Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Ανακάλυψα τον Ιωσήφ Κασάπη στο Facebook και έμεινα έκπληκτη με τα σοφά του λόγια… Κάθε μερικές μέρες γράφει κάτι που με κάνει να θέλω να δημοσιεύσω όλα όσα έγραψε, έτσι ώστε περισσότεροι άνθρωποι να τα διαβάσουν και ελπίζοντας ότι τα σοφά του λόγια δε θα πέσουν στο κενό…
Θέλω να σας προσφέρω μια ματιά στη σκέψη και τη γραφή του – ως Κύπριοι είμαστε τυχεροί που έχουμε ανθρώπους σαν και αυτόν αφού επικαλείται τη σοφία αντί να πέσει στην παγίδα των «εθνικισμών»… Ανοίγει τα μάτια και μας προσκαλεί να σκεφτούμε διαφορετικά, να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας για να δούμε τι συμβαίνει στην Κύπρο… Εδώ είναι μερικά από τα λόγια του Ιωσήφ Κασάπη από τον τοίχο του – τα σοφά του λόγια που πέφτουν στο κενό… Επιτρέψτε μου να παραθέσω τον Ιωσήφ Κασάπη εδώ:
«Η ιδέα ότι ολόκληρη μου η ζωή βιώθηκε στη σκιά του Κυπριακού προβλήματος … και να Τελειώνει άχαρα χωρίς την τελική ανακούφιση να δω τη Μέρα που θα Τελειώσει, μετά που είδα τόσους αγαπημένους να πεθαίνουν χωρίς αυτή την παρηγοριά για τα δια βίου προβλήματα χάρη στο «Κυπριακό Πρόβλημα», γίνεται όλο και πιο τρομακτική καθώς η πιθανότητα γίνεται όλο και πιο πιθανή. Δεν έχω κάνει τίποτε λάθος, και έκανα τα πάντα για να μην το αξίζω αυτό. Αγαπούσα την Κύπρο και σεβόμουν όλους τους Κύπριους άσχετα με την εθνότητα (- για μένα είναι όλοι πρώτα και κύρια, και όλο και περισσότερο μόνον, Κύπριοι), αποστρεφόμουν και καταδίκαζα τη βία από όλες τις πλευρές, ήμουν νομοταγής, δεν έβλαψα κανένα, δεν θέλησα κακό για κανένα, διατήρησα και υπερασπίστηκα τη δημοκρατία, ήμουν πιστός στην Κύπρο, … Δεν έκανα τίποτε για να μου αξίζει αυτό, το Κυπριακό Πρόβλημα. Είναι οι άλλοι που έσφαλαν και πρόσβαλλαν, διέπραξαν τα εγκλήματα και προκάλεσαν τις συνέπειες. Γιατί τα αντέχω εγώ; Εγώ, και τόσοι άλλοι αθώοι σαν εμένα.»
ΤΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΑ ΕΚΑΝΕ…
«Όταν σκέφτεσαι τι διαφορά θα έκανε αν η Κυπριακή Δημοκρατία είχε την σοβαρότητα, τη λογική ή τα κότσια – δεν είμαι σίγουρος πιο (περισσότερο από τα άλλα) – να τιμωρήσει τον Πρώτο ΕλληνοΚύπριο που έβλαψε τον Πρώτο ΤουρκοΚύπριο; ή το Δεύτερο; ή τον Τρίτο; … ή 100ο; … ή 1000ο.
Τι τεράστια διαφορά στον τρόπο που θα σκεφτόταν η ίδια και εμείς και άλλοι θα σκεφτόμασταν για αυτή; Για την αυτοπεποίθηση της, την αξιοπιστία της, την ηθική της στάση. Για την αυτοπεποίθηση και την εμπιστοσύνη των ΤΚ σε αυτή, την αποδοχή της, το αίσθημα ασφάλειας τους, την αυτοεκτίμησης τους ως πολίτες, ότι θεωρούνται ως ισότιμοι πολίτες, ότι θεωρούνται ως ίσοι με τους ΕΚ από το Κράτος. Προς την (αξιοπιστία της) αξίωσης της Τουρκίας να γεμίσει το κενό: να είναι προστάτες εκείνων που η Δημοκρατία απέτυχε εντελώς και παταγωδώς να προστατεύσει.
Αν ως κοινωνία είχαμε τα Κότσια… Πράγμα που προαπαιτεί Θέληση. Η οποία με τη σειρά της απαιτεί Κατανόηση. Που μας οδηγεί πίσω σε … αυτό που τελικά φαίνεται να θέλουμε (αλλά υπάρχει έλλειψη): ΠΟΙΟΤΗΤΑ.
Αν μόνο…»
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΚΟΡΜΑΚΙΤΗ…
«Όταν το περασμένο Σαββατοκύριακο επισκέφτηκα το βόρειο χωριό μου Κορμακίτης, κοντά στο ακρωτήρι που φέρει το όνομα του και πήγα βόλτα με ένα αδελφό και ξάδελφο σε μια φανταστική τοποθεσία κατά μήκος μιας δασώδους κορυφογραμμής με θέα τη θάλασσα και στις δύο πλευρές (κοντά στο σημείο όπου η απόσταση μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας είναι η μικρότερη) αμέσως μετά από μια δυνατή μπόρα που άφησε τον ουρανό εξαιρετικά καθαρό αργά το απόγευμα προς νωρίς το βράδυ, καθώς ο ήλιος έδυε και έπεφτε το σκοτάδι, τα φώτα του τι θα πρέπει να ήταν χωριά στις πλαγιές των παράκτιων βουνών στην ηπειρωτική Τουρκία απέναντι δεν ήταν πιο θολά από τα εξαιρετικά λαμπερά φώτα που λαμπύριζαν στην χερσόνησο του Ακάμα στην άλλη πλευρά του κόλπου της Μόρφου.
Τόσο κοντά!
Ωστόσο η πραγματικότητα τους, ή η σπουδαιότητα τους, έχει χαθεί τόσο εντυπωσιακά πριν από περίπου 60 χρόνια από ανόητους ηλιθίους και φανατικούς που λαμβάνοντας μονομερώς τη μοίρα της Κύπρου πάνω τους, συμπεριφέρθηκαν σαν πως και εκείνα τα ογκώδη βουνά και η τεράστια χώρα και άνθρωποι και στρατός πίσω τους, με τον τεράστιο ζήλο και προθυμία και ετοιμότητα τους, και ικανότητα τους – περιτριγυρισμένοι από το νόμιμο δικαίωμα ή έδαφος ή αξίωση ή επιχείρημα ή δικαιολογία – να αναχαιτίσουν και να τελειώσουν για πάντα τη ζωή όπως τη ξέραμε στο νησί, δεν υπήρχαν. Θα μπορούσε να ήταν μια καθαρή νύκτα σαν εκείνη, με τα φώτα στην άλλη πλευρά της βόρειας θάλασσας να δείχνουν σαν σε απόσταση αναπνοής, όταν πολύ κοντά στο σημείο που στεκόμασταν μια ομάδα των χειροτέρων από εκείνους τους άμυαλους πατριώτες είχε εξοντώσει μια ολόκληρη μεγάλη ειρηνική οικογένεια ΤΚ – εκτός της μητέρας που επέζησε για να πει την ιστορία – για να εντείνει την καθαρή Ελληνική Τουρκική τυφλή όραση για το πολυεθνικό νησί μας. (Σημείωση: Εκείνοι οι φτωχοί ΤΚ βοσκοί δεν θα ήταν τα μοναδικά ή τελευταία τους θύματα. Στην πραγματικότητα ήταν και οι δολοφόνοι της ομάδας αθώων ΕΚ από την περιοχή που οι ΤΚ εκτέλεσαν εν ψυχρώ λίγο μετά την άφιξη του Τουρκικού στρατού στο χωριό μου (-δηλαδή, πέραν των άλλων ΤΚ που μπορεί να είχαν σκοτώσει αργότερα, ή σκότωσαν πριν, και οποιωνδήποτε άλλων ΕΚ που μπορεί να είχαν σκοτώσει οι ΤΚ σε αντίποινα)).
Έπαιξαν με τη φωτιά όπως τα παιδιά δεν έπαιξαν ή μπορούσαν να παίξουν ποτέ. Πίεσαν με την πιο απίστευτη απερισκεψία για το πιο φευγαλέο, πιο απομακρυσμένο, πιο ομιχλώδες, πιο αμφιλεγόμενο όραμα που αγνοούσε, παρέλειπε να δει τη μεγαλύτερη, πλησιέστερη, πιο συγκεκριμένη, πιο αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που κυριαρχούσε στο τοπίο – το μαμούθ στο δωμάτιο. Ήξεραν ή πρέπει να γνώριζαν ότι η Τουρκία μπορούσε και θα ερχόταν, και αν ερχόταν δεν θα μπορούσε να σταματηθεί και να αναγκαστεί ποτέ να φύγει. Ωστόσο προχώρησαν με ευχαρίστηση να κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ. Και να έρθει με ένα τρόπο και σε μια βάση που λίγοι, αν κάποιοι, ξένοι θα αμφισβητούσαν ουσιαστικά.
Τόσο απόλυτα σαφής, ο γιγαντιαίος κίνδυνος, τα ρίσκα. Έτσι απολύτως αντιστοιχούσε η τύφλωση σε αυτούς, όπως η λήθη των εν λόγω ανθρώπων.
Πρέπει να χρειάστηκε μια απίστευτη τυφλή δύναμη. Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ!»
ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ «ΧΩΡΕΣ»…
«Την περασμένη βδομάδα η Γερμανία καταδίκασε ένα 95χρονο επειδή υπηρέτησε ως απλός φρουρός σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου πριν από τρία τέταρτα του αιώνα. Ένα Κράτος που σέβεται τον εαυτό του, μαθαίνει μαθήματα από τις καταστροφές του. Τιμωρεί εκείνους που το έβλαψαν, παρόλο που η ζημιά που του προκάλεσαν – τουλάχιστον η υλική, απτή πλευρά – έχει ήδη επιδιορθωθεί πλήρως.
Η Κύπρος τον τελευταίο μισό και επιπλέον αιώνα δεν έχει καταδικάσει, δικάσει ή ακόμα και ερευνήσει, ή ακόμα και ανακρίνει ή στιγματίσει με οποιοδήποτε τρόπο τους καταστροφείς του – από τους κορυφαίους υποκινητές και ηγέτες μέχρι τον χαμηλότερο/τελευταίο/ελάχιστο τρομοκράτη της ΕΟΚΑ Β. Πέρα από αυτό, έχει ανταμείψει πολλούς από αυτούς, ειδικά τους ηγέτες του δακτυλίου, με τεράστιες ανταμοιβές. Παρόλο που η ζημιά που προκλήθηκε ήταν ολική και εντελώς μη αναστρέψιμη. Ένα ψευδο-κράτος, που δεν έχει αυτοσεβασμό, και είναι ανίκανο να μάθει…»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΗΡΩ-ΠΟΙΗΣΗΣ»
«Η καταθλιπτική εξήγηση της ακμάζουσας μας Βιομηχανίας Ηρω-ποίησης: η σοβαρή μας Κατάθλιψη για Εμάς.
Μπορεί να φανεί σε μερικούς – αυτή η διαρκής ανακήρυξη όλο και περισσοτέρων δικών μας, ως επί το πλείστων αφού έχουν πεθάνει φυσικά, ως Ήρωες – ένα ακίνδυνο μέρος της διάσημης τάσης μας για υπερβολή. Δεν είναι. Είναι πολύ, πολύ χειρότερο. Τα αίτια, οι πηγές οι εξηγήσεις και κίνητρα, είναι πολλά, όλα μη κολακευτικά. Εδώ είναι μερικά:
Πρώτο, είναι μια άλλη έκφραση του αγαπημένου μας εθνικού αθλήματος: αυτό-ανύψωση. Ένας λαός με τόσους πολλούς ήρωες είναι ένας ηρωικός λαός … (πιστός στην ένδοξη ηρωική του καταγωγή).
Δεύτερο, είναι ένα πονηρό τέχνασμα μιας τάξης ανθρώπων που προκάλεσαν, δεν έχασαν και συχνά κέρδισαν από την εθνική μας καταστροφή για να εξευμενίσουν και να καλοπιάσουν και σιωπήσουν τα θύματα και/ή τις οικογένειες τους, να ελέγξουν και να αποτρέψουν οποιεσδήποτε σκέψεις και τάσεις για αναζήτηση δικαιοσύνης.
Τρίτο, υπονοεί ότι η άλλη πλευρά, - οι αντίπαλοι των Ηρώων – είναι Κακοποιοί. Ότι είμαστε η ενάρετοι πλευρά με το Σωστό, και είναι η κακιά πλευρά με το Λάθος.
Τέταρτο, που εν μέρει καλύπτεται από τα προηγούμενα 3 (ιδιαίτερα το πρώτο και το τρίτο), βοηθά να συγκαλύπτεται η ενοχή μας για τρομερά εγκλήματα, ΚΑΙ – ΕΞΙΣΟΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΝ ΟΧΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ – η ενοχή μας να κλείνουμε τα μάτια και ποτέ να μην τιμωρούμε αυτά τα εγκλήματα.
Πέμπτο, (που επικαλύπτεται με κάποια από τα προαναφερθέντα), δείχνει την ανικανότητα μας και/ή απροθυμία μας να αναγνωρίζουμε το ανελέητο παγκόσμιο νόμο συσχετισμού Αιτίας και Συνέπειας. Απελπισμένοι να αποφύγουμε το Θάνατο, να είναι ένας Χαμένος, Περιττός, Αποφευκτός, Άσκοπος θάνατος που προκλήθηκε άμεσα από τις πράξεις μας, τους αποκαλούμε Ήρωες, υπονοώντας ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο και τρόπο και σκοπό του θανάτου. Αποδίδοντας αξία στο θάνατο, όταν δεν υπάρχει.
Έκτο, διαιωνίζει το διαιρεμένο στάτους κβο, ενθαρρύνοντας το λαό μας να ψηφίσει Όχι σε οποιοδήποτε προτεινόμενο σχέδιο Λύσης, πεπεισμένο ότι είναι κατάφορα άδικο (ξανα-αποδίδοντας την Εγκληματική πλευρά για τα εγκλήματα ενάντια στην Ηρωική πλευρά), και δημιουργώντας μια αποστροφή που κάνει να φαίνεται και να αισθάνεται αδιανόητο να συνυπάρχουν – ως Ήρωες/Θύματα – με τους Κακοποιούς/Δράστες.
Έβδομο, (επίσης επικαλύπτεται με … πιο πάνω), βοηθά να διασφαλιστεί ότι η ελίτ παραμένει ελεύθερη να απολαύσει τα τεράστια πλούτη και προνόμια που αποκτήθηκαν διεφθαρμένα, ενώ αποσπάται η προσοχή των εργατικών τάξεων … μασώντας το κόκκαλο του «ήρωα» που τους έριξαν … ευτυχισμένοι να συνεχίσουν να ζουν με αυτή την (ψεύτικη) τιμή.
Όγδοο, οι ανακηρυκτές ηρώων τιμούν τους εαυτούς τους μέσα από το να τιμούν άλλους, με την έννοια ότι αυτός που απονέμει μια τιμή, ως δότης, είναι στην ομάδα με την ανώτερη θέση σε σχέση με τον παραλήπτη.
Ένατο, ο βραβευτής επίσης κερδίζει σε πιο απτούς, υλικούς τρόπους, όπως … ΨΗΦΟΥΣ, αναμένοντας ανταπόδοση των ευνοιών από τον βραβευμένο και την οικογένεια/κύκλο του.
Δέκατο, τα πολιτικά κόμματα χρησιμοποιούν ως εργαλείο για να κρατήσουν τους πιστούς, πιστούς. Η απονομή τιμών αγοράζει αφοσίωση.
Εντέκατο, … απλά χαμηλό IQ.
Τουλάχιστον χαμηλό, εξαιρετικά χαμηλό, πάνω σε κρίσιμα μέρη/πτυχές του (IQ).
Τέλος, και Περισσότερο, παρά Ελάχιστο:
Από τη σοβαρή μας Κατάθλιψη για εμάς, το χάος μας. Προσποιούμενοι ότι σκεφτόμαστε το καλύτερο για τον εαυτό μας ενώ στην πραγματικότητα σκεφτόμαστε το λιγότερο. Όταν γνωρίζουμε πολύ καλά Ποιοι Είμαστε, και πως το Ποιοι Είμαστε μας έφερε στο σημείο Που Βρισκόμαστε …
Προσπαθώντας να κρύψουμε την εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση μας …»
Και τέλος, ένα σχόλιο για το λόγο που προσπαθεί να αναλύσει:
«Προσπαθώ να αναλύσω. Και να εκλογικεύσω. Ισχυρές απόψεις, αλλά πάντοτε υποστηριζόμενες από επιχειρήματα. Με τα οποία μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί. Μισώ τις Μισές Αλήθειες και την υποκρισία. Ειδικά για αυτά που έχουν καταστρέψει τη χώρα μας, και ειδικά από εκείνους που έκαναν την καταστροφή. Και υπάρχει πάρα πολλή καταστροφή …»
Σε ευχαριστώ τόσο πολύ αγαπητέ μου Ιωσήφ Κασάπη… Δημιουργείς σοφία και ελπίδα σε αυτή την άγονη γη που είναι γεμάτη με προσποίηση και υποκρισία… Σε ευχαριστώ για το ποιος είσαι και που λες την αλήθεια… Είμαστε ευγνώμονες για αυτό…
Photo: Joseph Kassapis
(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 20th of January 2019, Sunday. Part of this article was published on my pages in YENİDÜZEN newspaper in Turkish called "Cyprus: The Untold Stories" on the 30th of November 2018 and here is the link:
http://www.yeniduzen.com/kayiplarini-birlikte-arayan-kibrislilar-sri-lankalilara-umut-isigi-oldu-13300yy.htm
No comments:
Post a Comment