Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Η Λάρνακα γίνεται Λύση όταν συναντιόμαστε στο θέατρο ενός σχολείου μετά από πρόσκληση του Δήμου Λύσης για να τιμήσουμε το ανθρωπιστικό και εθελοντικό μας έργο για τους «αγνοουμένους»…
Άνθρωποι έρχονται για να ακούσουν και να συμμετέχουν σε μια εκδήλωση όπου τιμάται το έργο μας για τους «αγνοουμένους» - με τη βοήθεια του Κυριάκου Ανδρέου και των Τουρκοκύπριων αναγνωστών μου, καταφέραμε να βρούμε τους τόπους ταφής 11 Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων «αγνοουμένων». Τρείς από αυτούς ήταν Τουρκοκύπριοι, θαμμένοι σε ένα πηγάδι που ο αγαπητός μας φίλος Κυριάκος Ανδρέου κατάφερε να βρει την τοποθεσία του και να μας τη δείξει και εμείς να τη δείξουμε στην Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και με τις εκσκαφές βρήκαν τα οστά τους σε βάθος περίπου 30 μέτρων… Μια Τουρκοκύπρια γυναίκα, η κυρία Shifa από τα Κνώδαρα και δύο Τουρκοκύπριοι άντρες οι Bayar Ibrahim και Hasan Tasher, είχαν απαχθεί στον κόμβο της Κοντέας το Μάιο του 1964 και κρατήθηκαν στην Κοντέα και την επόμενη μέρα εκτελέστηκαν ως «εκδίκηση» για τη δολοφονία του γιου του τότε αρχηγού της Αστυνομίας Λευκωσίας Παντελίδη και δύο Ελλήνων αξιωματικών που προσπάθησαν να μπουν στην εντός των τειχών πόλη της Αμμοχώστου που ήταν υπό Τουρκοκυπριακό έλεγχο και πυροβολήθηκαν στις 12 Μαΐου 1964… Τις επόμενες μέρες, υπήρξαν σκοτωμοί «εκδίκησης» από τους Ελληνοκύπριους λειτουργούς, αφού όσους έπιαναν στους δρόμους, που ταξίδευαν από δω προς εκεί, τους εκτελούσαν, όπως έκαναν και στη Λύση… Μέλη της αστυνομίας και τους στρατού ήταν αναμεμειγμένοι σε αυτούς τους σκοτωμούς και κάλυπταν τις δολοφονίες… Εκείνες τις μέρες πολλοί Τουρκοκύπριοι έγιναν «αγνοούμενοι» και ακόμα τους βρίσκουμε θαμμένους σε πηγάδια ή σε χωράφια…
Έτσι, όταν ο Κυριάκος Ανδρέου από τη Λύση μας έδειξε το πηγάδι αυτό και βρέθηκαν τα οστά των Τουρκοκυπρίων, ίσως αυτό να άνοιξε το δρόμο για να μαλακώσουν οι καρδιές κάποιων από τη Σίντα. Και με τη βοήθεια ενός από τους πιστούς μου αναγνώστες, ένας ηλικιωμένος άντρας που ΔΕΝ ήταν αναμεμειγμένος στους σκοτωμούς αυτούς, αλλά στις ταφές, μας μίλησε… Μας έδειξε τους διάφορους πιθανούς τόπους ταφής και εμείς τους δείξαμε στην Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και μετά από εκσκαφές, βρήκαν έξι Ελληνοκύπριους «αγνοούμενους» θαμμένους σε ένα μέρος: οι Γιάγκος και Αντώνης Γερόπαπας, Κώστας Αττάς, Χαράλαμπος Αττάς, Ξενής Ρούσου και Παναγής Σπύρου… Μαζί με τον Τουρκοκύπριο αναγνώστη μου δείξαμε ένα άλλο μέρος στη Λύση και η ΔΕΑ βρήκε ένα Ελληνοκύπριο «αγνοούμενο», τον Αντρέα Λάρκου, και επίσης δείξαμε ακόμα ένα πηγάδι πριν από εννιά χρόνια και μετά από εννιά χρόνια όταν η ΔΕΑ έσκαψε το πηγάδι βρήκαν μέσα στο πηγάδι τα οστά κάποιου που πιστεύουμε ότι είναι ο Δημήτρης Στρούφος…
Έτσι η καλή και ανθρωπιστική χειρονομία του Κυριάκου Ανδρέου βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για να βρεθούν οι «αγνοούμενοι» από τη Λύση…
Είναι ένα μάθημα από μόνο του στο πως δεν πρέπει απλά να αναμένουμε από τους ανθρώπους να μας δίνουν πράγματα, αλλά πρέπει και εμείς να δίνουμε από τον εαυτό μας…
Μας δείχνει πως ανθρωπιστικές χειρονομίες μπορούν να μαλακώσουν τις καρδιές και αυτές με τον ίδιο αντίκτυπο θα αποφασίσουν να κάνουν τις δικές τους ανθρωπιστικές χειρονομίες…
Δεν μιλούμε για χρυσούς θησαυρούς που είναι κρυμμένοι – μιλούμε για ανθρώπους που έχουν δολοφονηθεί εν ψυχρώ, είτε πολίτες είτε αιχμάλωτοι πολέμου, και θάφτηκαν σε μυστικούς τόπους…
Στη διάρκεια της εκδήλωσης για να τιμηθεί το έργο μου για τους «αγνοουμένους», δείχνω στο κοινό φωτογραφίες και τους λέω πως κάνω το εθελοντικό και ανθρωπιστικό μου έργο, όχι ως μέρος κάποιου προγράμματος ή με χορηγία αλλά εντελώς εθελοντικά με τη βοήθεια απλών πολιτών – των αναγνωστών μου από τις εφημερίδες YENIDUZEN και ΠΟΛΙΤΗΣ και στις δύο πλευρές – που εργάζονται και πάλι εθελοντικά και ανθρωπιστικά…
Δείχνω φωτογραφίες από μέρη που δείξαμε στη ΔΕΑ και όπου βρήκαν οστά αλλά για να ξεκινήσουν οι εκσκαφές, σε κάποιες περιπτώσεις, χρειαστήκαμε να δείξουμε αρκετές φορές αυτούς τους πιθανούς τόπους ταφής και να διεξάγουμε αγώνα για να σκαφτούν τα μέρη αυτά… Κάποτε χρειάστηκαν χρόνια μέχρι που τελικά η ΔΕΑ να καταφέρει να σκάψει κάποια μέρη – όπως το μέρος που δείξαμε γύρω από το Γερόλακο- Geunyeli, όπου χρειάστηκε πέντε χρόνια από τον καιρό που είχαμε δείξει την περιοχή και πήγαμε ξανά και ξανά με τους λειτουργούς της ΔΕΑ και κάθε φορά που πηγαίναμε έβρισκαν ανθρώπινα οστά αλλά οι εκσκαφές άρχισαν μόνο μετά από πέντε χρόνια, παρόλο το γεγονός ότι ένας από τους αναγνώστες μου είχε δώσει στη ΔΕΑ οστά που πήρε από εκεί και μετά από εξέταση ήξεραν ότι αυτά ήταν ανθρώπινα οστά… Τελικά, όταν έγινε η εκσκαφή εκεί, βρήκαν τα οστά 13 «αγνοουμένων» και 11 από αυτούς ταυτοποιήθηκαν ως Έλληνες «αγνοούμενοι» από την ΕΛΔΥΚ… Ο αναγνώστης μου ήθελε να συναντήσει τις οικογένειες τους όταν ήρθαν στην Κύπρο, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ αφού ποτέ δεν προσκαλούμαστε σε τέτοιες εκδηλώσεις… Δεν είπαν την ιστορία στους συγγενείς εκείνων των Ελλήνων «αγνοουμένων», για το πως δείξαμε και πως αγωνιστήκαμε για να γίνουν αυτές οι εκταφές… Έτσι οι συγγενείς εκείνων των 11 Ελλήνων «αγνοουμένων» ποτέ δεν έμαθαν για τον ανθρωπιστικό και εθελοντικό ρόλο που έπαιξε ο αναγνώστης μου για να βρεθούν τα οστά των αγαπημένων τους, αφού τα άρθρα που είδαμε να εμφανίζονται στα ΜΜΕ της Ελλάδας μιλούσαν για κάτι άλλο και όχι για τις προσπάθειες μας…
Μίλησα για τις μεγάλες καθυστερήσεις που δημιούργησαν πράγματα σαν αυτό, αλλά όχι για τους λόγους των εμποδίων, αφού κάποιοι από τους λόγους των μεγάλων καθυστερήσεων στην ανεύρεση των οστών των «αγνοουμένων» μπορεί να είναι λόγω των εσωτερικών εμποδίων και κάποια εμπόδια μπορεί να προκύπτουν από εξωτερικούς παράγοντες σε σχέση με την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων… Και έδωσα το παράδειγμα των Ηνωμένων Εθνών…
Τα Ηνωμένα Έθνη ως μέρος της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, ως το Τρίτο Μέλος που παρακάθεται δίπλα από το Τουρκοκύπριο και Ελληνοκύπριο Μέλος, μέχρι πολύ πρόσφατα δεν είχαν μοιραστεί τα αρχεία τους με τη ΔΕΑ…
Φανταστείτε πόσο μεγάλο σκάνδαλο: η UNFICYP είχε τα αρχεία από το 1964 και το 1974 αλλά δεν τα μοιράστηκαν εθελοντικά με την επιτροπή της οποίας είναι σημαντικό μέλος! Μετά από πάροδο μισού αιώνα, με την επιμονή της ΔΕΑ, τα ΗΕ τελικά αποφάσισαν να μοιραστούν τα αρχεία αυτά, όπου μπορεί να υπάρχουν πληροφορίες για πιθανούς τόπους ταφής! Έτσι αυτό είναι ένα παράδειγμα του πως εξωτερικές δυνάμεις επίσης έχουν ρόλο που μπορεί να διαδραμάτισαν στις καθυστερήσεις του έργου της ΔΕΑ…
Όμως ας επικεντρωθούμε στη δική μας ανθρωπιστική αποστολή αφού ανεξάρτητα από τα εμπόδια, καταφέραμε να σπρώξουμε και να προσπαθήσουμε να βρούμε τους τόπους ταφής των «αγνοουμένων», όπως επίσης και να γράψουμε τις ιστορίες τους σε τρεις γλώσσες – Τουρκικά, Αγγλικά και Ελληνικά – έτσι ώστε όλοι να τις διαβάσουν και να μάθουν τις πραγματικές, ανείπωτες ιστορίες του νησιού μας… Αυτό βοηθά να δημιουργηθεί ενσυναίσθηση και καλύτερη κατανόηση των άλλων που επίσης υπέφεραν και επίσης έχασαν και επίσης έχουν «αγνοουμένους»... Για μένα, η χώρα μου στην καρδιά μου ποτέ δεν μπορεί να διαιρεθεί, λέω στους ανθρώπους από τη Λύση που έχουν την καλοσύνη να έρθουν σε αυτή την σπουδαία εκδήλωση…
Στην ίδια εκδήλωση ο Δήμος Λύσης κάνει έκπληξη και τιμά επίσης τον αγαπητό μας φίλο Κυριάκο Ανδρέου για το ανθρωπιστικό του έργο για τους «αγνοουμένους»… Ο Κυριάκος Ανδρέου κάνει μια ομιλία και ζητά από τους ανθρώπους να μιλήσουν και λέει «Δεν υπάρχει τίποτε για να φοβηθείτε – έχω μιλήσει και έχω δείξει και έχω αποδείξει ότι δεν θα γίνει τίποτε κακό αν μιλήσετε και μοιραστείτε αυτά που γνωρίζετε… Με αυτές τις προσπάθειες, φέρνουμε λίγη ειρήνη στους συγγενείς των «αγνοουμένων» που θα πάρουν τα οστά και θα κάνουν κατάλληλες ταφές και οι αγαπημένοι τους θα έχουν ένα αξιοπρεπή τάφο…»
Ευχαριστώ το Δήμαρχο Λύσης, κύριο Αντρέα Καουρή που διοργάνωσε αυτή την εκδήλωση και όλους όσους παρευρέθηκαν… Ευχαριστώ τον κύριο Φώτη Φωτίου που μίλησε εκ μέρους του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, κυρίου Νίκου Αναστασιάδη, αναγνωρίζοντας το ανθρωπιστικό και εθελοντικό μου έργο για τους «αγνοουμένους». Ευχαριστώ τον κύριο Ξενοφώντα Καλλή που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην αναζήτηση των «αγνοουμένων» και που έχει παρευρεθεί στην εκδήλωση – έχω μάθει πολλά από αυτόν, από τη μέρα που του πήρα συνέντευξη πριν από 14-15 χρόνια όταν μου είχε πει ότι «Οι αγνοούμενοι δεν είναι ούτε πεθαμένοι, ούτε ζωντανοί. Ζουν στη ζώνη του λυκόφωτος… Αν δεν προσκομίσεις αποδεικτικά θανάτου στου συγγενείς τους, συνεχίζουν να ζουν στη ζώνη του λυκόφωτος...» τα λόγια αυτά σημάδεψαν το έργο μου και σύντομα συνειδητοποίηση πόσο αληθινά είναι καθώς επιδόθηκα σε έρευνες και στις δύο πλευρές του νησιού μας και είδα με τα δικά μου μάτια ότι για να απελευθερώσεις τους συγγενείς από την παράλυση της ζωής τους, χρειαζόμασταν να μάθουμε τι τους συνέβηκε….
Ευχαριστώ όλους τους συγγενείς «αγνοουμένων» - τους αγαπητούς μου φίλου – που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση, όπως η Χριστίνα Παύλου Σολωμή Πατσιά, ο Αντρέας Σύζινος, η Κατερίνα Αντωνά, η Χρυστάλλα Κυριάκου, ο Κόκος Γερόπαπας… Επίσης ευχαριστώ τον ψυχολόγο της ΔΕΑ Παναγιώτη Μέσσιο που επίσης παρευρέθηκε στην εκδήλωση…
Ο Δήμος Λύσης ήταν ο πρώτος δήμος στην Κύπρο που τίμησε το έργο μας και αφιέρωσε ένα ολόκληρο βράδυ και μια πλατφόρμα σε εμάς για να μιλήσουμε για το πως διεκπεραιώνουμε το ανθρωπιστικό μας έργο και να καλέσουμε όλους να μιλήσουν και να μοιραστούμε αυτά που ξέρουν…
Το τηλέφωνο μου στη CYTA είναι 99 966518… Τηλεφωνήστε μου αν αποφασίσετε να μοιραστείτε κάτι που γνωρίζετε, επώνυμα ή ανώνυμα…
Photo: Παρουσίαση στην εκδήλωση για το πως βρήκαμε τόπους ταφής Τουρκοκυρπίων και Ελληνοκυπρίων "αγνοουμένων"...
(*) Article published in the POLITIS newspaper in Greek language on the 27th of January, 2019 – Sunday. A similar article was published in the YENİDÜZEN newspaper in Turkish language on the 14th of December 2018 and the link is:
http://www.yeniduzen.com/amacimiz-adamizin-yaralarini-sarmak-109848h.htm
No comments:
Post a Comment