Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα άρθρο της αγαπητής μας φίλης Leyla Kiralp, της οποίας ο σύζυγος απήχθηκε από το Ζύγι από την ΕΟΚΑ Β και σκοτώθηκε και εξαφανίστηκε μαζί με όλους που τους είχαν πάρει από το Ζύγι και την Τόχνη… Τα οστά τους βρέθηκαν στη Γεράσα και την Παρεκκλησιά και επιστράφηκαν στις οικογένειες τους για κατάλληλη ταφή…
Η Leyla Kiralp, που έχει γράψει βιβλία για τον πόνο της και τη δυστυχία της και πάντοτε ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την επανένωση του νησιού μας, έγραψε ένα άρθρο για «Τα πηγάδια γύρω από το Melandra House…» και μου το έστειλε… Το δημοσίευσα στην εφημερίδα YENIDUZEN και τώρα θέλω να το μοιραστώ με τους αναγνώστες μου στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ…
Αυτό είναι το άρθρο της Leyla Kiralp:
«Είναι Φεβρουάριος μήνας. Η χρονιά είναι 2017… Είναι μια ηλιόλουστη αλλά κρύα μέρα… Κοιτάζω από τα παράθυρα του Melandra House προς τα βουνά του Πενταδάκτυλου και του Τροόδους… Υπάρχουν ατέλειωτα χωράφια που χωρίζουν τις δύο οροσειρές… Φουσκώνουν και κινούνται όπως την πράσινη θάλασσα… Τι όμορφο όνομα που έχει: «Η Μεσαορία…» Δυστυχώς σε αυτή τη θάλασσα από πράσινο, βλέπω μόνο πολύ λίγα δέντρα… Γιατί δεν υπάρχουν δέντρα, ρωτώ τον εαυτό μου… Τα μάτια μου παραμένουν στον ορίζοντα όπου η πράσινη θάλασσα της Μεσαορίας σμίγει με τον γαλάζιο ουρανό… Κοιτάζω, κοιτάζω, κοιτάζω…
Κάνει κρύο αλλά έχει ήλιο… Ντύνομαι ζεστά και πάω μέσα στην πράσινη θάλασσα… Φέτος άνθισαν νωρίς τα λουλούδια στα χωράφια. Όλα τα χωράφια, τα φυτεμένα χωράφια, οι μικροί λόφοι, είναι όλοι πολύχρωμοι… Ακούω το ενθουσιώδες κελάηδημα των πουλιών, το φτερούγισμα των κορακιών που είναι ανήσυχα από τα βήματα μου, βλέπω τον κυματισμό του σιταριού στα χωράφια που δημιουργείται από τον αέρα που φυσά, βλέπω τα άσπρα σύννεφα που αλλάζουν σχήμα πολύ γρήγορα πάνω από τα βουνά…
Τα πόδια μου με οδηγούν όχι στο χώμα πάνω στο οποίο πάντοτε περπατώ, αλλά μέσα στα χωράφια με το σιτάρι… Καθώς περπατώ περισσότερο, αρχίζω να ενθουσιάζομαι… Συνειδητοποιώ ότι από το 1974 ποτέ δεν έχω περπατήσει μέσα σε χωράφια με σιτάρι… Νιώθω ζεστασιά να ανεβαίνει στα μάγουλα μου και να εντείνεται στο αριστερό μου στήθος… Πόσο συνήθιζα να περπατώ μέσα στα χωράφια με το σιτάρι για να μαζεύω τα λουλούδια του σιταριού πριν το 1974… Έφτιαχνα ολόκληρο μπουκέτο από λουλούδια και το έπαιρνα στο σπίτι στη μητέρα μου. Το βάζαμε μαζί με τη μητέρα μου σε βάζο και το βάζαμε πάνω στο μπουφέ…
Θυμούμαι ξανά το σπίτι μας, το χωριό μας το Μαρί… Εκείνος ο λεπτός, ζεστός, βαθύς πόνος ξεκινά από τα βάθη της καρδιάς μου ξανά… Αισθάνομαι ότι μου λείπει η μητέρα μου, ο πατέρας μου, οι συγχωριανοί μου… Άσπρες, ροζ και λιλά τουλίπες (λαλέδες) με κοιτάζουν με τα μαύρα τους μάτια μέσα στα χωράφια με το σιτάρι. Τεντώνω το χέρι μου αλλά δεν μπορώ να φέρω τον εαυτό μου να τα μαζέψει. Είχα την παλιά μου φωτογραφική στον ώμο, έτσι φωτογράφισα τις τουλίπες…
Υπάρχει ένα στρατιωτικό φυλάκιο που παραμένει από το 1974, έχει κτιστεί με πολύ γερά υλικά… Οι πράσινες «αναθρήκες» που το περιτριγυρίζουν έχουν μεγαλώσει και είναι πιο ψηλές από μένα… Συνήθιζα να βλέπω αυτό το παλιό στρατιωτικό φυλάκιο από το Melandra House. Αλλά για πρώτη φορά έχω την επιθυμία να μπω μέσα… Νιώθω απόκοσμα αλλά συνεχίζω και μπαίνω μέσα στο στρατιωτικό φυλάκιο. Έκανα ένα βήμα, αλλά το δεύτερο βήμα με παίρνει πίσω. Τι γερό, ισχυρό στρατιωτικό φυλάκιο… Το σπίτι έχει καταρρεύσει αλλά το στρατιωτικό φυλάκιο στέκει ακόμα ισχυρό. Έγινε άραγε κάποια μάχη σε αυτό το στρατιωτικό φυλάκιο; Η ερώτηση αυτή με σπρώχνει ακόμα πιο πίσω… Υπάρχουν επτά πηγάδια στο χωράφι γύρω από το στρατιωτικό φυλάκιο. Είχα δει πριν τα δύο από αυτά, αλλά τα άλλα πέντε τώρα μόνο τα βλέπω… Τα μηχανοστάσια και των επτά πηγαδιών έχουν κατεδαφιστεί… Βλέπω μέρος των τοίχων πάνω από κάποια από τα μηχανοστάσια – τρεις ή πέντε πέτρες στέκουν εκεί…
Τα χωράφια φυτεύονται και θερίζονται αλλά τα πηγάδια παραμένουν ανοικτά χωρίς καμιά προφύλαξη ασφάλειας… Καθώς προσεγγίζω τα πηγάδια, νιώθω απόκοσμα μέσα μου… Τα πουλιά που φώλιασαν μέσα στα πηγάδια φοβούνται με τον ήχο των βημάτων μου και πετούν μακριά… Κοντεύω στα πηγάδια… Άρχισα να νιώθω φόβο… Παρ' όλα αυτά όμως πήρα κάποιες μικρές πέτρες και τις έριξα μέσα… Όλες οι πέτρες αντιλάλησαν τον ίδιο θλιβερό ήχο και έστειλαν πίσω τον ήχο σε μένα… Έβγαλα φωτογραφίες, όσες μπορούσα…
Ξαφνικά είχα το ερώτημα στο μυαλό μου αν μπορεί να υπάρχουν κάποιοι αγνοούμενοι θαμμένοι στα πηγάδια αυτά… Ήταν σαν πως και με έλουζαν με καυτό νερό… Ξαφνικά, ήταν σαν πως και άκουγα κραυγές που έρχονταν από το βάθος των πηγαδιών… Πολλοί Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι είναι ακόμα «αγνοούμενοι» τα τελευταία 50χρόνια… Η τύχη τους ακόμα είναι άγνωστη… Πολλοί από αυτούς, τους οποίους τα οστά έχουν βρεθεί, ήταν κατ' ακρίβεια σε τέτοια απόμακρα, ήσυχα μέρη, μέσα σε άδεια πηγάδια… Άραγε υπάρχουν αγνοούμενοι μέσα στα πηγάδια αυτά;
Καθώς επιστρέφω στο Melandra House, τα μάτια μου δεν βλέπουν τις πολύχρωμες τουλίπες… Τα αυτιά μου δεν ακούν το κελάηδισμα των πουλιών… Ήταν σαν πως και ο αέρας με έριξε πίσω στο κάγκελο του Melandra House. Βρήκα τον εαυτό μου εκεί…
Έκατσα στο πρώτο σκαλοπάτι της σκάλας. Οι συγγενείς μου που ήταν «αγνοούμενοι» είχαν βρεθεί μετά από 40 χρόνια και τα οστά τους μας επιστράφηκαν σε μικρά κουτιά. Τώρα έχουν τάφους που μπορούμε να επισκεφτούμε. Ναι, έχουν τάφους αλλά το θέμα των «αγνοουμένων» εξακολουθεί να είναι ένα συνεχές τραύμα για μένα… Θα περάσουμε το τραύμα αυτό στα παιδιά μας ως κληρονομιά… Σαν την αλυσίδα με δακτυλίδια, το τραύμα αυτό θα συνεχίσει από τη μια γενιά στην επόμενη…
Η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων πρέπει να ερευνήσει τα πηγάδια αυτά για να δει αν έχουν θαφτεί μέσα «αγνοούμενοι»… Πρέπει να διερευνήσουν αν έγινε μάχη γύρω από το στρατιωτικό φυλάκιο δίπλα από το Melandra House στην Αμμόχωστο, στο δρόμο της Σαλαμίνας…
Όσοι γνωρίζουν οτιδήποτε για τους «αγνοούμενους» θα πρέπει να μιλήσουν και να πουν αυτά που ξέρουν… Μην πάρετε αυτά που ξέρετε ως μυστικό στον άλλο κόσμο όταν πεθάνετε… Μιλήστε έτσι ώστε να υπάρξει θεραπεία στις προσδοκίες των συγγενών των «αγνοουμένων»… Ελέγξετε τη μνήμη σας… Ελέγξετε την συνείδηση σας… Και στο όνομα της ανθρωπιάς, μιλήστε αν γνωρίζετε κάτι…
Και εσείς, οι πολιτικοί! Ακριβώς όπως σας ενδιαφέρει το εδαφικό, οι εγγυήσεις, το περιουσιακό, η ιστορία της ΕΝΩΣΗΣ και του ΤΑΚΣΙΜ, σας παρακαλώ φροντίστε τα προβλήματα των συγγενών των «αγνοουμένων», των οποίων οι αγαπημένοι έγιναν «αγνοούμενοι» λόγω της διαμάχης ΕΝΩΣΗ-ΤΑΚΣΙΜ…»
(Leyla Kiralp – Φεβρουάριος 2017)
Photo: Πηγάδια γύρω από το Melandra House…
(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 18th of April 2017, Tuesday.
(*) The link to Leyla Kiralp's article published in Turkish on my page called "Cyprus: The Untold Stories" in YENİDÜZEN newspaper:
http://www.yeniduzen.com/leyla-kiralp-yazdi-kuyular-10266yy.htm
No comments:
Post a Comment