Σκότωσαν τις οικογένειες τους αλλά δεν σταμάτησαν την φιλία των παιδιών…

*** Οι γονείς της Sevilay Berk σκοτώθηκαν από κάποιους Ελληνοκύπριους το 1964… Οι γονείς, η αδελφή και ο αδελφός της Μαρίας Γεωργιάδου σκοτώθηκαν από κάποιους Τουρκοκύπριους το 1974… Οι φόνοι αυτοί δεν τις σταμάτησαν να γίνουν φίλες… Οι δύο συγγενείς «αγνοουμένων» έγιναν πολύ στενές φίλες…

Σκότωσαν τις οικογένειες τους αλλά δεν σταμάτησαν την φιλία των παιδιών…

Sevgul Uludag

caramel_cy@yahoo.com

Τηλ: 99 966518

Δύο γυναίκες: Και οι δύο τους συγγενείς «αγνοουμένων»… Συνολικά έχουν έξι «αγνοούμενα» άτομα στις οικογένειες τους: Δύο από αυτούς Τουρκοκύπριοι και τέσσερεις Ελληνοκύπριοι… Δύο Τουρκοκύπριοι σκοτώθηκαν και «εξαφανίστηκαν» το 1964 και τέσσερεις Ελληνοκύπριοι σκοτώθηκαν και «εξαφανίστηκαν» το 1974…
Οι γονείς της Sevilay Berk σκοτώθηκαν από κάποιους Ελληνοκύπριους το 1964… Οι γονείς, η αδελφή και ο αδελφός της Μαρίας Γεωργιάδου σκοτώθηκαν από κάποιους Τουρκοκύπριους το 1974… Οι φόνοι αυτοί δεν τις σταμάτησαν να γίνουν φίλες… Οι δύο συγγενείς «αγνοουμένων» έγιναν πολύ στενές φίλες… Σκότωσαν τις οικογένειες τους, αλλά δεν σταμάτησαν την φιλία των παιδιών…
Όταν οι γονείς της Sevilay Berk σκοτώθηκαν και «εξαφανίστηκαν», αυτή ήταν μόλις 17 χρονών, η μεγαλύτερη από πέντε παιδιά και το πιο μικρό ήταν μόνο δύο χρονών. Ήταν από τα Περβόλια Τρικώμου… Κάποιοι Ελληνοκύπριοι πήραν τη μητέρα της Shefika Huseyin και τον πατέρα της Huseyin Ahmet Kamber από το δρόμο που ταξίδευαν το Μάιο του 1964 και «εξαφανίστηκαν». Ο Huseyin Ahmet Kamber ήταν γνωστός στην περιοχή και ως ο «Γαλατάς», μάζευε και πουλούσε γάλα και βοηθούσε την οικογένεια του να επιβιώσει στην περιοχή… Όταν τον πήραν μαζί με τη γυναίκα του τον Μάιο του 1964 και έγιναν «αγνοούμενοι», άφησαν πίσω τους πέντε παιδιά… Η πιο μεγάλη, η Sevilay, το 17χρονο κορίτσι. Αναγκάστηκε να γίνει και μητέρα και πατέρας για τα αδέλφια της, τους μεγάλωσε με αγάπη και φροντίδα και έγινε μια από τις πιο μεγάλες ειρηνοποιούς στην Κύπρο μέσα σε όλη αυτή την τραγωδία… Έχουμε βρει τα οστά των γονιών της Sevilay Berk σε ένα πηγάδι στο Τρίκωμο με τη βοήθεια των αναγνωστών μου, αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα κανένα από τους «αγνοούμενους» συγγενείς της Μαρίας Γεωργιάδου…
Η Μαρία Γεωργιάδου γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα από τα πιο όμορφα και σημαντικά χωριά στην Κύπρο με αφθονία νερού… Είχε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία στην παλιά Κύπρο που ξέραμε… Το 1974 η μητέρα της Χρυστάλλα, ο πατέρας της Αντρέας Ορφανίδης, η αδελφή της Μηλίτσα σκοτώθηκαν και έγιναν «αγνοούμενοι» στο δικό τους σπίτι στην Κυθρέα. Ο αδελφός της Στέλιος Ορφανίδης σκοτώθηκε και έγινε «αγνοούμενος» το 1974 μεταξύ των χωριών Γύψου και Τρίκωμο…
Η Μαρία Γεωργιάδου ήταν η μόνη που έμεινε ζωντανή από την οικογένεια της – αυτό ήταν επειδή ήταν παντρεμένη στη Λευκωσία. Αν έμενε στην Κυθρέα, ίσως σήμερα να ψάχναμε και για τα δικά της οστά…
Παρόλο που η Μαρία έχασε τέσσερεις από τους πιο στενούς της συγγενείς, ποτέ δεν καλλιέργησε το μίσος, εχθρότητα ή θυμό και έγινε μια από τις πιο μεγάλες ειρηνοποιούς στην Κύπρο…
Όταν είχα συστήσει τη Μαρία και τη Sevilay, αμέσως μετά τη «διάνοιξη» των οδοφραγμάτων το 2003, τους είσαι πει ότι «Οι ιστορίες σας είναι τόσο παρόμοιες – σχεδόν οι ίδιες… Μοιάζετε τόσο πολύ… Είμαι σίγουρη θα αρέσει η μια στην άλλη…»
Και πράγματι, η Μαρία και η Sevilay, μια Ελληνοκύπρια και μια Τουρκοκύπρια, και οι δύο συγγενείς «αγνοουμένων» δημιούργησαν μια εξαιρετική και όμορφη φιλία που έγιναν σύμβολο ειρήνης στην Κύπρο.
Παρόλο που οι οικογένειες τους σφαγιάστηκαν, η στενή τους φιλία ως τα παιδιά τους δεν μπορούσε να κλονιστεί από οτιδήποτε…
Αν η μια αρρωστούσε, η άλλη έτρεχε, περνούσε το οδόφραγμα, και της έφερνε σούπα για να βοηθήσει να θεραπευθεί…
Πηγαίνουν μαζί για διακοπές, γιορτάζουν μαζί το Πάσχα, την Πρωτοχρονιά και το Μπαϊράμι…
Έγιναν λαμπρά παραδείγματα για όλους μας…
Μας έδειξαν μέσα από τη δική τους ζωή ότι ο πόνος των συγγενών των «αγνοουμένων» δεν είναι «Τουρκικός πόνος» ή «Ελληνικός πόνος» αλλά ανθρώπινος πόνος… Ότι είναι ένας καθολικός πόνος που βιώνεται από όλους όσους έχουν «αγνοούμενους» στις οικογένειες τους, ανεξάρτητα από τη γλώσσα που μιλούν ή το χρώμα ή την εθνικότητα τους…
Άνοιξαν το δρόμο για τους συγγενείς των «αγνοουμένων» στην Κύπρο, Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, για να περπατήσουν μαζί σε αυτό το δρόμο που ονομάζεται ζωή και να σταθούν μαζί ο ένας δίπλα από τον άλλο, νιώθοντας ενσυναίσθηση και κατανόηση, αντί να πνιγούν στο μίσος…
Λόγω της εξαιρετικής τους φιλίας, η Δικοινοτική Οργάνωση Συγγενών Αγνοουμένων και Θυμάτων Πολέμου «Μαζί Μπορούμε!» μπορούσε να έχει μια δυνατή βάση και Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι συγγενείς «αγνοουμένων» και θύματα πολέμου με παρόμοιο τρόπο σκέψης ήρθαν μαζί όπως αυτές και δημιούργησαν φιλίες… Και πέρα από τις φιλίες, εργάζονται μαζί για να βρεθούν άλλοι «αγνοούμενοι»…
Η Μαρία και η Sevilay συμμετείχαν σε πολλές τοπικές και διεθνείς δραστηριότητες μαζί ως ομιλήτριες…
Πήγαν σε σχολεία και έδειξαν στην πράξη την εξαιρετική τους φιλία στα παιδιά…
Μίλησαν και μιλούν και μιλούν έτσι ώστε να μην υπάρχουν άλλοι πόλεμοι, άλλοι σκοτωμοί, άλλοι «αγνοούμενοι» στην Κύπρο…
Έγιναν πολλά ντοκιμαντέρ για τη φιλία τους τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό…
Τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίων αμάχων πολιτών τόσο το 1964 όσο και το 1974 δεν μπόρεσαν να σκιάσουν τη μοναδική φιλία αυτών των γυναικών, των οποίων οι οικογένειες επίσης μοιράζονται τα αισθήματα τους και συνεχώς αλληλο-επισκέπτονται… Επέλεξαν τον δρόμο της ειρήνης… Επέλεξαν το δρόμο της φιλίας και της αλληλοκατανόησης…
Το βράδυ της 19ης Οκτωβρίου 2018, η κόρη της Sevilay Berk, τραγουδίστρια όπερας Beste Berk παντρευόταν με τον Barish Topal στην Μερσίνα της Τουρκίας στο ξενοδοχείο Navona… Πήγαν στην τελετή του γάμου…
Η ιδιαιτερότητα του γάμου αυτού ήταν ότι η Μαρία Γεωργιάδου, φίλη της Sevilay πήγε επίσης στην Τουρκία από την Κύπρο, για να παρευρεθεί στο γάμο στη Μερσίνα.
Η Μαρία ήταν στην οικογένεια, δίπλα από τη Sevilay και το Mustafa Berk, για να γιορτάσει τη ξεχωριστή μέρα της Beste, κόρης της Sevilay, με την εξαιρετική φωνή, μια τραγουδίστρια όπερας, όπως κάποιος από τη στενή οικογένεια…
Ακόμα μια Ελληνοκύπρια πήγε από την Κύπρο στη Μερσίνα για το γάμο αυτό: Η Ελένη Βασιλείου ήταν παιδική φίλη της Sevilay από το Τρίκωμο και επίσης μοιράστηκε τη χαρά του γάμου μαζί με τη φίλη της Sevilay…
Οι δύο συγγενείς «αγνοούμενων», Sevilay και Μαρία, είναι πολύ μπροστά από τους πολιτικούς – οι ζωές τους μας δείχνουν πόσο μπροστά ζούνε…
Οι ζωές τους μας δείχνουν πως οι απλοί άνθρωποι στην Κύπρο μπορούν να δημιουργήσουν όμορφες φιλίες γεμάτες κατανόηση, παρά την τραγική μας ιστορία…
Η Sevilay και η Μαρία είναι αγκάθια στο λαιμό εκείνων που θέλουν τη διχοτόμηση του νησιού μας…
Μας δείχνουν το δρόμο που πρέπει να πάρουμε: Ο δρόμος που πρέπει να πάρουμε είναι αυτός της φιλίας, της αδελφοσύνης, της ειρήνης…
Συγχαίρουμε και το νεαρό ζευγάρι Beste και Barish…
Είναι πολύ τυχεροί νεαροί, αφού στις οικογένειες τους και στη ζωή τους υπάρχουν τέτοιες γυναίκες όπως τη Sevilay και τη Μαρία που έχουν γίνει σύμβολα ειρήνης…


Photos: Η Μαρία και η Ελένη με τη Sevilay και την οικογένεια στο γάμο…
Maria and Eleni with Sevilay and family at the wedding…
The black and white photo: The relatives of Maria killed and "missing" since 1974 and relatives of Sevilay killed and were "missing" since 1964… Sevilay's parents, with the help of my readers, we managed to find them buried in a well in Trikomo… We had no such luck with Maria's mother, father, sister and brother who are still "missing"…

(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 18th of November 2018, Sunday. A similar article in Turkish was published in the YENİDÜZEN newspaper on my pages entitled "Cyprus: The Untold Stories" on the 25th of October 2018 and here is the link:

http://www.yeniduzen.com/ailelerini-oldurduler-ama-evlatlarin-dostlugunu-engelleyemediler-13130yy.htm