Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Θέλω να πέσω στα γόνατα μου και να φιλήσω το χώμα και να ανοίξω τα χέρια μου προς τους ουρανούς και να σε ευχαριστήσω γη μου…
Θέλω να αντιμετωπίσω τη θάλασσα και τους ανέμους, τα σύννεφα και τον ήλιο, θέλω να επεκτείνω τα χέρια μου προς την καρδιά σου και να σε ευχαριστήσω γη μου…
Θέλω να ξαπλώσω κάτω στην παραλία σου και να πάρω μια χούφτα άμμο και να την κρατήσω στην παλάμη μου και να σε ευχαριστήσω γη μου…
Θέλω να ανέβω στους λόφους σου και να μυριστώ τα πεύκα και να ακούσω το τραγούδι τους και να σε ευχαριστήσω γη μου…
Θέλω να αγκαλιάσω την κάθε γωνιά, την κάθε πέτρα, το κάθε δέντρο, το κάθε πουλί και τον κάθε γάτο και σκύλο, το κάθε ζωντανό πάνω σου γη μου και να σε ευχαριστήσω…
Θέλω να αφήσω όλες τις λύπες μου, όλες τις έγνοιες μου, όλες τις ανησυχίες μου, όλη την κακή ενέργεια που πήρα στη διάρκεια του χρόνου από εκείνους τους κακούς ανθρώπους και να αναπνεύσω μια νέα μέρα, ένα νέο μήνα, ένα νέο χρόνο και να βρω ελπίδα σε σένα γη μου…
Θέλω να αφήσω το παρελθόν, τα δάκρυα, τον αφόρητο πόνο…
Θέλω να αφήσω τις καταιγίδες στο μυαλό μου και την καρδιά μου, να καθαρίσω την ψυχή μου από όλα εκείνα τα φοβερά χρόνια και τις φοβερές ιστορίες του παρελθόντος μας, θέλω να βρω το νόημα σε σένα γη μου…
Γη μου, χώρα μου, ψυχή μου…
Όπου και να έχω πάει, σε κουβαλούσα μαζί μου, στην καρδιά μου…
Όπου και να πήγα, έψαχνα τα χρώματα σου, τις μυρωδιές σου, τις ρίζες σου…
Γη μου, χώρα μου, ψυχή μου…
Άσε με να σε αγκαλιάσω για μια ακόμα φορά, έτσι ώστε να βρω αρκετή δύναμη για να συνεχίσω…
Γη μου, έδειξες καλοσύνη σε μένα, ήσουν καλή σε μένα παρόλα τα κακά άτομα που υπάρχουν γύρω προσπαθώντας να καταστρέψουν την ανθρωπιά σε αυτή τη γη…
Παρ' όλους τους κακούς και τους ανόητους που σκέφτονται μόνο το δικό τους προσωπικό όφελος, τη δική τους προσωπική κατάσταση, τη δική τους καρέκλα, πως να κερδίσουν λίγα ευρώ περισσότερα με κόστος το να σκοτώσουν ακόμα λίγο την ανθρωπιά – ήσουν καλή μαζί μου γη μου, μου πρόσφερες παρηγοριά, δύναμη και κουράγιο για να προχωρήσω προς καλύτερες μέρες, προς την ανθρωπιά, προς το να σε κάνουμε πιο βιώσιμη…
Ο οδηγός μου ήταν η συμπόνοια, η ευσπλαχνία, η ενσυναίσθηση…
Ο οδηγός μου ήταν όλοι εκείνοι που αγωνίστηκαν πριν από εμένα για καλύτερες μέρες σε αυτή τη γη και πήρα παρηγοριά που είχα συντρόφους καρδιάς από την ιστορία και από τη σύγχρονη εποχή για να μπορέσω να συνεχίσω…
Τα φτερά μου κάηκαν και δημιούργησα τα φτερά μου από τις στάχτες για να πετάξω πάνω σου γη μου και με κάθε καινούργια ιστορία που έγραφα, είχα περισσότερη θλίψη και περισσότερη εμπειρία – έμαθα πως να διακρίνω μεταξύ της έλλειψης λογικής και της έλλειψης κατανόησης, καθώς και ένα κύμα συμπόνοιας σε αυτές τις ιστορίες…
Έμαθα πως να επιδιορθώσω τα φτερά μου από τα μικρά και τα μεγάλα πράγματα που μου πρόσφερες γη μου – η γη που είναι τόσο αθώα με τους δικούς τις φυσικούς νόμους και φυσική ζωή, τα δέντρα που άγγιζα, τις ρίζες που ένοιωθα, τη φυσική καλοσύνη των ζώων με τα οποία μοιραζόμαστε αυτή τη γη…
Αγωνιζόμενη ενάντια στο κακό του παρελθόντος και του παρόντος, ήξερα ότι έπρεπε να κάνω το καλύτερο δυνατό στη ζωή έτσι ώστε να μην χάσω τη ψυχή μου, να μην χάσω την αξία σου, να μην χάσω τα όνειρα μου…
Αγωνιζόμενη ενάντια στους κακούς και τους ανόητους που μπορούν να καταστρέψουν την ομορφιά, την καλοσύνη και τη συμπόνοια και σκέφτονται μόνο τα δικά τους μικρά συμφέροντα, επιβεβαίωσα και ξανα-επιβεβαιώνω κάθε μέρα ότι η μόνη διέξοδος από τις σκοτεινές τρύπες που δημιούργησαν στις κοινότητες μας, έτσι ώστε να πέσουμε όλοι μας μέσα, είναι μέσα από τον καθημερινό αγώνα και ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχει αγάπη στις καρδιές μας…
Συνειδητοποίησα ξανά και ξανά ότι αν κάποιος δεν σε αγαπά αρκετά είναι μάταιο να προσπαθείς ακόμα και να αγωνίζεσαι διότι η αγάπη είναι η δύναμη που χρειάζεται κάποιος σε αυτόν τον αγώνα, η μόνη δύναμη που μπορεί να αντέξει όλους τους κακούς και όλους τους ανόητους…
Σε αγκαλιάζω με αγάπη κάθε μέρα γη μου, γνωρίζοντας ότι όλοι μνας είμαστε κομμάτι αυτής της γης και μόνο με την αγάπη μπορούμε να προχωρήσουμε…
Κάποτε, μια ακτιβίστρια ειρήνης, μια φίλη που πέθανε πέρσι μας είπε «Διδάσκεις αυτό που είσαι…»
Δεν μπορείς να κάνεις περισσότερο από αυτό που είσαι…
Δεν μπορείς να προχωρήσεις περισσότερο από αυτό που είσαι φτιαγμένος…
Μετακόμισε σε διαφορετικές ηπείρους, σε διαφορετικές χώρες, σε διαφορετικές συγκρούσεις προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές, προσπαθώντας να φέρει κάποιο νόημα σε αυτές τις ανόητες συγκρούσεις, προσπαθώντας να ενδυναμώσει ακτιβιστές ειρήνης όπως εμάς, διδάσκοντας του κανόνες του Aikido και πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την αρνητική ενέργεια των κακών δυνάμεων και να την καθοδηγήσουμε και να την γυρίσουμε προς τα πίσω και να την καταστήσουμε ακίνδυνη…
Μας δίδασκε να καθόμαστε και να ακούμε και να παραφράζουμε αυτά που ακούσαμε από τον άλλο – άραγε καταλάβαμε πραγματικά αυτό που προσπαθούν να πουν;
Άραγε πήγαμε πραγματικά κάτω από την κορυφή του ορατού παγόβουνου ή απλά είδαμε το παγόβουνο και όχι αυτό που βρίσκεται από κάτω;
Μας δίδαξε να προσπαθούμε να δούμε τι βρίσκεται κάτω από το παγόβουνο που συναντούμε στο δρόμο μας σε αυτή τη γη – τι είδους αισθήματα πλανιόνται κάτω από την επιφάνεια; Φόβος; Στερεότυπα; Αγωνίες; Ανισότητες; Θα πρέπει να τα βρούμε και να αντιμετωπίσουμε το κάθε ένα από αυτά έτσι ώστε να κατανοήσουμε γιατί υπάρχει εκεί το παγόβουνο…
Γιατί υπάρχει η σύγκρουση και τι δημιουργεί τα παγόβουνα που συναντούμε…
Μας έδωσε δύναμη και εργαλεία για να αντιμετωπίσουμε το κακό και την ανοησία και έφυγε, αφήνοντας πίσω της αναμνήσεις που μοιραστήκαμε, τα πράγματα που είπε, τα πράγματα που έκανε για την οικοδόμηση της ειρήνης σε όλες τις ηπείρους…
Όλοι μας θα περάσουμε από αυτή τη γη αφήνοντας πίσω μας το ποιοι ήμασταν, τι έχουμε κάνει και τι δεν καταφέραμε να κάνουμε…
Είμαστε στη γη αυτή για μικρό χρονικό διάστημα – τι είναι μια ζωή σε σύγκριση με τις χιλιάδες χρόνια ζωής στη γη – και είμαι ευγνώμων που είμαι σε θέση να κάνω τα πράγματα που κάνω…
Που έχω τόσους πολλούς αναγνώστες από όλες τις κοινότητες αυτής της γης και ακόμα περισσότερους από άλλες ηπείρους που μας βοηθούν στον αγώνα μας για να αναδείξουμε την αλήθεια…
Είμαι ευγνώμων που σε όλο τον περσινό χρόνο 2016, με τη βοήθεια των Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων αναγνωστών μου καταφέραμε να βοηθήσουμε να βρεθούν τα οστά τριών Ελληνοκυπρίων σε ένα πηγάδι στα Λειβάδια, ενός Ελληνοκύπριου που ήταν θαμμένος σε μια μάντρα στο Νέο Χωριό Κυθρέας, πέντε Ελληνοκυπρίων που ήταν θαμμένοι στην χωματερή στην Επηχώ, εννιά θαμμένων στη Μόρα, τρεις θαμμένων στο Κιομουρτζιού… Στο Κιομουρτζιού, σε ένα άλλο σημείο που δείξαμε στη ΔΕΑ πριν από χρόνια τρεις ή περισσότεροι «αγνοούμενοι» βρέθηκαν και κάποιοι από αυτούς ταυτοποιήθηκαν μέσω του DNA και αναμένουμε τις κηδείες τους… Ο Θεοδόσης Βούρκας θα ταφεί από την οικογένεια του στο Καλό Χωριό Λεμεσού στις 12 Φεβρουαρίου 2017… Τα οστά του είχαν βρεθεί στο Κιομουρτζιού σε ένα μέρος που είχε δείξει σε μας και τη ΔΕΑ το 2010 ένας καλόκαρδος αναγνώστης… Ας αναπαυθεί εν ειρήνη… Είμαι ευγνώμων που όλα αυτά τα χρόνια αγώνα για εκείνα τα μέρη, με την ανεύρεση μαρτύρων, την ανεύρεση αναγνωστών που δείχνουν εθελοντικά, παρακολουθώντας τις ιστορίες και τελικά έφεραν αποτέλεσμα το 2016… Ο αγώνας μας για το Tekke Bahchesi στη Λευκωσία, όπου είχαν θαφτεί «αγνοούμενοι» Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι σε ανώνυμους τάφους, διάρκεσε δέκα χρόνια και τελικά το 2016 έγιναν εκεί εκσκαφές από την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και οι πληροφορίες που είχαν δώσει οι αναγνώστες μου αποδείχθηκαν αληθινές – δέκα χρόνια αγώνα ολοκληρώθηκαν και βρέθηκαν τα οστά 34 ατόμων μέσα και 8-9 ατόμων έξω από το νεκροταφείο στο Tekke Bahchesi… Τώρα είναι ο καιρός που πρέπει να αναμένουμε την ταυτοποίηση με τη μέθοδο του DNA για να δούμε ποιοι ήταν…
Είμαι ευγνώμων που όλο το χρόνο πέρσι, το 2016, επιστράφηκαν τα οστά «αγνοουμένων» Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων στους συγγενείς τους μετά από ταυτοποίηση με μέθοδο DNA από την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων… Είμαι ευγνώμων που οι Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι αναγνώστες μου συνέβαλαν και είχαν δείξει τους τόπους ταφής στους λειτουργούς της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων όπου βρέθηκαν οστά σε διάφορες ημερομηνίες και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA για να επιστραφούν στις οικογένειες τους και που η διαδικασία αυτή συνεχίζεται… Τα οστά 10 «αγνοουμένων» από την Ελλάδα ταυτοποιήθηκαν ως νεαροί στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ – ένας από τους Τουρκοκύπριους αναγνώστες μας είχε δείξει τον τόπο ταφής τους και η ΔΕΑ βρήκε εκεί τα οστά 12 ανθρώπων, 10 από τους οποίους ταυτοποιήθηκαν ως Έλληνες «αγνοούμενοι». Φέτος τα οστά των «αγνοουμένων» από τον Στρογγυλό ταυτοποιήθηκαν και άρχισαν να επιστρέφονται στις οικογένειες τους για κατάλληλη ταφή – είμαι ευτυχισμένη που οι αναγνώστες μου συνέβαλαν στην ανεύρεση του τόπου ταφής τους… Είμαι ευγνώμων προς τον Ελληνοκύπριο αναγνώστη μου από το Παραλίμνι που μας έδειξε εκεί όπου είχαν θαφτεί τρεις Τουρκοκύπριοι «αγνοούμενοι» από το 1964… Και αυτοί ταυτοποιήθηκαν και επιστράφηκαν στους συγγενείς τους για ταφή… Παρέστηκα σε κάποιες από αυτές τις κηδείες…
Είμαι ευγνώμων προς τον Ελληνοκύπριο αναγνώστη μου που μας έδειξε τον τόπο ταφής ενός Τουρκοκύπριου «αγνοούμενου» από το 1963, του Ramadan Ahmet, και του οποίου τα οστά βρέθηκαν σε ένα πηγάδι στο Πολέμι, επιστράφηκαν και η κηδεία του έγινε στην Αμμόχωστο το 2016.
Είμαι επίσης ευγνώμων προς το συγγενή ενός «αγνοουμένου» που μαζί με ένα χειριστή μπουλντόζας έδειξαν σε μένα και τη ΔΕΑ τον τόπο ταφής ενός Ελληνοκυπρίου στο Μπογάζι Κερύνειας – εκεί βρέθηκαν τα οστά του «Λόντου» (Χριστόφορος Καϊμακάμης) και ταυτοποιήθηκαν… Η κηδεία του θα γίνει τον Ιανουάριο 2017 στη Λεμεσό και θα παραστώ για να εναποθέσω λουλούδια…
Τέλος αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, είμαι ευτυχισμένη που σε ένα μέρος στο Δίκωμο που δείξαμε στην ΔΕΑ με ένα αναγνώστη μου πριν από χρόνια, βρέθηκαν τα οστά δύο ατόμων και ταυτοποιήθηκαν… Πήγα στην κηδεία του ενός, του Πέτρου Κυριάκου Φιλίππου για να εναποθέσω λουλούδια και να γνωρίσω την οικογένεια του… Το άλλο άτομο του οποίου βρέθηκαν τα οστά δεν έχει ταφεί ακόμα…
Μια άλλη κηδεία στην οποία παρέστηκα φέτος (πέρσυ) ήταν αυτή της Κυριακούς Καράσαββα, μιας ηλικιωμένης «αγνοούμενης» από το Τρίκωμο – είχαμε δείξει δύο φορές στους λειτουργούς της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων τον τόπο ταφής μαζί με τη βοήθεια του γαμπρού της… Εκεί όπου δείξαμε είχαν σκοτωθεί και θαφτεί τέσσερεις «αγνοούμενοι», ανάμεσα τους και η Κυριακού Καράσαββα… Όλοι έχουν επιστραφεί στους συγγενείς τους για κηδεία και ταφή…
Η τραγική περίπτωση της ηλικιωμένης γυναίκας που ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της στον Άγιο Γεωργούδη Τηλλυρίας – της Nazire Sadik Chelebi, και που είχε θαφτεί κάτω από τα ερείπια του σπιτιού της και έμεινε εκεί για πολλά χρόνια έχει επίσης ολοκληρωθεί και θάφτηκε φέτος (πέρσι)… Παρέστηκα επίσης στην κηδεία της, μαζί με τον Ξενοφώντα Καλλή, τον βοηθό του Ελληνοκύπριου μέλους της ΔΕΑ… Ο Καλλής μας έλεγε για αυτή όλα αυτά τα χρόνια – τελικά είχαμε πάει μαζί με τον δισέγγονο της Nazim και τον Καλλή και την ίδια μέρα οι υπέροχοι μας αρχαιολόγοι βρήκαν τα οστά της στο μέρος που τους είχε δείξει ο κύριος Nazim και ο Καλλής… Έβαλα λουλούδια στον τάφο της στην κηδεία…
Είμαι ήρεμη και ευτυχισμένη για όλη αυτή τη βοήθεια που λαμβάνω από τους αναγνώστες μου και από τις δύο πλευρές, όπως επίσης και από τους συγγενείς των «αγνοουμένων» και από τις δύο πλευρές, με τους οποίους βαδίζουμε σε αυτό το δρόμο μαζί…
Είμαι ευγνώμων σε σένα γη μου για όλα αυτά και ας συνεχίσουμε να ανοίγουμε το δρόμο μας παρόλο το κακό, να συνεχίσουμε το έργο μας το 2017 με αγάπη, θάρρος και υποστήριξη…
Μακάρι όλοι αυτοί που ανευρέθηκαν με τη βοήθεια των αναγνωστών μας να αναπαυθούν εν ειρήνη και μακάρι όλοι οι συγγενείς τους να βρουν λίγη παρηγοριά με την ταφή τους…
Photo: Ο Θεοδόσης Βούρκας του οποίου τα οστά βρέθηκαν με τη βοήθεια ενός καλόκαρδου αναγνώστη…
(*) Article published in POLITIS newspaper on the 29th of January 2017, Sunday.
No comments:
Post a Comment