Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Ένας από τους αναγνώστες μου μου τηλεφωνεί και μοιράζεται μαζί μου κάποιες πληροφορίες για πιθανούς τόπους ταφής…
Του ζητώ να μου γράψει με λεπτομέρειες αυτά που ξέρει και αυτό είναι το email που μου έχει στείλει:
«Είμαι 57 χρονών. Κατ' ακρίβεια είμαι από την εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας αλλά για τα τελευταία 8-9 χρόνια ζω στο Κιόνελι… Με ενδιαφέρει πολύ η ιστορία… Ερευνώ και προσπαθώ να πάω σε βάθος… Εφόσον είμαι καλά ενημερωμένος για διάφορα θέματα, όλες οι ειδήσεις έρχονται σε μένα… Τώρα θα ήθελα να σου πω τρία πράγματα…
1. Ξέρεις το περίκλειστο Βαρώσι… Το Βαρώσι έχει αποκλειστεί και ποτέ δεν θα ανοίξει ξανά. Ξέρεις γιατί; Διότι υπάρχουν πολλοί Ελληνοκύπριοι θαμμένοι εκεί… Πολλά λέχθηκαν και πολλά γράφτηκαν για αυτό το θέμα. Όμως κανένας δεν ξέρει ακριβώς που… Είχε λεχθεί ότι κάτω από το γήπεδο του ποδοσφαίρου υπάρχουν άνθρωποι θαμμένοι… Ίσως… Όμως θέλω να μοιραστώ μαζί σου κάτι που είδα με τα ίδια μου τα μάτια… Εκείνοι που ξέρουν το Βαρώσι θα ξέρουν αυτό που θα περιγράψω… Υπάρχει ένα μέρος δίπλα από την παραλία όπου οι Κύπριοι στρατιώτες μας κρατούν σκοπιά πάνω από τους στρατιώτες της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Είναι προς το ξενοδοχείο Golden Sands, στο δρόμο που πάει προς το «Ordu Evi» («Σπίτι του Στρατού») αφού περάσεις τους στρατιώτες της Τουρκίας… Ακριβώς απέναντι από εκεί που είναι το φυλάκιο των Τουρκοκύπριων στρατιωτών μας, μένουν εκεί οι στρατιώτες της ΟΥΝΦΙΚΥΠ σε ένα διαμέρισμα. Δεξιά από το διαμέρισμα όπου είναι τοποθετημένοι οι στρατιώτες της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, υπάρχει ένα μισοτελειωμένο κτίριο με διαμερίσματα και ένα σπίτι. Το υπόγειο αυτής της ημι-κατασκευής και το σπίτι είναι γεμάτο με ανθρώπινα οστά. Καθώς σκάβεις εμφανίζονται περισσότερα ανθρώπινα οστά… Και ιδιαίτερα εκείνη η ημι-κατασκευασμένη οικοδομή έχει δύο υπόγεια και κανένας δεν τόλμησε να πάει στο κατώτερο επίπεδο του υπογείου. Όμως εγώ είχα πάει κάτω και στα δύο κτίρια και είχα δει εκείνα τα οστά με τα ίδια μου τα μάτια. Εκείνα τα οστά δεν φαίνονταν να ήταν οστά ζώου… Υπήρχαν πλευρές και επίσης οστά πηγουνιού… Πρέπει να ερευνηθούν και να αποκαλυφθούν… Όταν είδα εκείνα τα οστά, μίλησα με κάποιους ανθρώπους εκεί… Και μου είχαν πει ότι «τα πηγάδια μέσα στο Βαρώσι είναι γεμάτα με κομμάτια από οστά…» Αν αυτό είναι αλήθεια, η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων πρέπει να μπει μέσα στο Βαρώσι και να κάνει εκεί διεξοδική έρευνα…
2. Το άλλο θέμα είναι όπως γνωρίζεις το κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα και ο Πενταδάκτυλος. Αυτές οι περιοχές είναι στην κορυφή του βουνού, απομονωμένες με σχεδόν καθόλου ανθρώπινη δραστηριότητα. Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι κάποιοι Ελληνοκύπριοι κρατούνταν αιχμάλωτοι εκεί και μετά εκτελέστηκαν… Εκείνοι που ισχυρίζονται αυτά τα πράγματα ήταν γνωστοί σε πολλούς που το είχαν ακούσει. Αυτό που άκουσα είναι ότι αυτοί που είχαν εκτελεστεί είχαν ριχθεί μέσα στα πηγάδια της περιοχής. Μπορεί να εξασφαλιστεί ένας χάρτης των πηγαδιών και η ΔΕΑ μπορεί επίσης να ερευνήσει και αυτά τα πηγάδια… Αν αυτό είναι αλήθεια τότε πολλά οστά μπορούν να ανακτηθούν. Και στα δύο μέρη, υπάρχουν στρατιωτικές μονάδες που ήταν εκεί για πολύ καιρό. Θα πρέπει να γίνουν διεξοδικές έρευνες στις άκρες των λόφων γύρω από τον Άγιο Ιλαρίωνα και τον Πενταδάκτυλο και πρέπει να ελεγχθεί το κάθε πηγάδι. Υπάρχει ακόμα μια φήμη ότι κάτω από τον Πενταδάκτυλο, υπάρχει ένας μαζικός τάφος. Και εκείνο το μέρος ποτέ δεν θα ανοιχθεί για ανάπτυξη… Έτσι ώστε να μην το βρει κανένας… Οι στρατιώτες που υπηρέτησαν εκεί είναι ακόμα ζωντανοί, και εκείνοι πρέπει να έρθουν και να μιλήσουν…
3. Το τελευταίο πράγμα που θέλω να σου πω είναι για τον δικηγόρο του Μακάριου, τον διάσημο άντρα Παυλίδη, για το σπίτι του… Τώρα χρησιμοποιείται ως μουσείο… Το αρχοντικό αυτό βρίσκεται στη Μύρτου… Από αυτά που έχω ακούσει, γύρω από το αρχοντικό υπάρχουν διάφοροι τόποι ταφής και ότι πολλοί άνθρωποι είχαν θαφτεί εκεί… Και ξέρεις γιατί αυτό το αρχοντικό είναι στρατιωτική περιοχή; Πιστεύω έτσι ώστε οι «αγνοούμενοι» που είναι θαμμένοι εκεί να μην ανευρεθούν… Κανένας δεν μπορεί να κάνει βήμα εκεί… Έχω ακούσει ότι πολλοί Ελληνοκύπριοι είχαν θαφτεί εκεί… Κάτω από τα δέντρα, στα περάσματα, στα τουνέλια, στα πηγάδια… Χρειάζεται να γίνει ενδελεχής έρευνα… Όταν λέω αυτά τα πράγματα, ο στόχος μου δεν είναι να πληγώσω κανένα, να ξύσω πληγές ή να κατηγορήσω κανένα… Αυτά είναι πράγματα που ακούω και έπρεπε να τα μοιραστώ μαζί σου έτσι ώστε να διερευνηθούν διεξοδικά…
Πρέπει να βγούμε και να μιλήσουμε για αυτά που ξέρουμε για το παρελθόν έτσι ώστε να μην ζήσουμε ξανά τον ίδιο πόνο στο μέλλον…
Αν αυτά που έχω γράψει είναι αλήθεια και αν οι έρευνες έρθουν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα, τότε πρέπει να επιστρέψουμε πίσω τα οστά στους συγγενείς των «αγνοουμένων», που αυτό περιμένουν… Είναι κρίμα να μην το κάνουμε αυτό διότι οι συγγενείς των «αγνοουμένων» περιμένουν όλα αυτά τα χρόνια…»
Ευχαριστώ αυτόν τον αναγνώστη μου που είχε την ευαισθησία να μας πει αυτά που είδε και επίσης αυτά που άκουσε… Έχω δημοσιεύσει αυτά που μου έχει πει στα τουρκικά στις σελίδες μου στην εφημερίδα YENIDUZEN και τώρα τα δημοσιεύω στα ελληνικά στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ έτσι ώστε όλοι να ενημερωθούν και αν γνωρίζουν κάτι άλλο για τα πράγματα που αναφέρει ο αναγνώστης μου, μπορούν να τα μοιραστούν μαζί μου και με την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, αν το επιλέξουν… Προτρέπω τους Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους λειτουργούς της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων να κάνουν διεξοδικές έρευνες για τις πληροφορίες που έδωσε ο αναγνώστης αυτός, αν δεν το έχουν ήδη κάνει… Πρόσφατα ένας Τουρκοκύπριος λειτουργός της ΔΕΑ μου είχε ζητήσει να του στείλω το άρθρο μου από έξι χρόνια πριν, εφόσον οι Ελληνοκύπριοι λειτουργοί της ΔΕΑ είχαν ζητήσει για κάποια έρευνα για αυτό και είχα βρει και του έστειλα αυτά που είχα γράψει τον Μάρτιο του 2011… Πριν από έξι χρόνια ένας αναγνώστης μου μου είχε πει κάτι πάλι για το Βαρώσι και πάλι για ένα μέρος κοντά στο ξενοδοχείο Golden Sands και το είχα μοιραστεί αυτό με τη ΔΕΑ όπως επίσης και στην εφημερίδα YENIDUZEN στις σελίδες μου με τίτλο «Κύπρος: Οι Ανείπωτες Ιστορίες…»
Στις 25.3.2011 είχα γράψει την ιστορία αυτή στον ΠΟΛΙΤΗ σε άρθρο με τίτλο «Ιστορίες από το Βαρώσι και την Τόχνη…»
Μοιράζομαι μαζί σας μέρος της ιστορίας αυτής, έτσι ώστε κάποιοι άνθρωποι να μπορέσουν να βγουν και να μοιραστούν περισσότερες πληροφορίες αν γνωρίζουν κάτι περισσότερο… Έτσι, πριν από έξι χρόνια είχα γράψει τα ακόλουθα στον ΠΟΛΙΤΗ:
«Πάω στην Αμμόχωστο για να συναντήσω ένα Τουρκοκύπριο μάρτυρα που ήταν στρατιώτης κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1974… Καθόμαστε στο κατάστημα του και μιλούμε για αυτά που ξέρει για το Βαρώσι…
«Υπήρχε ένας τόπος ταφής 13 περίπου ατόμων» λέει… «Αυτά τα άτομα ήταν κυρίως γυναίκες και παιδιά. Ήταν δίπλα από το ξενοδοχείο Golden Sands… Ένας Τουρκοκύπριος, εξ' όσων θυμούμαι, τους σκότωσε όλους…»
Το δημοσίευσα αυτό στην εφημερίδα YENIDUZEN όπου έχω κάθε μέρα στήλη για τους «αγνοούμενους» και τις «ανείπωτες ιστορίες» και έτσι ένας άλλος αναγνώστης μου τηλεφωνά για να προσφέρει περισσότερες πληροφορίες για την υπόθεση αυτή:
«Αυτά που έγραψες πρόσφατα για την ομάδα των 13 ατόμων που σκοτώθηκαν κοντά στο ξενοδοχείο Golden Sands είναι αλήθεια» λέει. «Αυτοί που σκοτώθηκαν εκεί ήταν κυρίως γυναίκες και παιδιά, νομίζω υπήρχε μόνο ένας άντρας ανάμεσα τους. Καθώς πηγαίνεις από την Αμμόχωστο προς τη Δερύνεια, νομίζω πρέπει να στρίψεις αριστερά από τον τρίτο δρόμο. Είναι θαμμένοι στην αυτή του πρώτου σπιτιού που θα δεις… Νομίζω ότι αυτοί που σκοτώθηκαν εδώ ήταν περίπου 7 ή 9 γυναίκες και τα υπόλοιπα παιδιά και ένας άντρας… Όμως αυτός που τους σκότωσε δεν ήταν μόνος του.. Υπήρχαν φήμες ότι το μέρος αυτό ήταν ορφανοτροφείο αλλά δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι αλήθεια…»...»
Ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες μου που συνεχίζουν να μοιράζονται ιστορίες… Μπορείτε να μου τηλεφωνήσετε επώνυμα ή ανώνυμα στον αριθμό μου της CYTA 99 966518 αν έχετε κάτι για να μοιραστείτε…
Μόνο με το να μοιραζόμαστε αυτά που ξέρουμε για το παρελθόν, μπορούμε να ταξιδέψουμε προς ένα καλύτερο μέλλον…
Photo: Το ξενοδοχείο Golden Sands στο Βαρώσι…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΣΗ / ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ
Αναφορικά με το άρθρο μου που ήταν βασισμένο στο άρθρο του Ulus Irkad «Πως μας χώρισαν και πως διαίρεσαν τη χώρα μας;» που δημοσιεύθηκε σε αυτές τις σελίδες στις 30 Ιουλίου 2017, ένας συγγενής του Μ. που αναφέρεται στο άρθρο ήρθε σε επαφή μαζί μου και μου είπε ότι ο συγγενής του δεν είχε καμία σχέση με τη δολοφονία Τουρκοκυπρίου και ότι ο συγγενής του ήταν «ακόμα ένα θύμα του ψυχολογικού πολέμου που εξαπέλυσε η ΤΜΤ». Είπε:
«Δεν τους φοβόταν ούτε και την αυξανόμενη δύναμη τους επί των μαζών. Στις 7 Μαρτίου 1964 δολοφονήθηκε άγρια και το νεκρό του σώμα το περίφεραν στους δρόμους στο Μούτταλο και το Κτήμα. Τον έκαναν παράδειγμα, όπως και όλους τους άλλους αθώους Τουρκοκύπριους που αναφέρεις στο άρθρο σου που αψηφούσαν τη δύναμη της ΤΜΤ. Έκαναν το χειρότερο που θα μπορούσαν να του κάνουν και μετά προσπάθησαν να του ρίξουν το φταίξιμο. Εκτιμώ το γεγονός ότι εξήγησες συγκεκριμένα ότι το κομμάτι αυτό του άρθρου ήταν μόνο «ισχυρισμοί» από άλλους – αυτό δείχνει μια ποιότητα χαρακτήρα σύμφωνα με τα δικά μου πρότυπα. Όμως και πάλι, εφόσον αυτό δεν είναι αλήθεια, πιστεύω ότι θα μπορούσε να μην είχε αναφερθεί. Αυτοί οι ΨΕΥΔΕΙΣ ισχυρισμοί απλά κρατούν τους ανθρώπους χωριστά και δεν επιτρέπουν την ειλικρινή επανένωση των ανθρώπων και της χώρας… Πονάει να βλέπεις την προπαγάνδα των ανθρώπων που τον έσφαξαν βίαια, να συνεχίζει να κυκλοφορεί δεκαετίες μετά το θάνατο του…»
Έχω μιλήσει με τον Ulus Irkad και επίσης με κάποιους άλλους από την περιοχή Πάφου. Ένας από τους αναγνώστες μου επίσης είχε πει ότι ο Μ. δεν είχε καμία ανάμειξη με δολοφονίες ή πυροβολισμούς έναντι ενός Τουρκοκυπρίου, αλλά το φταίξιμο του πυροβολισμού ενός Τουρκοκυπρίου ρίχθηκε στον Μ., ενώ αυτός είχε πυροβοληθεί κατά λάθος από ένα φίλο του και ότι υπήρχαν πολλές προκλήσεις εκείνες τις μέρες όπως αναφέρει με λεπτομέρειες το άρθρο. Το γεγονός του τραυματισμένου Τουρκοκυπρίου από φίλο του χρησιμοποιήθηκε ως ισχυρισμός ότι ο Μ. είχε πυροβολήσει τον Τουρκοκύπριο έτσι ώστε να δημιουργηθεί πρόκληση και να σκοτώσουν το Μ.
Διορθώνω το άρθρο και απολογούμαι στο συγγενή του Μ. και τον ευχαριστώ που μας έδωσε την ευκαιρία να διευκρινίσουμε και να διορθώσουμε τα γεγονότα.
(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 20th of August, 2017 – Sunday.
No comments:
Post a Comment