Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Αγαπητή μου Sheniz,
Ήσουν θύμα εκείνης της φρικτής σφαγής όταν ήσουν μόλις τεσσάρων χρονών.
Η μητέρα σου Fatma Arif ήταν 43 χρονών, η αδελφή σου Sevim ήταν 18, η αδελφή σου Seval ήταν 13, ο αδελφός σου Huseyin ήταν 11, ο αδελφός σου Goksel ήταν 10, ο αδελφός σου Yuksel ήταν 9 χρονών και η μικρή σου αδελφή Hayriye ήταν μόλις 6 μηνών και εσύ, όλοι σας σκοτωθήκατε σε εκείνο το φρικτό έγκλημα που διέπραξε η ΕΟΚΑ Β στις 14 Αυγούστου 1974 στη Μαράθα…
Επτά παιδιά και μια μητέρα… Όλοι τους ήταν θύματα αυτού του φρικτού εγκλήματος…
Η μητέρα της μητέρας σου, δηλαδή η αγαπημένη σου γιαγιά Zalihe Huseyin επίσης σκοτώθηκε σε αυτό το έγκλημα.
Από το στενό κύκλο της οικογένειας σου, μια ολόκληρη οικογένεια εννιά ατόμων, μαζί και εσύ, αφανιστήκατε.
Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως ένιωσε ο αγαπημένος σου πατέρας Arif Halil Altinbardak όταν έμαθε για αυτή τη σφαγή και όταν συνειδητοποίησε ότι σκοτώθηκε ολόκληρη η οικογένεια του…
Αγαπητή μου Sheniz,
Αν ζούσες, θα ήσουν τώρα 48 χρονών… Θα γνώριζες τον κόσμο, ίσως να παντρευόσουν και ίσως να έκανες παιδιά, ίσως να ταξίδευες στο εξωτερικό για διακοπές και ίσως να πήγαινες στην θάλασσα τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού μαζί με το σύζυγο και τα παιδιά σου και θα κολυμπούσες…
Θα σήκωνες το κεφάλι σου και θα έβλεπες τα αστέρια…
Ίσως να έφτιαχνες ζύμη για να φτιάξεις πουρέκια και πίτα και ίσως να έβαζες πατάτες και κρέας στο φούρνο, ίσως να έκανες γιαχνί και κουπέπια και ίσως να έψηνες τα καλύτερα κέικ για τα παιδιά σου…
Ίσως να ήσουν δικηγόρος ή γιατρός ή δασκάλα… Ίσως να ζούσες στο εξωτερικό και να επισκεπτόσουν την Κύπρο μόνο στις διακοπές, ποιος ξέρει;
Ποιος ξέρει τι θα ήσουν, πως θα εξελισσόταν η ζωή σου… Ποιος ξέρει τι όνειρα θα κυνηγούσες και τι θα ήθελες να έκανες…
Ποτέ δεν είχες αυτή την ευκαιρία… Σου πήραν την ευκαιρία να κυνηγήσεις τα όνειρα σου. Σκοτώθηκες στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων και θάφτηκες σε ένα μαζικό τάφο.
Σκοτώθηκες σε ένα πόλεμο που δεν καταλάβαινες και δεν ήξερες το λόγο που σκοτώθηκες και θάφτηκες σε ένα μαζικό τάφο μαζί με τη μητέρα σου και τους αδελφούς και τις αδελφές σου… Παρόλο που δεν είχες καμιά «αμαρτία», το μικρό τετράχρονο σώμα σου σπρώχτηκε σε ένα μαζικό τάφο…
Οι μαζικοί τάφοι που δημιούργησε η ΕΟΚΑ Β στα χωριά Μαράθα-Σανταλάρη-Αλόα δημιούργησαν τόση οργή που κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει αυτά που θα επέρχονταν… Αυτή τη φορά, κάποιοι Τουρκοκύπριοι με την πρόφαση της «εκδίκησης» άρχισαν να δημιουργούν καινούργιους μαζικούς τάφους και να σκοτώνουν Ελληνοκύπριους πολίτες και να τους θάβουν σε εκείνους τους μαζικούς τάφους…
Οι σφαγές στα χωριά Μαράθα-Σανταλλάρη-Αλόα πυροδότησαν τέτοια τρομερά πράγματα που το «πρόγραμμα διαίρεσης» συμπληρώθηκε με κηλίδες αίματος στα μυαλά των ανθρώπων… Ενώ το μικρό σου σώμα κειτόταν σε ένα μαζικό τάφο και ενώ ο αγαπημένος σου πατέρας έκλαιγε για σένα και τη μητέρα σου και τους αδελφούς και τις αδελφές σου, άλλοι αθώοι άνθρωποι σκοτώνονταν αλλού στο νησί μας και θάβονταν σε άλλους μαζικούς τάφους…
Στο Τζιάος (Chatoz) γέμισαν το λερωμένο πηγάδι στην αυλή του τζαμιού με τα σώματα των Ελληνοκυπρίων… Στη Λίμνη στη Γαλάτεια, δημιούργησαν δύο μαζικούς τάφους και έθαψαν 17 Ελληνοκύπριους πολίτες… Όταν άλλοι Ελληνοκύπριοι άκουσαν για αυτά τα πράγματα, και αυτοί ξεκίνησαν ξεφάντωμα «εκδίκησης» και αυτοί δημιούργησαν και άλλους μαζικούς τάφους όπως στο χωριό Πετροφάνι όπου σκότωσαν ηλικιωμένους, αθώους Τουρκοκύπριους και τους έθαψαν σε ένα μαζικό τάφο… Και το ξεφάντωμα σκοτωμών συνέχισε έτσι, και το νησί μας μετατράπηκε σε ένα νησί μαζικών τάφων και σφαγών…
Αυτό ονομαζόταν «πόλεμος»;
Όχι αγαπητή μου Sheniz, αυτό δεν ήταν «πόλεμος» αλλά «καιροσκοπία» - όποιος είχε την ευκαιρία, σκότωνε. Κάποια μέλη της ΕΟΚΑ Β και κάποιοι Τουρκοκύπριοι που είχαν την «ευκαιρία», σκότωσαν και βίασαν και έκλεψαν… Μετά τους βιασμούς, για να μην αφήσουν πίσω κανένα μάρτυρα, σκότωσαν όλους όσους ήταν τριγύρω…
Η «εκδίκηση» δεν μπορούσε να ήταν «πρόφαση» διότι εκείνοι που σκότωσαν δεν είχαν τίποτε να κάνουν με εκείνους που σκότωσαν εσένα και την οικογένεια σου – σκότωσαν ανθρώπους που ποτέ δεν ήταν αναμεμειγμένοι σε τέτοιες σφαγές – ήταν πολίτες, αιχμάλωτοι πολέμου…
Όχι, αυτός δεν ήταν «πόλεμος» αφού οι άνθρωποι δεν πυροβολούσαν ο ένας τον άλλο από στρατιωτικές θέσεις… Τα μέλη της ΕΟΚΑ Β έτσι και αλλιώς δεν συμμετείχαν στον «πόλεμο», αλλά επέλεξαν να πάνε στην Αλόα, να αρπάξουν κάποια ζώα, να τα σκοτώσουν και να κάνουν «σούβλα», τρώγοντας και πίνοντας και μεθώντας… Είχαν συλλάβει όλους τους άντρες από τα τρία χωριά – Μαράθα, Σανταλλάρη, Αλόα – και τους είχαν στείλει στη Λεμεσό ως αιχμάλωτους πολέμου και τώρα γύριζαν σε αυτά τα χωριά. Δεν ήταν καθόλου κοντά στην Κερύνεια όπου ο «πόλεμος» ήταν σε πλήρη εξέλιξη, ήταν σε αυτά τα τρία αθώα Τουρκοκυπριακά χωριά και έριχναν τη βρωμιά τους σε αυτά τα χωριά… Και στο τέλος, για να καλύψουν τη δική τους βρωμιά, τους σκότωσαν όλους – 126 γυναίκες και παιδιά και ηλικιωμένους, εκτός από ορισμένους που κατάφεραν να κρυφτούν και να σωθούν… Ναι, τους σκότωσαν όλους, τον κάθε ένα…
Δεν έκαναν διακρίσεις όταν σκότωναν γυναίκες και παιδιά και σας έθαβαν σε μαζικούς τάφους…
Αγαπητή μου Sheniz,
Δεν ήσουν το νεαρότερο παιδί που σκοτώθηκε σε αυτή τη σφαγή – υπήρχαν μικρότερα παιδιά και βρέφη που σκοτώθηκαν από την ΕΟΚΑ Β σε αυτά τα τρία χωριά. Το πιο μικρό ήταν ένα βρέφος 16 ημερών που ονομαζόταν Selden Ali Osman και η μητέρα της Mualla και οι αδελφές της Gulden και Ozlem επίσης σκοτώθηκαν και θάφτηκαν σε ένα μαζικό τάφο στην Αλόα… Η Ozlem ήταν πιο μικρή από εσένα, ήταν μόλις 2 χρονών. Η Gulden ήταν τεσσάρων χρονών όπως εσύ. Η μητέρα τους Mualla Ali Osman ήταν μόλις 36 χρονών. Η μητέρα της Shifa Hasan και ο πατέρας της Hasan Kara Huseyin επίσης σκοτώθηκαν. Έξι άνθρωποι από αυτή την οικογένεια – συμπεριλαμβανομένων δύο παιδιών και ενός βρέφους…
Αγαπητή μου Sheniz,
Δεν υπάρχει κανένας από την στενή σου οικογένεια πλέον για να πάρει το φέρετρο σου… Ένας από τους στενούς σου συγγενείς παίρνει το φέρετρο σου και αυτά των αδελφών σου και σε θάβουμε στις 20 Δεκεμβρίου 2018, μέρα Πέμπτη, στο Νεκροταφείο Μαρτύρων Μαράθας-Σανταλλάρη. Τα οστά σου έχουν ταυτοποιηθεί με εξετάσεις DNA από την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων μετά την εκταφή τους από τους μαζικούς τάφους στη Μαράθα… Ο μαζικός τάφος στην Αλόα δεν έχει ακόμα σκαφτεί έτσι οι κηδείες αυτές θα συνεχίζουν για πολλά χρόνια ακόμα…
Στις 20 Δεκεμβρίου 2018, θάβουμε συνολικά 15 Τουρκοκύπριους, συμπεριλαμβανομένης εσένα και των αδελφών σου – όλοι σκοτώθηκαν στην ίδια σφαγή στη Μαράθα… Έγιναν εκταφές σε τρείς διαφορετικούς τόπου ταφής όπου η ΔΕΑ βρήκε τα οστά 89 «αγνοουμένων» ατόμων. Είσαι στην τέταρτη ομάδα που θάβουμε μετά από τις εξετάσεις DNA… Η πρώτη ομάδα τεσσάρων Τουρκοκυπρίων τάφηκαν τον Αύγουστο του 2017 και άλλα 6 άτομα το Δεκέμβριο του 2017. Φέτος τον Σεπτέμβριο είχαμε θάψει ακόμα 12 «αγνοουμένους» σε αυτό το νεκροταφείο…
Τώρα σε αυτή την τέταρτη κηδεία στη Μαράθα, καθώς τα 15 μικρά φέρετρα είναι τοποθετημένα στη σειρά στην αυλή του τζαμιού, σε αποχαιρετούμε με τα δάκρυα μας…
Γίνεσαι δάκρυ και κυλάς στα μάγουλα μας…
Κλαίμε για τις μέρες που δεν έχεις ζήσει ποτέ…
Κλαίμε για τη θάλασσα που ποτέ δεν είδες…
Κλαίμε για τα αστέρια που ποτέ δεν μπορούσες να κοιτάξεις…
Κλαίμε διότι δεν μπορούσες να τρέξεις με χαρά από το σχολείο στο σπίτι σου, έχοντας μάθει πως να διαβάζεις και να γράφεις…
Κλαίμε διότι ποτέ δεν σου επέτρεψαν να μεγαλώσεις…
Και καταριόμαστε εκείνους που έχουν σκοτώσει ένα τόσο νεαρό παιδί όπως εσένα…
Για πολλά χρόνια τώρα, αγωνιζόμαστε έτσι ώστε να μην διαπράττονται τέτοια εγκλήματα σε αυτό τον νησί – γράφουμε, κάνουμε δραστηριότητες, προσπαθούμε να κάνουμε ότι είναι δυνατό για την ειρήνη…
Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό…
Διότι η μόνη διέξοδος για όλους μας είναι η ειρήνη, όχι η ένταση…
Θα ήθελα πολύ να σε αγκαλιάσω αγαπητή μου Sheniz, σε αυτό το νησί όπου δεν υπάρχει ειρήνη και που είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε υπό συνθήκες κατάπαυσης του πυρός…
Θα ήθελα πολύ να κρατήσω το χέρι σου και να σου δείξω πόσο όμορφη επίσης μπορεί να είναι η γη μας…
Αντιμετώπισες το πιο φρικτό πρόσωπο των ανθρώπων – αντιμετώπισες τη σφαγή από τους φασίστες και η ζωή σου τερματίστηκε.
Όσοι από εμάς απομείναμε ακόμα αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο νησί και για ένα καλύτερο κόσμο με αυτή τη θλίψη μέσα μας…
Έτσι ώστε να μην χρειαστεί τα άλλα παιδιά να περάσουν αυτά που πέρασες εσύ…
Πάντοτε θα σε κουβαλώ στην καρδιά μου αγαπητή μου Sheniz, πάντοτε στη ψυχή μου, πάντοτε δίπλα μου…
Ποτέ δεν θα σε ξεχάσω – αυτοί που ζουν σε αυτό το νησί πιστεύω ότι σου χρωστάνε τουλάχιστον αυτό…
Εσύ, μικρό μας κορίτσι, μικρή μας πεταλούδα, μικρό μας μωρό που ποτέ δεν έζησες τη ζωή σου…
Εσύ, όμορφο μαργαριτάρι που έχουμε χάσει…
Εσύ, η πιο αγνή και καθαρή μορφή της ανθρωπότητας που είχε να αντιμετωπίσει το χειρότερο πρόσωπο της ανθρωπότητας, παιδί μας…
Sheniz μας….
Πολλές Sheniz σαν εσένα…
Photos: Οι 15 Τουρκοκύπριοι που δολοφονήθηκαν στη Μαράθα από την ΕΟΚΑ Β, στων οποίων την κηδεία παρευρεθήκαμε στις 20 Δεκεμβρίου 2018
and Η 4χρονη Sheniz Arif που δολοφονήθηκε από την ΕΟΚΑ Β…
(*) Article published in the POLITIS newspaper in Greek on the 6th of January 2019, Sunday. A similar article was published in Turkish in the YENİDÜZEN newspaper on my pages entitled "Cyprus: The Untold Stories" on the 19th of December 2018 and the link to the article in Turkish is:
http://www.yeniduzen.com/sevgili-seniz-13380yy.htm
No comments:
Post a Comment