Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Μετά από πάροδο έξι χρόνων από τον καιρό που ένας από τους αναγνώστες μου είχε δώσει πληροφορίες σε μένα και τους λειτουργούς της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων για ένα πιθανό τόπο ταφής στο Μπογάζι της Κερύνειας, πάει ο ίδιος μαζί τους τη Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016 για να τους δείξει τον πιθανό τόπο ταφής.
Μετά από έξι χρόνια, η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων καταφέρνει να του εξασφαλίσει άδεια για να μπει στη στρατιωτική περιοχή Μπογαζιού Κερύνειας για να δείξει τον πιθανό τόπο ταφής και το πρωί της Δευτέρας 5ης Σεπτεμβρίου πάει μαζί με τους λειτουργούς της ΔΕΑ Ξενοφώντα Καλλή, Murat Soysal και Okan Oktay και βρίσκει τον πιθανό τόπο ταφής.
Ως δημοσιογράφος δεν μου επιτρέπεται η είσοδος σε οποιαδήποτε στρατιωτική περιοχή αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό αφού οι αναγνώστες μου μπορούν να πάνε και να δείξουν τους πιθανούς τόπους ταφής για τους οποίους είχαμε γράψει πριν από χρόνια…
Μέχρι τώρα οι αναγνώστες μου είχαν δείξει πιθανούς τόπους ταφής με τον ίδιο τρόπο στις στρατιωτικές περιοχές στον Άγιο Ιλαρίωνα, τη Βώνη και το Μπογάζι Κερύνειας… Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι τα σημεία αυτά τοποθετούνται στον κατάλογο με σημεία που θα σκαφτούν από την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων…
Πριν από έξι χρόνια, στις 30 Μαΐου 2010, είχα γράψει για αυτόν τον πιθανό τόπο ταφής στο Μπογάζι… Είχα γράψει:
«Αναζητώντας μαζικούς τάφους στο Μπογάζι και τον Άγιο Ιλαρίωνα…
«Μου πήρε τέσσερεις ώρες να συνέλθω μετά που διάβασα τι έγραψες για το Μπογάζι» μου λέει… «Διάβασα τι σου είχε πει ένας αναγνώστης σου για μια ομάδα 14 Ελληνοκυπρίων που είναι θαμμένοι στο Μπογάζι της Κερύνειας και ανατρίχιασα… Σκεφτόμουν να σου τηλεφωνήσω όλα αυτά τα χρόνια αλλά ποτέ δεν το έκανα. Όμως αυτή τη φορά, ένιωσα ότι έκρυβα τους φόνους, έτσι αποφάσισα να σου τηλεφωνήσω και να σου μιλήσω ώστε να ξαλαφρώσω μετά από όλα αυτά τα χρόνια» λέει ένας αναγνώστης μου.
Ο καιρός είναι ζεστός αλλά μουντός, γεμάτος σκόνη από την Αφρική, δημιουργώντας ένα είδος «ομίχλης», κάνοντας δύσκολη την αναπνοή και κρύβοντας το συγκλονιστικό μπλε χρώμα του ουρανού μας… Καθόμαστε έξω σε ένα καφέ στο Μπογάζι που ήταν κάποτε διάσημο… Συνηθίζαμε να ερχόμαστε εδώ για να πιούμε το διάσημο τους αϊράνι και να φάμε φρέσκα κυπριακά σάντουιτς… Ο ιδιοκτήτης Suleyman Onan, γέρασε όπως και η γυναίκα του αλλά λειτουργούν αυτό το μέρος που λέγεται «Yayla Bar» έστω αν είναι σε απελπιστική ανάγκη επισκευής…
Καθόμαστε έξω, σε πλαστικές καρέκλες που είδαν καλύτερες μέρες, ενώ ο ηλικιωμένος Suleyman μας φέρνει κυπριακό καφέ και καττιμέρι (κυπριακό φύλλο με καϊμάκι)… Η μυρωδιά του «καϊμακιού» γεμίζει τα ρουθούνια μας και πίνουμε τον καφέ μας ενώ μιλούμε…
Την περασμένη βδομάδα δημιουργήθηκε σάλος από τη δημοσίευση του άρθρου για ένα Τουρκοκύπριο αναγνώστη που μου μίλησε για μια ομάδα 14 Ελληνοκυπρίων στρατιωτών, τους οποίους έφεραν στο Μπογάζι και τους εκτέλεσαν έξω από το στρατιωτικό νεκροταφείο… Σύμφωνα με αυτόν τον αναγνώστη, ήταν θαμμένοι τρία μέτρα έξω από τον τοίχο του στρατιωτικού νεκροταφείου και μου έδωσε κατευθύνσεις για το ακριβές σημείο που είναι θαμμένοι. «Υπέφερα με εφιάλτες για την ομάδα αυτή των 14 «αγνοουμένων» που είναι θαμμένοι εκεί, ξέρω που είναι θαμμένοι και ήθελα πάρα πολύ να σου δείξω που είναι αλλά φοβάμαι να το κάνω… Θέλω να σου μιλήσω και να το βγάλω από μέσα μου, ίσως να κάνει καλό στους συγγενείς εκείνων των αγνοουμένων» λέει… «Μετά που διάβασα αυτά που έγραψες για το φόνο μιας ομάδας 8 Ελληνοκυπρίων στον Άγιο Ιλαρίωνα, ανάμεσα τους και ένας αρτοποιός, δεν μπορούσα άλλο να κρατήσω το μυστικό αυτό στον εαυτό μου. Επηρεάστηκα πάρα πολύ από την ιστορία του αρτοποιού από τον Άγιο Γεώργιο που σκοτώθηκε στον Άγιο Ιλαρίωνα… Έτσι αποφάσισα να σου τηλεφωνήσω και να σου πω την ιστορία μου…»
Διαβάζοντας αυτά που είπε ο αναγνώστης αυτός, ένας άλλος αναγνώστης μου τηλεφώνησε για να μου πει την ιστορία του:
«Τηλεφωνώ για να σου πω ότι αυτά που έγραψες για την ομάδα των 14 Ελληνοκυπρίων «αγνοουμένων» που είναι θαμμένοι στο Μπογάζι είναι αλήθεια» μου είπε και συνέχισε:
«Έκανα τη στρατιωτική μου θητεία το 1978-1979 στο Μπογάζι. Εφόσον ήμουν νέος στην περιοχή αυτή, δεν είχα απομνημονεύσει ακόμα το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσω όταν έπρεπε να είμαι καθήκον. Μια νύκτα έβρεχε πολύ και έχασα κάπως το δρόμο μου και γλίστρησα στον απότομο λόφο και έπεσα μέχρι την μέση μου σε μια μεγάλη τρύπα… Βγήκα από την τρύπα αυτή στο σκοτάδι και πήγα στο πόστο μου εκείνο το βράδυ… Όμως το πρωί καθώς μιλούσα με τον ηλικιωμένο που φρόντιζε το νεκροταφείο για το τι μου συνέβηκε το προηγούμενο βράδυ, μου είπε «Μα γιέ μου, έπεσες μέσα στην τρύπα που θάφτηκαν οι Ελληνοκύπριοι!» Ο ηλικιωμένος ήξερε για το μέρος αυτό και μπορώ να σου δείξω που βρίσκεται… Ο ηλικιωμένος μας είπε πως έφεραν μερικούς Ελληνοκύπριους με φορτηγά και πως τους έθαψαν. Το 1974 είχε πάρει μέρος στις ταφές αυτές… Καθώς έθαβαν στο νεκροταφείο Τούρκους στρατιώτες και Τουρκοκύπριους που είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο, βρήκαν ένα Ελληνοκύπριο την τελευταία στιγμή, και τον αναγνώρισαν από το σταυρό στο λαιμό του… Έτσι χώρισαν τους Ελληνοκύπριους και τους έθαψαν έξω από το νεκροταφείο όπως μας είπε… Μπορεί να μας ανέφερε για μερικούς Έλληνες στρατιώτες, αλλά δεν είμαι σίγουρος…»
Αυτός είναι ο αναγνώστης που κάθεται τώρα μαζί μου στο Μπογάζι και μου δείχνει το μέρος όπου έπεσε μέσα σε μια τρύπα… Δεν βγάζουμε φωτογραφίες αφού το μέρος που δείχνει είναι στρατιωτική περιοχή – έχω ζητήσει και από τον Ugur Umar, βοηθό στο Τουρκοκύπριο μέλος της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, τον Ξενοφώντα Καλλή, βοηθό στο Ελληνοκύπριο μέλος της ΔΕΑ και τον Okan Oktay που συντονίζει τις ομάδες εκταφής για να έρθουν και να τον συναντήσουν, ώστε να δουν αυτό τον πιθανό τόπο ταφής. Στο μεταξύ τηλεφωνώ στον άλλο αναγνώστη μου που μου μίλησε για την ομάδα των 14 Ελληνοκυπρίων στρατιωτών και δίνω το τηλέφωνο στον Okan Oktay για να ελέγξει αν οι δύο αναγνώστες μιλούν για το ίδιο μέρος… Μετά από λίγη συνομιλία ο Okan Oktay επιβεβαιώνει ότι, ναι, και οι δύο αναγνώστες υποδεικνύουν το ίδιο μέρος ως πιθανό τόπο ταφής.
Αποχαιρετούμε τον αναγνώστη μου που μας συνάντησε στο Μπογάζι και τον ευχαριστούμε που ήρθε και μας υπόδειξε το σημείο που μπορεί πιθανόν να υπάρχει μαζικός τάφος. Μας αφήνει και συνεχίζουμε για να πάμε στο Κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα για να συναντήσουμε ένα άλλο αναγνώστη μου που έχει πληροφορίες για ένα άλλο τόπο ταφής στην περιοχή Αγίου Ιλαρίωνα…»
Έτσι ο αναγνώστης μου έχει τώρα δείξει τον πιθανό τόπο ταφής στο Μπογάζι Κερύνειας, αλλά υπήρχαν και πληροφορίες από διαφορετικούς αναγνώστες ότι κάποιοι άλλοι «αγνοούμενοι» Ελληνοκύπριοι μπορεί να είχαν θαφτεί στο στρατιωτικό νεκροταφείο στο Μπογάζι ή γύρω από αυτό… Ή στην άκρη του…
Είχα μοιραστεί τις πληροφορίες αυτές με τους λειτουργούς της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων πριν από οκτώ χρόνια…
Ένας από εκείνους τους «αγνοούμενους» Ελληνοκύπριους που είναι θαμμένοι στο Μπογάζι ήταν παιδί – οι αναγνώστες μου μου είπαν για το άτομο που τον είχε θάψει… Πήγα και τον συνάντησα και μου είχε πει ότι είχαν φέρει ένα παιδί τυλιγμένο σε μια κουβέρτα που είχε πεθάνει στο πρόχειρο νοσοκομείο στο Δίκωμο το 1974 και τον είχε θάψει στην άκρη του στρατιωτικού νεκροταφείου Μπογαζιού… Είχε σημαδέψει το σημείο αυτό στο μυαλό του με ένα δέντρο αλλά το δέντρο δεν υπάρχει πια και το νεκροταφείο είχε αλλάξει δραματικά… Η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων έκανε κάποιες εκσκαφές αλλά δεν βρήκαν τίποτα…
Όταν κτίζονταν οι εξωτερικοί τοίχοι του νεκροταφείου, κάποιοι άνθρωποι που εργάζονταν εκεί πράγματι είχαν βρήκαν τα οστά ενός παιδιού…
Ένας άλλος Ελληνοκύπριος «αγνοούμενος» που μπορεί να είναι θαμμένος στο στρατιωτικό νεκροταφείο στο Μπογάζι είναι ένας Ελληνοκύπριος που το 1974 είχε σκοτωθεί στον πόλεμο στο Πιλέρι ή γύρω από αυτό… Είχε θαφτεί σε ένα ανώνυμο τάφο στο νεκροταφείο… Είχα δημοσιεύσει αναφορές για αυτή την ταφή πριν από πολλά χρόνια…
Είμαι πολύ ευγνώμων προς τους αναγνώστες μου που μοιράζονται αυτά που ξέρουν και που έρχονται για να δείξουν πιθανούς τόπους ταφής… Ευχαριστώ επίσης τους λειτουργούς της ΔΕΑ που εξασφαλίζουν άδειες έτσι ώστε οι αναγνώστες μου να μπουν σε στρατιωτικές περιοχές και να δείξουν πιθανούς τόπους ταφής…
Ας ελπίσουμε ότι τα οστά περισσότερων «αγνοουμένων» θα βρεθούν στο Μπογάζι Κερύνειας…
Photo: Αυτή είναι η είσοδος του στρατιωτικού νεκροταφείου στο Μπογάζι Κερύνειας…
(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 2nd of October 2016, Sunday.
No comments:
Post a Comment