Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Ο Πλουτής Γεωργιάδης ήταν από την Κυθρέα αλλά ζούσε στη Νεάπολη, στη Λευκωσία, με τη γυναίκα του Έλλη και τις δύο μικρές τους κόρες…
Ήταν ένας καλός άνθρωπος, κάποιος για τον οποίο θα μπορούσε να πει κάποιος ότι «Είχε μόνο φίλους…»
Ήταν ευγενικός και έκανε εύκολα φίλους…
Οι περισσότεροι από τους φίλους του ήταν Τουρκοκύπριοι…
Γιατί;
Διότι ήταν ο υπεύθυνος του καταστήματος Ραπτομηχανών Singer στη Λευκωσία…
Αυτός ήταν ο καιρός που ελάχιστα έτοιμα ρούχα ήταν διαθέσιμα, έτσι όλοι έραβαν τα ρούχα τους ή πήγαιναν σε ράφταινες ή ράφτες για να τους ράψουν τα ρούχα τους…
Αυτός ήταν ο καιρός που τα νεαρά κορίτσια από τα χωριά στέλνονταν σε ειδικές σχολές ραπτικής για να μάθουν να ράβουν…
Είχα δει πολλές φωτογραφίες και έχω μιλήσει με πολλές ηλικιωμένες γυναίκες που είχαν φοιτήσει σε τέτοιες σχολές…
Στο χωριό, μια διάσημη ράφταινα είχε 10-15 νεαρά κορίτσια και τους δίδασκε το επάγγελμα της… Μετά από μερικά χρόνια αποφοιτούσαν και μπορούσαν να ξεκινήσουν τη μικρή επιχείρηση και να ράβουν ρούχα μόνες τους…
Φυσικά υπήρχε μεγάλη ζήτηση για ραπτομηχανές Singer και ο Πλουτής Γεωργιάδης, ως υπεύθυνος της περιοχής Λευκωσίας πήγαινε μαζί με την ομάδα του παντού στην περιοχή Λευκωσίας για να πουλήσει ραπτομηχανές Singer, να μαζέψει τα λεφτά και να εξυπηρετήσει τους πελάτες του…
Είχε πολλούς Τουρκοκύπριους πελάτες και περνούσε σχεδόν κάθε μέρα στις Τουρκοκυπριακές περιοχές για τον ένα ή τον άλλο λόγο, σε σχέση με την επιχείρηση…
Στο τέλος του 1963, το Δεκέμβρη, πήγε για να ελέγξει ένα πελάτη στον οποίο πουλούσε επαγγελματικές ραπτομηχανές, αφού αυτός ο Τουρκοκύπριος είχε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας…
Άραγε ο Πλουτής Γεωργιάδης δεν κατάφερε να τον βρει στο εργοστάσιο του ή δεν κατάφερε να πάει εκεί; Εκείνες τις μέρες η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο κοινότητες είχε ήδη ξεκινήσει και αν δεν έχω λάθος, το εργοστάσιο βρίσκεται σε ένα μέρος στο οποίο δεν μπορούσε να πάει εκείνες τις μέρες… Αντ' αυτού, πήγε στο σπίτι του πελάτη του, κοντά στην περιοχή που ζω στο Chaghlayan στη Λευκωσία, εντός των τειχών…
Στην πόρτα του σπιτιού ρώτησε εκεί κάποιους Τουρκοκύπριους στρατιώτες για τον πελάτη του – αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι τα δίδυμα σπίτια στα οποία πήγε πάνω στα τείχη, κοντά στον κινηματογράφο Zafer, ακριβώς απέναντι από ένα παιδικό σταθμό, είχαν καταληφθεί από μια «ομάδα» της Τουρκοκυπριακής παραστρατιωτικής οργάνωσης ΤΜΤ…
Τον πήραν μέσα σε ένα από εκείνα τα σπίτια και τον σκότωσαν εκεί…
Το σώμα του ρίχθηκε στις πίσω σκάλες του παιδικού κήπου στο Chaghlayan και έμεινε εκεί, άψυχο, για μια-δυο μέρες…
Εκείνες τις μέρες, ένας νεαρός Τουρκοκύπριος από την ομάδα αυτή πήγε και έλεγξε το σώμα και βρήκε το ρολόι στο χέρι του… Πήρε το ρολόι από το χέρι του Πλουτή και το έβαλε στο δικό του…
Μετά από μερικά χρόνια, ο νεαρός αυτός πέθανε στον ύπνο του, πνίγηκε με τον εμετό του: Φορούσε ακόμα το ρολόι που είχε πάρει από το νεκρό σώμα του Πλουτή Γεωργιάδη, που είχε αφήσει πίσω του μια δακρυσμένη γυναίκα και δύο μικρά παιδιά να αντιμετωπίσουν την τραγωδία και τις σοβαρές δυσκολίες της ζωής… Τώρα αυτός ο νεαρός επίσης άφησε μια δακρυσμένη γυναίκα και νεαρά παιδιά να αντιμετωπίσουν την ίδια τύχη: ένα γύρισμα της φύσης που διευθετεί τα πράγματα; Όσοι γνωρίζουν την ιστορία αναρωτιούνται…
Μερικές μέρες μετά τη φρικτή δολοφονία του Πλουτή Γεωργιάδη, ο Ερυθρός Σταυρός ή Βρετανοί στρατιώτες ήρθαν και πήραν το σώμα του και το πήραν στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας… Η ελληνοκυπριακή αστυνομία τηλεφώνησε στον Χριστόδουλο Ευγενίου που ήταν ο διευθυντής του Πλουτή για να πάει και να αναγνωρίσει το σώμα στο νεκροτομείο…
Πήγε εκεί για να αναγνωρίσει το σώμα του Πλουτή ανάμεσα σε άλλα νεκρά σώματα… Τον είχαν πυροβολήσει στο πρόσωπο έτσι ήταν αγνώριστος αλλά ο κύριος Ευγενίου τον αναγνώρισε… Είχαν χρησιμοποιήσει σουβλιά στο σώμα του για να τον σκοτώσουν και ο κύριος Ευγενίου είδε τις τρύπες στο σώμα του και τρομοκρατήθηκε!
Ο κύριος Ευγενίου συγκλονίστηκε! Όλοι – και Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι που γνώριζαν τον Πλουτή – συγκλονίστηκαν και ήταν έκπληκτοι! Γιατί να σκοτώσουν τον Πλουτή αφού είχε τόσο καλές σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους και είχε τόσους πολλούς καλούς φίλους;
Για πολλά χρόνια μάζευα κομμάτια αυτής της ιστορίας και έμεινε μαζί μου για πολύ καιρό… Μέχρι που μια μέρα, η αγαπητή μου φίλη Χριστίνα Παύλου Σολωμή Πατσιά μου είπε ότι έχει ένα καλό φίλο που έχει λεπτομέρειες για ένα Ελληνοκύπριο που σκοτώθηκε το 1963… Πήγαμε μαζί να τον επισκεφτούμε και συγκλονίστηκα όταν έμαθα περισσότερες λεπτομέρειες από αυτόν – ήταν περίπου μάρτυρας σε αυτή τη δολοφονία – είχε δει το αίμα μετά που τον είχαν σκοτώσει και είχε δει το σώμα που κειτόταν στα σκαλιά του παιδικού κήπου… Γνώριζε την ομάδα που είχε σκοτώσει τον Πλουτή… Κάθισα εκεί ανατριχιάζοντας και άκουγα αυτόν τον άντρα… Και ήμουν ευγνώμων που μοιράστηκε μαζί μας αυτά που ήξερε…
Ένας άλλος φίλος, ο Mehmet Birinci, με βοήθησε να βρω ένα από τους καλούς του φίλους – ήταν ο διάσημος Τουρκοκύπριος επιχειρηματίας, ο πατέρας του Tekin Birinci.
O Tekin Birinci ήταν αντιπρόσωπος των ραπτομηχανών Singer και επίσης καλός φίλος του Πλουτή Γεωργιάδη… Κατ' ακρίβεια ήταν ιδέα του Πλουτή Γεωργιάδη όπως ο Tekin ξεκινήσει μια επιχείρηση και να πουλάει ραπτομηχανές… Μια μέρα ο Πλουτής είχε πάει στη σχολή οδηγών του Tekin Birinci και είδε ότι το κατάστημα του στην οδό Κερύνειας στο κέντρο της εντός των τειχών πόλης της Λευκωσίας θα μπορούσε να γίνει ένας πολύ καλός «εκθεσιακός χώρος» και είπε στον Tekin Birinci, «Γιατί δεν φέρνω μια ραπτομηχανή Singer και να την βάλω εδώ; Μπορώ επίσης να σε κάνω αντιπρόσωπο των ραπτομηχανών Singer…»
Ο Tekin αποδέχθηκε και σύντομα έγινε ένας από τους πιο γνωστούς Τουρκοκύπριους επιχειρηματίες στην κοινότητα μας…
Ο Tekin είχε έρθει μαζί με τη μητέρα του στη Λευκωσία τη δεκαετία του '50 από τον Άγιο Νικόλαο Πάφου, όταν ήταν δεκάχρονο αγόρι, για να φοιτήσει στο σχολείο… Ενοικίασαν ένα σπίτι στη Λευκωσία και φοιτούσε στο σχολείο μαζί με τη μεγαλύτερη του αδελφή και τον αδελφό του… Ένα χρόνο αργότερα η μητέρα του επέστρεψε στην Πάφο και μετακόμισε σε κοιτώνα για μαθητές και παρέμεινε για να συνεχίζει τις σπουδές του. Στη διάρκεια των τριών χρόνων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μετά το δημοτικό, έμαθε ελληνικά στην τάξη, με μαθήματα δύο φορές τη βδομάδα, και αυτό τον βοήθησε με τις σχέσεις του στην μελλοντική του επιχειρηματική ζωή. Στα 15 επέστρεψε στην Πάφο για να εκπαιδευτεί στη μηχανική αυτοκινήτων και εργάστηκε για ενάμιση χρόνο και μετά επέστρεψε στη Λευκωσία για να πείσει ένα Βρετανό στρατιώτη που γνώρισε για τον κάνει «ειδικό» ή «βοηθητικό» αστυνομικό… Ο Άγγλος στρατιώτης αρνήθηκε αφού ήταν πολύ νεαρός αλλά αργότερα ο ίδιος ο στρατιώτης «διόρθωσε» την ημερομηνία γέννησης του για να μπορέσει ο Tekin να γίνει «ειδικός» αστυνομικός… Ως νεαρό αγόρι, ξεκίνησε να εργάζεται στο γκαράζ της αστυνομίας και έλεγχε τα αυτοκίνητα… Ένας μεγαλύτερος φίλος του, τον έπεισε να παραιτηθεί από την αστυνομία και να πάει να εργαστούν μαζί στην σχολή οδηγών που είχε… Ο Tekin το έκανε και τότε είναι που γνώρισε τον Πλουτή… Η γυναίκα του κυρίου Ευγενίου, η Αυγή, είχε άδεια οδηγήσεως αλλά δεν οδηγούσε… Ο Πλουτής ήρθε στο κατάστημα του και του ζήτησε να διδάξει οδήγηση στην κυρία Αυγή… Έτσι ξεκίνησε η φιλία τους… Ο Tekin έμαθε την κυρία Αυγή να οδηγεί, αλλά έβαλε και μια ραπτομηχανή Singer στη σχολή οδηγών που του είχε φέρει ο Πλουτής… Ξεκίνησε να πουλάει ραπτομηχανές και λίγο μετά μεγάλωσε το κατάστημα του και πρόσθεσε ψυγεία, πλυντήρια και τηλεοράσεις… Αργότερα άρχισε να εισάγει αυτοκίνητα… Όταν οι μηχανές πλεξίματος της Singer ήρθαν στη μόδα, ο Tekin είχε μια ομάδα γυναικών που δίδασκε Τουρκοκύπριες γυναίκες πως να χρησιμοποιούν τις μηχανές αυτές για να πλέκουν πουλόβερ… Ο Tekin άνοιξε υποκαταστήματα εκεί που ζούσαν οι Τουρκοκύπριοι και ήταν υπεύθυνος για τις πωλήσεις των ραπτομηχανών και μηχανών πλεξίματος Singer για την Τουρκοκυπριακή κοινότητα… Είχε υποκαταστήματα ή άλλους ιδιοκτήτες καταστημάτων στους οποίους διένειμε τις μηχανές στη Λεμεσό, την Αμμόχωστο, τη Βατυλή και η επιχείρηση του άνθιζε! Άνοιξε ένα κατάστημα Singer και έκανε τον αδελφό του Ergin Birinci συνέταιρο – το κατάστημα αυτό υπάρχει ακόμα σήμερα στη Λευκωσία και διευθύνεται από τη σύζυγο του Ergin… Σε όλη του τη ζωή ο Tekin Birinci διατηρούσε τις καλές του σχέσεις με την οικογένεια Singer…
Όταν του τηλεφωνώ για τον Πλουτή Γεωργιάδη, τηλεφωνά αμέσως στον Χριστόδουλο Ευγενίου για να κάνει ραντεβού για να με πάρει εκεί… Πάμε μαζί στη Λεωφόρο Μακαρίου όπου υπάρχει ακόμα το κεντρικό γραφείο της Singer και συναντούμε τον κύριο Ευγενίου… Ήταν ο Tekin Birinci που δίδαξε οδήγηση στη γυναίκα του Αυγή στη διάρκεια των χρόνων η φιλία τους συνεχίστηκε… Και αυτός είχε πολλούς Τουρκοκύπριους φίλους των οποίων τα ονόματα μου ανέφερε… Μου είπε για τη μέρα που έπρεπε να πάει και να αναγνωρίσει τον Πλουτή Γεωργιάδη στο νεκροτομείο…
Προσπαθώ να επικοινωνήσω με τη Χρύσω, μια από τις κόρες του Πλουτή Γεωργιάδη, που ζει στη Λευκωσία και μιλούμε δύο φορές στο τηλέφωνο… Δεν καταφέραμε να συναντηθούμε αφού τη μέρα της συνάντησης μας, μια στενή συγγενής μου έπεσε και έσπασε το ισχίο της και έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο… Μετά από μερικούς μήνες προσπαθώ να ξαναεπικοινωνήσω αλλά δεν παίρνω απάντηση… Η φίλη μου Χριστίνα βρίσκει την άλλη του κόρη, την Τούλα, που ζει στη Λεμεσό και μας δίνει μια φωτογραφία του πατέρα της και στην οποία είμαι ευγνώμων… Μπορώ να καταλάβω πόσο δράμα έχουν περάσει και μπορώ επίσης να καταλάβω αν δεν μπορούν εύκολα να εμπιστευτούν μια Τουρκοκύπρια δημοσιογράφο που ρωτά ερωτήσεις για τον πατέρα τους… Έτσι σταμάτησα να προσπαθώ, και πήρα συνέντευξη από τον κύριο Ευγενίου και τον Tekin Birinci για το θάνατο του Πλουτή Γεωργιάδη, ενός πωλητή ραπτομηχανών Singer…
Μαθαίνω ότι είναι θαμμένος στο Στρόβολο και μοιράζομαι τον πόνο της οικογένειας… Ας αναπαυθεί εν ειρήνη και ας μην δούμε ξανά τέτοιες μέρες όπου αθώοι άνθρωποι σκοτώνονται απλά επειδή ανήκουν σε μια άλλη κοινότητα…
Ευχαριστώ όλους μου τους αναγνώστες που με βοήθησαν να συγκεντρώσω τις πληροφορίες για την ιστορία του κυρίου Πλουτή Γεωργιάδη…
Photo: Plutis Georgiades…
(*) Article published in POLITIS newspaper on the 14th of May 2017, Sunday.
(**) This article in more extensive format has been published in Turkish in YENİDÜZEN on my pages called "Cyprus: The Untold Stories..." over a period of four days in four parts between 6-10 April 2017 – The links are here:
http://www.yeniduzen.com/bir-singer-saticisinin-olumu1-10484yy.htm
http://www.yeniduzen.com/galatya-golundeki-kazilarda-bes-kayiptan-geride-kalanlara-ulasildi-10488yy.htm
http://www.yeniduzen.com/bir-singer-saticisinin-olumu-3-10495yy.htm
http://www.yeniduzen.com/bir-singer-saticisinin-olumu-4-10504yy.htm
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΟΥ: Την περασμένη Κυριακή μου τηλεφώνησε ο κ. Κύπρος Δημοσθένους σχετικά με το άρθρο μου για το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθαλάσσας και μου είπε ότι ΔΕΝ υπήρχαν αντιαεροπορικά όπλα στην οροφή του νοσοκομείου. Επισκέφτηκα τον ίδιο και τη σύζυγο του Λίλη στο σπίτι τους και κάναμε μια συνέντευξη... Θα δημοσιεύσουμε αυτά που μου είπαν με λεπτομέρεια στις ερχόμενες εβδομάδες. Τον ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, τη διόρθωση και τη βοήθεια για να βρούμε την αλήθεια...
No comments:
Post a Comment