*** Presenting our work on "missing persons" and "mass graves" to Denmark Democracy in Europe Organisation…
In search of truth…
Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Tel: 00 357 99 966518
00 90 542 853 8436
On the 19th of March 2025 Wednesday morning, we gather at the Home for Cooperation to speak about "missing persons", "mass graves" and our search for truth on this island… It is a big group of 50 persons coming from Denmark… They are members of "Democracy in Europe Organisation" (DEO) which is a "liberal adult education organisation working to promote a participatory European democracy."
Ms. Trine and Mr. Zlatko organised this meeting with the members of Democracy in Europe and I present to them my work with a power point show, with photographs so they can understand better the humanitarian issue of "missing persons" and answer their questions in detail…
Back in 2021 we were supposed to meet in Cyprus but due to the pandemic they could not travel and I had met some of them over a "Zoom meeting" and had answered their questions…
OUR WORK OF THE PAST 24 YEARS…
I tell them stories of "missing" Turkish Cypriots and Greek Cypriots, how we have been searching for their possible burial sites for the past 24 years with the extraordinary role played by my readers from both sides, as well as from abroad, including some of the Scandinavian countries like Sweden and Denmark… I tell them about how I had set up with my own two mobiles – one Turkish Cypriot line and one Greek Cypriot line – a "hotline" where my readers would call and give me information about what had happened in their own neighbourhood or village or town, without necessarily disclosing their identity… Years ago, even though I had told them that "You don't need to tell me your name, I don't need to know who you are, just tell me what you have seen or heard so that we can help heal the wounds of the relatives of missing persons", mass majority of those who called me – thousands and thousands of calls over the years – always told me their names since I gave them enough confidence that I would not share who they are… I tell the Danish members of DEO that all the information that my readers would give me, I had shared with my readers in the newspapers where I have been writing, namely YENIDUZEN and POLITIS and that I also shared all the details of these valuable pieces of information with the officials of the Cyprus Missing Persons' Committee… That I did all this not as part of any "project" but as a humanitarian task, voluntarily so that we would be able to help close the wounds of the relatives of "missing persons"…
MASS MURDERS IN CYPRUS…
I tell them about the mass murders in Cyprus where innocent Turkish Cypriots and Greek Cypriots had been killed in both 1963-64 and in 1974… I give examples with photographs and details about the mass murders at Maratha-Sandallaris-Aloa, Palekythre, Galatia, Tochni, Assia-Afania, Epikho and I tell the stories of the relatives of the people killed in such mass murders… I also tell them the story of "Together We Can", the only bicommunal association of the relatives of missing persons and victims of war, how I got them together and how it was set up back in 2006… I tell them of the activities of "Together We Can", telling the story of its members who lost their relatives in such mass murders like the story of Christina Pavlou Solomi Patsia from Komikepir, like Petros Souppouris from Palekythro, like Huseyin Rustem Akansoy from Maratha…
EXHIBITIONS OF ART ABOUT MISSING PERSONS…
I tell them about our first bicommunal exhibition of art entitled "The Colour of Truth" which was opened at the Goethe Institute on the Green Line in Cyprus back in 2013. Our good friend, artist Nilgun Guney was the curator of the exhibition and this year, we have another exhibition entitled "From Pain to Hope" curated by Nilgun and our good friend, ceramics artist Fotos Demetriou… I show photographs of paintings, sculptures and ceramics from both exhibitions – this exhibition was opened in January 2025 at the Stelios Foundation Headquarters and continued to tour Cyprus having exhibitions in Oroklini, Paphos and Limassol… I explain to them that through these exhibitions of art, we try to show both the pain of having someone "missing", the stories of "mass graves", as well as creating hope from sharing this pain for our future on this land…
PAIN OF RELATIVES OF MISSING PERSONS…
I tell them that there is no "Turkish pain", no "Greek pain" – that all the pain that relatives of "missing persons" suffer is HUMAN PAIN and how we tried to show that throughout the years through our work… Why we did this? In order for our communities not to see themselves as the "only victim" of the conflict but to be able to see that all sides in this conflict suffered, that everybody lost…
ANSWERING QUESTIONS…
I also tell them about the work of the official Cyprus Missing Persons' Committee, about their investigations, their exhumations and the process of identification and return of remains to the relatives of "missing persons" for burial…
Comparing the work of such committees from the world, I also talked about my observations and findings: For instance in former Yugoslavia, without losing any time, as soon as the war was over (even before the war was over), they had begun work for the search on "missing persons", using satellite photos to see the differences of colour of the soil in order to find mass graves… But in Cyprus even though the committee was set up in 1981, they would waste years arguing about how it should work and its "terms of reference" and would waste at least 8-9 years on this issue… For instance in former Yugoslavia, during exhumations of mass graves, they would also collect evidence of the crimes committed there but in Cyprus during exhumations that began after 2006, no evidence would be collected. What was the reason for this? The reason was the agreement of the two sides, the Turkish Cypriot side and the Greek Cypriot side to protect their own perpetuators who did these mass killings – they had reached such an agreement while setting up the CMP back in 1981 and agreed not to give "the cause of death" to the relatives of the missing persons in Cyprus. And the UN would agree with such an agreement! And due to this the reports they would give after the remains were found, analysed and identifications were complete, would not be sufficient to go to court because it did not include "the cause of death"… Therefore the relatives of missing persons who got back the remains of their loved ones would have to bring a forensic expert from outside to get a report that would include "the cause of death" if they wanted to be able to go to court and open a case… And all of this had been happening in a member state of the European Union and this reflected how there were "double standards" implemented in Europe…
OPEN DEBATE ABOUT DEMOCRACY…
According to their website, "DEO strives to engage the general public in a nuanced debate on European politics and on the European union. Following a participatory democratic mind-set, the aim is to activate as many as possible in a versatile and open debate about the content and framework of the European Union. DEO is a Danish association working for democracy in Europe." They are "independent of political parties and EU bodies with no specific political agenda but aim to raise political questions, address problems and discuss European issues in their debates."
DEO is supported by the Danish Parliament's European Fund, Europa-Nævnet, and apply for additional funding for specific projects as well. But they also rely on voluntary work and contributions in many of their activities.
DEO holds office in Copenhagen, Denmark…"
According to their website, each year they organise more than 40 public events ranging from debate meetings, seminars and conferences to panel debates. Since 2009 they have been working with teacher training, development of learning materials and activities with students and pupils. They have been doing study trips to Belgium/Brussels, France/Strasbourg, Poland, Estonia, Latvia, Lithuania, Ireland, Greece, Bosnia and Herzegovina, Croatia, Kosovo, Montenegro, North Macedonia and Serbia. These are some of their main destinations on their 6-10 political road trips each year. And this year, I am glad that Cyprus was also included in their study trips…
3-4 times per year they also publish a booklet or magazine on a problem or issue within the framework of EU, democracy and Europe. About 3,000 people subscribe to the books as members of DEO.
I thank them for giving me the opportunity to present my work to them…
Danimarka'dan Avrupa Demokrasi Derneği'ne Kıbrıs'ta "kayıplar" ve "toplu mezarlar" ve gerçeği arayışımızı anlattık…
Sevgül Uludağ
19 Mart 2025 Çarşamba günü Lefkoşa'da ara bölgedeki Dayanışma Evi'nde Danimarka'dan Avrupa'da Demokrasi Derneği'nden 50 kişilik bir gruba Kıbrıs'ta kayıplar, toplu mezarlar ve hakikatla ilgili çalışmalarımızı sunduk, sorularını yanıtladık. Danimarka Demokrasi Derneği'nden Bayan Trine ve Bay Zlatko tarafından ayarlanan bu toplantıda Danimarkalı Demokrasi Derneği üyelerinin Kıbrıs'taki kayıplarla ilgili pek çok sorusunu yanıtlama fırsatı bulduk. 2021'de pandemi nedeniyle Kıbrıs'a gelemedikleri için, bu derneğin üyelerine zoom üzerinden sunuş yapmış ve sorularını yanıtlamıştık...
Danimarka'dan Avrupa'da Demokrasi Derneği'ne yaptığımız sunuşta fotoğraflarla son 24 yıldır üzerinde çalışmayı sürdürmekte olduğumuz Kıbrıslıtürk ve Kıbrıslırum "kayıplar"ının öyküleri, onların gömü yerlerini aradığımız süreç içerisinde okurlarımızın oynadığı olağanüstü rol, okularımızın kendi mahallelerinde, kendi köylerinde tanık oldukları veya işittikleri olayları bize aktarmaları hakkında geniş bilgiler verdik.
KIBRIS'TA KATLİAMLAR HAKKINDA BİLGİ…
Danimarka'dan gelerek Kıbrıs'ta incelemeler yapan 50 kişilik gruba Muratağa-Atlılar-Sandallar, Abohor, Palekitire, Galatya, Dohni, Aşşa-Afanya katliamları ve buralarda öldürülen insanların yakınlarının öykülerini de resimlerle aktardığımız sunuşumuzda ayrıca iki toplumlu kayıp yakınları ve savaş mağdurlarının ortak örgütü "Birlikte Başarabiliriz"in faaliyetleri hakkında bilgiler de verdik.
KAYIPLARLA İLGİLİ SERGİLER HAKKINDA BİLGİ…
Ressam Nilgün Güney'in küratörlüğünde 2013'te açılan "Gerçeğin Rengi" başlıklı iki toplumdan sanatçıların resimlerinin yer aldığı serginin yanısıra, bu yıl yine Nilgün Güney ve seramik sanatçısı Fotos Dimitriu'nun küratörlüğünde açılan ve halen adayı dolaşmakta olan "Acıdan Umuda" başlıklı resim sergisinden sanatçılarımızın eserlerini de gösterdiğimiz grubun bu konuda sorularını da yanıtladık.
Ocak ayında Lefkoşa'da Stelyos Vakfı merkezinde açılan "Acıdan Umuda" sergisi, daha sonra Mart ayında Oroklini'de açıldı ve şimdi de önümüzdeki günlerde 3 Nisan 2025'te Baf'ta, ondan sonraki hafta içerisinde 9 Nisan 2025'te ise Leymosun'da açılacak. Sergiye 12 Kıbrıslıtürk ve Kıbrıslırum sanatçı eserleriyle katılıyor.
KAYIP YAKINLARININ ACILARI…
Danimarka'dan gelen Demokrasi Derneği üyelerine "kayıp" yakınlarının acılarının aynı olduğunu, "Türk acısı", "Rum acısı" diye bir acı değil, "İNSAN ACISI" olduğunu seneler boyunca göstermeye çalışmamızı, toplumlarımızın yalnızca kendilerini "kurban" olarak görmekten uzaklaşıp, bu çatışmada tüm tarafların da acı çektiğini, herkesin kaybetmiş olduğunu aktarmaya çalıştığımızı örnekleriyle anlattık.
Kıbrıslıtürk ve Kıbrıslırum kayıp yakınlarını ve savaş mağdurlarını bir araya getirerek 2006 yılında ortak bir örgüt kurmalarını nasıl sağladığımızı anlattık ve "Birlikte Başarabiliriz" adlı bu örgütün köylerde, kasabalarda, şehirlerde, okullarda ne tür etkinlikler yaptığını resimlerle gösterdik. Bu örgütün liderlerinden Muratağa'da ailesinden 30 kişiyi kaybeden Hüseyin Rüstem Akansoy'un, Palekitire katliamında tüm ailesini kaybeden Petros Suppuris, Galatya katliamında babasını ve kardeşini kaybeden Hristina Pavlu Solomi Patça gibi kayıp yakınlarının kendi acılarına rağmen başka "kayıplar"ın bulunması ve barış için nasıl çalıştıklarını örnekleriyle gösterdik.
SORULARI YANITLADIK…
Danimarka Demokrasi Derneği'nden üyelerin ayrıntılı sorularını somut örneklerle yanıtladık ve kendilerine Kıbrıs'ta "kayıplar" konusunda çalışmaları resmi olarak yürütmekte olan Kayıplar Komitesi'nin çalışmaları, kazılar, kimliklendirme ve bulunan "kayıp" kalıntılarının ailelere iadesi hakkında da bilgi verdik. Dünyada yaşanan "kayıplar"la ilgili çalışmalarla Kıbrıs'taki çalışmaları kıyasladık ve bu konudaki gözlemlerimizi aktardık. Eski Yugoslavya'da hiç zaman yitirmeksizin, savaş biter bitmez derhal "kayıplar"ın aranmasına başlandığını, bu amaçla uydu fotoğraflarından yararlanılıp havadan görüntülere bakılarak topraktaki farklı renklerden hareketle toplu mezar arayışına gidildiğini anlattık. Danimarkalılar'a, Kıbrıs'ta çok uzun yıllar kazılar yapılmadan zaman harcandığını, toplu mezar kazılarında herhangi bir "suçlama"ya mahal vermeyecek biçimde, gömü yerlerinden "kanıt" toplanmadığını oysa Yugoslavya'daki toplu mezar kazılarında gömü yerlerinden "kanıt" toplandığını da belirttik. Bunun nedeninin Kıbrıs'ta her iki tarafın da katliamlar gerçekleştirmiş kendi katillerini korumak maksadıyla Kayıplar Komitesi kurulurken vardıkları anlaşma sonucunda, "kayıp" yakınlarına "ölüm nedenini söylemekten kaçınma" üzerinde uzlaştıklarını, Birleşmiş Milletler yetkililerinin de buna göz yumduğunu aktardık Danimarka'dan gelen gruba… Böylelikle, Kayıplar Komitesi'nin görev tanımı ve faaliyet çerçevesi içerisinde, "kayıp" yakınlarına kalıntılar bulunduktan sonra verdikleri raporların da "ölüm nedeni" yazılmadığından Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nde dava açabilecek nitelikte olmadığından, dava açmak isteyen kayıp yakınlarının dışarıdan adli uzman getirterek kalıntıları inceletmek ve ölüm nedenini de içerecek başka bir rapor almaları gerektiğini anlattık. Tüm bunların bir AB üyesi olan Kıbrıs'ta, bu konuda Avrupa'nın başka bölgelerine göre "çifte standart" uygulandığının bir göstergesi olduğunu, en somut örneğin ise eski Yugoslavya'daki süreç olduğunu belirttik.
DEMOKRASİ DERNEĞİ'NİN AMAÇLARI…
Danimarka'dan Avrupa'da Demokrasi İçin Aydınlanma Derneği'nin amaçları arasında, AB hakkında tartışma ve bilgilerin yaygınlaşması. Derneğin internet sayfasında yazılanlara göre, "Katılımcı bir anlayışla, Avrupa'da işbirliği çerçevesi ve içeriği hakkında açık fikirli ve kapsamlı bir tartışmanın mümkün olduğunca yaygınlaştırılması" için uğraş veriyorlar. Kısa adı DEO DK olan dernek, Danimarka çapında bilgilenerek Avrupa'da demokrasi için çalışmayı öngörüyor. Dernek ülke çapında toplantılar ve konferanslar düzenliyor, "Toplum Düşünüyor" başlığı altında yılda üç-dört kez bu tartışmaları içeren kitaplar ve yayınlar çıkarıyor, eğitim materyalleri hazırlıyor ve AB içerisinde çeşitli ülkelere geziler düzenleyerek yerinde o ülkeden insanlarla bir araya geliyor. Ağırlıkla gönüllülük temelinde çalışan derneğin odaklandığı ana konu demokrasi… "Demokrasinin katılım gerektirdiği ana sloganımızdır. O nedenle demokrasi, pratikte uyguladığımız ve davet ettiğimiz bir şey olmalıdır. Sadece uğrunda çalıştığımız bir ideal değil, aynı zamanda somut pratikte üzerinde çalıştığımız bir şey olmalıdır" deniyor derneğin internet sitesinde… Tüm siyasi partilere ve hareketlere eşit mesafede durmaya özen gösteren dernek, aynı şekilde AB kurumlarından ve örgütlerinden de bağımsız olmayı seçmiş.
(YENİDÜZEN – Kıbrıs: Anlatılmamış Öyküler… Sevgül Uludağ – 24.3.2025)
https://www.yeniduzen.com/danimarkadan-avrupa-demokrasi-dernegine-kibrista-kayiplar-ve-toplu-mezarlar-ve-gerce-23486yy.htm
Παρουσίαση του έργου μας σχετικά με τους «αγνοούμενους» και τους «μαζικούς τάφους» στην Οργάνωση «Δημοκρατία στην Ευρώπη» της Δανίας...
Αναζητώντας την αλήθεια…
Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Tο πρωί της Τετάρτης 19 Μαρτίου 2025, συγκεντρωνόμαστε στο Σπίτι της Συνεργασίας για να μιλήσουμε για τους «αγνοούμενους», τους «μαζικούς τάφους» και την αναζήτηση μας για την αλήθεια σε αυτό το νησί... Είναι μια μεγάλη ομάδα 50 ατόμων που έρχονται από τη Δανία... Είναι μέλη της οργάνωσης «Democracy in Europe Organisation» (DEO), η οποία είναι μια «φιλελεύθερη οργάνωση εκπαίδευσης ενηλίκων που εργάζεται για την προώθηση μιας συμμετοχικής ευρωπαϊκής δημοκρατίας».
Η κα Trine και ο κ. Zlatko οργάνωσαν αυτή τη συνάντηση με τα μέλη της «Δημοκρατίας στην Ευρώπη» και τους παρουσιάζω τη δουλειά μου με μια παρουσίαση power point, με φωτογραφίες ώστε να κατανοήσουν καλύτερα το ανθρωπιστικό ζήτημα των «αγνοουμένων» και απαντώ λεπτομερώς στις ερωτήσεις τους...
Το 2021 θα συναντιόμασταν στην Κύπρο, αλλά λόγω της πανδημίας δεν μπόρεσαν να ταξιδέψουν και είχα συναντηθεί με κάποιους από αυτούς μέσω Zoom και είχα απαντήσει στις ερωτήσεις τους...
Το έργο μας τα τελευταία 24 χρόνια...
Τους διηγούμαι ιστορίες «αγνοουμένων» Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, πως ψάχνουμε για τους πιθανούς τόπους ταφής τους τα τελευταία 24 χρόνια με τον εξαιρετικό ρόλο που έπαιξαν οι αναγνώστες μου και από τις δύο πλευρές, καθώς και από το εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων κάποιων από τις σκανδιναβικές χώρες όπως η Σουηδία και η Δανία... Τους εξιστορώ για το πως είχα δημιουργήσει μια «τηλεφωνική γραμμή» με τα προσωπικά μου δύο κινητά τηλέφωνα – μία τουρκοκυπριακή γραμμή και μία ελληνοκυπριακή γραμμή – όπου οι αναγνώστες μου καλούσαν και μου έδιναν πληροφορίες για το τι είχε συμβεί στη γειτονιά ή το χωριό ή την πόλη τους, χωρίς απαραίτητα να αποκαλύπτουν την ταυτότητα τους... Πριν από χρόνια, παρόλο που τους έλεγα ότι «δεν χρειάζεται να μου πεις το όνομα σου, δεν χρειάζεται να ξέρω ποιος είσαι, απλά πες μου τι είδες ή άκουσες ώστε να βοηθήσουμε να επουλωθούν οι πληγές των συγγενών των αγνοουμένων», η μαζική πλειοψηφία όσων με καλούσαν – χιλιάδες και χιλιάδες κλήσεις όλα αυτά τα χρόνια – μου έλεγαν πάντα το όνομα τους, αφού τους έδινα αρκετή εμπιστοσύνη ότι δεν θα μοιραζόμουν ποιοι είναι... Λέω στους Δανούς μέλη της DEO ότι όλες τις πληροφορίες που μου έδιναν οι αναγνώστες μου, τις είχα μοιραστεί με τους αναγνώστες μου στις εφημερίδες στις οποίες αρθρογραφούσα, δηλαδή την YENIDUZEN και τον ΠΟΛΙΤΗ και ότι μοιράστηκα επίσης όλες τις λεπτομέρειες αυτών των πολύτιμων πληροφοριών με τους λειτουργούς της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων... Ότι όλα αυτά τα έκανα όχι στο πλαίσιο οποιουδήποτε «προγράμματος» αλλά ως ανθρωπιστικό καθήκον, εθελοντικά για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε να κλείσουν οι πληγές των συγγενών των «αγνοουμένων»...
Μαζικές δολοφονίες στην Κύπρο...
Τους μιλώ για τις μαζικές δολοφονίες στην Κύπρο, όπου αθώοι Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι σκοτώθηκαν τόσο το 1963-64 όσο και το 1974... Δίνω παραδείγματα με φωτογραφίες και λεπτομέρειες για τις μαζικές δολοφονίες στα χωριά Μαράθα-Σανταλλάρη-Αλόα, Παλαίκυθρο, Γαλάτεια, Τόχνη, Άσσια-Αφάνεια, Επηχώ και λέω τις ιστορίες των συγγενών των ανθρώπων που σκοτώθηκαν σε αυτές τις μαζικές δολοφονίες... Τους διηγούμαι επίσης την ιστορία του «Μαζί Μπορούμε!», της μοναδικής δικοινοτικής οργάνωσης συγγενών αγνοουμένων και θυμάτων πολέμου, για το πως τους έφερα μαζί και πως ιδρύθηκε το 2006... Τους διηγούμαι τις δραστηριότητες του «Μαζί Μπορούμε!», αφηγούμαι την ιστορία των μελών του που έχασαν τους συγγενείς τους σε τέτοιες μαζικές δολοφονίες, όπως την ιστορία της Χριστίνας Παύλου Σολωμή Πατσιά από την Κώμη Κεπήρ, όπως του Πέτρου Σουππουρή από το Παλαίκυθρο, όπως του Huseyin Rustem Akansoy από τη Μαράθα...
Εκθέσεις τέχνης με θέμα τους αγνοούμενους…
Τους μιλώ για την πρώτη μας δικοινοτική έκθεση τέχνης με τίτλο «Το χρώμα της αλήθειας», η οποία εγκαινιάστηκε το 2013στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Πράσινη Γραμμή στην Κύπρο. Η καλή μας φίλη, καλλιτέχνης Nilgun Guney ήταν η επιμελήτρια της έκθεσης και φέτος, έχουμε μια άλλη έκθεση με τίτλο «Από τον πόνο στην ελπίδα» που επιμελήθηκε η Nilgun και ο καλός μας φίλος, κεραμιστής Φώτος Δημητρίου... Δείχνω φωτογραφίες από πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά και κεραμικά και από τις δύο εκθέσεις – αυτή η έκθεση εγκαινιάστηκε τον Ιανουάριο του 2025 στα κεντρικά γραφεία του Ιδρύματος Στέλιος και συνέχισε να περιοδεύει στην Κύπρο με εκθέσεις στην Ορόκλινη, την Πάφο και τη Λεμεσό... Τους εξηγώ ότι μέσα από αυτές τις εκθέσεις τέχνης, προσπαθούμε να δείξουμε τόσο τον πόνο του να έχεις κάποιον «αγνοούμενο», τις ιστορίες των «μαζικών τάφων», όσο και να δημιουργήσουμε ελπίδα από το μοίρασμα αυτού του πόνου για το μέλλον μας σε αυτή τη γη...
Ο πόνος των συγγενών των αγνοουμένων...
Τους λέω ότι δεν υπάρχει «τουρκικός πόνος», δεν υπάρχει «ελληνικός πόνος» – ότι όλος ο πόνος που υφίστανται οι συγγενείς των «αγνοουμένων» είναι ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΝΟΣ και πως προσπαθήσαμε να το δείξουμε αυτό όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τη δουλειά μας... Γιατί το κάναμε αυτό; Για να μην βλέπουν οι κοινότητές μας τον εαυτό τους ως το «μοναδικό θύμα» της σύγκρουσης, αλλά για να μπορέσουν να δουν ότι όλες οι πλευρές σε αυτή τη σύγκρουση υπέφεραν, ότι όλοι έχασαν...
Απαντώντας ερωτήσεις...
Τους μιλώ επίσης για το έργο της επίσημης Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, για τις έρευνες τους, τις εκταφές και τη διαδικασία ταυτοποίησης και επιστροφής των οστών στους συγγενείς των «αγνοουμένων» για ταφή...
Συγκρίνοντας το έργο τέτοιων επιτροπών από τον κόσμο, μίλησα επίσης για τις παρατηρήσεις και τα ευρήματα μου: Για παράδειγμα, στην πρώην Γιουγκοσλαβία, χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο, μόλις τελείωσε ο πόλεμος (ακόμη και πριν τελειώσει ο πόλεμος), είχαν αρχίσει τις εργασίες για την αναζήτηση «αγνοουμένων», χρησιμοποιώντας δορυφορικές φωτογραφίες για να δουν τις διαφορές στο χρώμα του εδάφους προκειμένου να βρουν μαζικούς τάφους... Στην Κύπρο όμως, παρόλο που η επιτροπή συστάθηκε το 1981, σπατάλησαν χρόνια για να διαφωνούν για το πως θα έπρεπε να λειτουργεί και τους «όρους εντολής» της και σπατάλησαν τουλάχιστον 8-9 χρόνια για το θέμα αυτό... Για παράδειγμα στην πρώην Γιουγκοσλαβία, κατά τη διάρκεια εκταφών σε μαζικούς τάφους, συνέλεγαν και στοιχεία για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εκεί, αλλά στην Κύπρο κατά τη διάρκεια εκταφών που άρχισαν μετά το 2006, δεν συλλέγονταν κανένα στοιχείο. Ποιος ήταν ο λόγος για αυτό; Ο λόγος ήταν η συμφωνία των δύο πλευρών, της τουρκοκυπριακής και της ελληνοκυπριακής πλευράς, να προστατεύσουν τους δικούς τους δράστες που διέπραξαν αυτές τις μαζικές δολοφονίες – είχαν καταλήξει σε μια τέτοια συμφωνία κατά τη σύσταση της ΔΕΑ το 1981 και συμφώνησαν να μην δώσουν «την αιτία θανάτου» στους συγγενείς των αγνοουμένων στην Κύπρο. Και ο ΟΗΕ συμφώνησε με μια τέτοια συμφωνία! Και εξαιτίας αυτού οι εκθέσεις που δίνονται μετά την ανεύρεση των οστών, την ανάλυση τους και την ολοκλήρωση των ταυτοποιήσεων, δεν ήταν επαρκείς για να πάνε στο δικαστήριο γιατί δεν περιλαμβάνουν την «αιτία θανάτου»... Ως εκ τούτου, οι συγγενείς των αγνοουμένων που παίρνουν πίσω τα οστά των αγαπημένων τους προσώπων θα πρέπει να φέρουν έναν εξωτερικό ιατροδικαστή για να πάρουν μια έκθεση που θα περιλάμβανε την «αιτία θανάτου», αν ήθελαν να είναι σε θέση να πάνε στο δικαστήριο και να ανοίξουν μια υπόθεση... Και όλα αυτά συνέβαιναν σε ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό αντανακλούσε το πως υπήρχαν «διπλά πρότυπα» που εφαρμόζονταν στην Ευρώπη...
Ανοικτή συζήτηση για τη δημοκρατία...
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους, «η DEO προσπαθεί να εμπλέξει το ευρύ κοινό σε μια διαφοροποιημένη συζήτηση για την ευρωπαϊκή πολιτική και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακολουθώντας μια συμμετοχική δημοκρατική προσέγγιση, στόχος είναι να ενεργοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους σε μια πολύπλευρη και ανοιχτή συζήτηση για το περιεχόμενο και το πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η DEO είναι μια δανέζικη οργάνωση που εργάζεται για τη δημοκρατία στην Ευρώπη». Είναι «ανεξάρτητη από τα πολιτικά κόμματα και τα όργανα της ΕΕ χωρίς συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα, αλλά στοχεύει να αναδεικνύει πολιτικά ερωτήματα, να αντιμετωπίζει προβλήματα και να συζητά ευρωπαϊκά θέματα στις συζητήσεις της».
Η DEO υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο του κοινοβουλίου της Δανίας, Europa-Nævnet, και υποβάλλει επίσης αίτηση για πρόσθετη χρηματοδότηση για συγκεκριμένα έργα. Αλλά βασίζονται επίσης στην εθελοντική εργασία και τις συνεισφορές σε πολλές από τις δραστηριότητές τους.
Η DEO διατηρεί γραφεία στην Κοπεγχάγη στη Δανίας...»
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους, κάθε χρόνο διοργανώνουν περισσότερες από 40 δημόσιες εκδηλώσεις, από συναντήσεις συζήτησης, σεμινάρια και συνέδρια μέχρι συζητήσεις σε πάνελ. Από το 2009 ασχολούνται με την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, την ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού και δραστηριότητες με φοιτητές και μαθητές. Έχουν πραγματοποιήσει εκπαιδευτικά ταξίδια σε Βέλγιο/Βρυξέλλες, Γαλλία/Στρασβούργο, Πολωνία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ιρλανδία, Ελλάδα, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κροατία, Κόσσοβο, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία και Σερβία. Αυτοί είναι μερικοί από τους κύριους προορισμούς τους στα 6-10 πολιτικά οδικά ταξίδια τους κάθε χρόνο. Και φέτος, χαίρομαι που η Κύπρος συμπεριλήφθηκε επίσης στα ταξίδια μελέτης τους...
Επίσης 3-4 φορές το χρόνο εκδίδουν ένα έντυπο ή περιοδικό για κάποιο πρόβλημα ή θέμα στο πλαίσιο της ΕΕ, της δημοκρατίας και της Ευρώπης. Περίπου 3.000 άτομα είναι συνδρομητές των βιβλίων ως μέλη της DEO.
Τους ευχαριστώ που μου έδωσαν την ευκαιρία να τους παρουσιάσω το έργο μου...
(POLITIS – Sevgul Uludag – 27.4.2025)
https://www.politis.com.cy/apopseis/stiles/933738/anazitontas-tin-alitheia
