Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία Ισραηλινών και Παλαιστίνιων συγγενών αγνοουμένων και θυμάτων πολέμου που εργάζονται μαζί… Έχουν δημιουργήσει τον «Κύκλο των Γονιών: Φόρουμ Οικογενειών» όπου συναντιούνται κα μιλούν για την απώλεια τους και κάνουν πράγματα μαζί… Ο κοινός τους πόνος τους ενώνει για το κοινό τους μέλλον… Τους ακολουθώ και γράφω για αυτούς για κάποιο καιρό και σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας τι σκέφτονται και τι κάνουν… Σύμφωνα με την Caitlin Bolnick που γράφει για την ιστοσελίδα Jewish Boston, πέρα από 600 οικογένειες που έχουν χάσει ένα στενό μέλος της οικογένειας τους ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης σύγκρουσης, εργάζονται μαζί στο σύνδεσμο που έχουν δημιουργήσει και ονομάζεται «Ο Κύκλος των Γονιών», …
Η Caitlin Bolnick γράφει:
«Έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην προώθηση της ειρήνης και της συνύπαρξης μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών, με έμφαση στην συμφιλίωση και τη δημιουργία δύο κρατών για τους δύο λαούς.
Ήμασταν τυχεροί που είχαμε τη δυνατότητα να καθίσουμε με δύο μέλη τους, τον Bassam, ένα Παλαιστίνιο και την Robi, μια Ισραηλινή. Τόσο ο Bassam όσο και η Robi έχουν χάσει παιδιά. Μέσα από τη θλίψη τους, έχουν εργαστεί ακούραστα για να υποστηρίξουν την συμφιλίωση, την ειρήνη στην περιοχή και την παγκόσμια ευαισθητοποίηση.
Ερ.: Λυπούμαι για την απώλεια σας. Πως χάσατε τα παιδιά σας στη σύγκρουση;
Robi: Ο David ήταν φοιτητής στο πανεπιστήμιο στο Τελ Αβίβ. Έκανε το μεταπτυχιακό του και δίδασκε φιλοσοφία και εκπαίδευση. Ήταν μέλος του κινήματος ειρήνης. Δεν ήθελε να υπηρετήσει στα κατεχόμενα εδάφη. Και ήρθε να με δει και είπε αν δεν πάω, τι θα γίνει με τους μαθητές μου. Δίδασκε μαθητές που θα πήγαιναν στο στρατό. Πήγε. Όταν ο στρατός ήρθε να μου πει ότι είχε σκοτωθεί, το πρώτο πράγμα που είπα δεν μπορείτε να σκοτώνετε κανένα στο όνομα του παιδιού μου. Λίγο αργότερα συνάντησα ένα Παλαιστίνιο του οποίου ο David είχε ζητήσει να δει τα χαρτιά του. Όταν έμαθε ότι ο David είχε σκοτωθεί στεναχωρήθηκε. Αυτή είναι η ουσία όλου του έργο που κάνουμε. Όταν βιώσεις την ανθρωπιά ο ένας του άλλου, έτσι είναι που θα τελειώσουμε αυτή τη σύγκρουση. Αυτό είναι που ονομάζουμε μια συναισθηματική επανάσταση.
Bassam: Στις 16 Ιανουαρίου 2007 η Συνοριακή Αστυνομία του Ισραήλ πυροβόλησε και σκότωσε την κόρη μου μπροστά από το σχολείο της. Δυο μέρες μετά πέθανε στο νοσοκομείο.
Ερ.: Πως βρεθήκατε οι δυο σας λαμβάνοντας υπόψη τα πολιτιστικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά εμπόδια;
Robi: Είχα συναντήσει τον Bassam σε μια διαδήλωση όταν προσπαθούσαμε να κάνουμε την αστυνομία να ξεκινήσει μια έρευνα. Πήγα στο ανώτατο δικαστήριο για τον Bassam όταν δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλο τόσο καλά. Όμως τότε, ξεκινήσαμε να ταξιδεύουμε και ταξιδεύουμε μαζί για περίπου πέντε χρόνια. Πήγαμε μαζί σε όλο τον κόσμο. Θα ήθελα ο Bassam να είναι ο μεσολαβητής με τον άντρα που σκότωσε το γιο μου, αν αυτή είναι μια ένδειξη για το πως νιώθω για αυτόν.
Ερ.: Ποια η γνώμη σας για τις τρέχουσες προσπάθειες – ή την έλλειψη τους – για ειρήνη; Πιστεύετε ότι μια διαρκής ειρήνη μεταξύ Παλαιστίνιων και Ισραηλινών μπορεί να επιτευχθεί με τους Netanyahu και Abbas στις σημερινές τους θέσεις;
Bassam: Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι μια μέρα θα έχουμε ειρήνη. Το πρόβλημα τώρα είναι ότι δεν έχουμε δυνατή ηγεσία, ιδιαίτερα στο Ισραήλ αφού ελέγχουν (τα εδάφη). Δεν είναι έτοιμη να πληρώσουν το πολιτικό τίμημα. Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί μέχρι που η ηγεσία μας ακολουθήσει για να επιτευχθεί η ειρήνη μεταξύ των λαών μας.
Robi: Με τον τρόπο που προχωρούν τα πράγματα τώρα δεν βλέπω ότι μπορεί να υπάρξει εποικοδομητικός διάλογος. Και ίσως αυτός είναι ένας λόγος για να έχουμε ένα δυνατό κίνημα από τον κόσμο προς την ειρήνη. Ο Κύκλος των Γονιών μπορεί να γίνει καταλύτης για την αλλαγή. Ένα από τα πράγματα που πιστεύουμε πραγματικά είναι ένα μακροπρόθεσμο όραμα – ένα πλαίσιο συμβιβασμού ως αναπόσπαστο μέρος οποιασδήποτε συμφωνίας ειρήνης. Ειδάλλως είναι απλά μια κατάπαυση πυρός μέχρι την επόμενη φορά. Τώρα περισσότερο από ποτέ, πρέπει να στηρίζονται οι ομάδες απλού κόσμου που επιδιώκουν την ειρήνη. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τον κύκλο της βίας.
Ερ.: Πως δέχονται οι αντίστοιχες κοινότητες σας τον Κύκλο των Γονιών;
Robi: Έχουμε ένα κύρος στην κοινότητα μας. Στο κάτω κάτω έχουμε πληρώσει ένα πολύ ψηλό τίμημα. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που δεν συμφωνούν μαζί μας, συμπεριλαμβανομένων και άλλων πενθόντων γονιών αλλά δεν θα τα παρατήσουμε. Ιδιαίτερα διότι είμαστε τόσο πεπεισμένοι ότι πρέπει να βρούμε ένα τρόπο για συμφιλίωση. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγαπούμε ο ένας τον άλλο, αλλά αυτό που σημαίνει είναι ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος σεβασμός. Ένα είδος προγράμματος όπου μπορούμε να παραδεχθούμε τα εγκλήματα ο ένας προς τον άλλο. Θα περιλαμβάνει επανορθώσεις, παραδοχές εγκλημάτων. Τίποτε δεν είναι μονόπλευρο. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη που δεν συμφωνούν μαζί μας. Πήγα πίσω στη Νότιο Αφρική για να φτιάξω μια ταινία για την ειρήνη και πήγαμε να δούμε την Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης. Φυσικά το Ισραήλ και η Παλαιστίνη δεν είναι η Νότιος Αφρική. Νομίζω ότι μακροπρόθεσμα το μίσος στη Νότιο Αφρική δεν ήταν λιγότερο ή περισσότερο από αυτό που συμβαίνει στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Αν δεν μπορούμε να συμφιλιωθούμε, ας φύγουμε αφού δεν υπάρχει νόημα.
Bassam: Σεβόμαστε τους ανθρώπους που πλήρωσαν το ψηλότερο τίμημα, έτσι εμείς (ο Κύκλος των Γονιών) έχουμε κύρος στην κοινωνία μας. Οι άνθρωποι (μας) ακούν και μας σέβονται. Έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε έστω και αν οι άνθρωποι δεν συμφωνούν μαζί μας, νιώθουμε ασφάλεια και σεβασμό.
Ερ.: Διάβασα μια δημοσκόπηση που έλεγε ότι η πλειοψηφία των Ισραηλινών και των Παλαιστίνιων υποστηρίζουν μια λύση δύο κρατών. Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει έτσι ώστε η λαϊκή βούληση να ακουστεί από τους πολιτικούς ηγέτες και των δύο πλευρών;
Bassam: Πρέπει να μοιραστούμε αυτή τη γη ως ένα κράτος, ή δύο, ή πέντε. Σε αντίθετη περίπτωση θα μοιραστούμε τη γη μας σαν ένα μεγάλο τάφο. Το Ισραήλ θα πρέπει τελικά να έχει τα δικά του σύνορα. Οι Παλαιστίνιοι πρέπει επιτέλους να έχουν τη δική τους γη.
Robi: Ίσως πρέπει να πάρουμε διαζύγιο για να αναγκαστούμε να ξαναπαντρευτούμε. Είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι να καταλάβουν τι θα συμβεί αν δεν έχουμε μια λύση δύο κρατών. Φυσικά σε ένα ιδανικό κόσμο, μια λύση ενός κράτους θα ήταν ιδανική. Όμως δεν ζούσε σε ένα ιδανικό κόσμο. Οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνούν γιατί συστάθηκε αρχικά το Κράτος του Ισραήλ. Είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους που ζουν στο Τελ Αβίβ – την φούσκα – να ξέρουν τι συμβαίνει στα Κατεχόμενα Εδάφη και πρέπει να ξέρουν.
Ερ.: Τι θα συμβεί αν συνεχίσει το στάτους κβο;
Bassam: Για περισσότερα από 100 χρόνια χρησιμοποιούμε τη βία. Και οι δύο πλευρές εξακολουθούν να μην είναι ασφαλείς. Πρέπει να αλλάξουμε τους τρόπους μας για την επίτευξη των στόχων μας. Ας δοκιμάσουμε την μη-βία για 50 χρόνια. Βλέπω τα παιδιά μου τώρα που συμμετέχουν σε κινήματα ειρήνης και είναι σαν όνειρο. Στη βάση του κόσμου, σύμφωνα με τις δραστηριότητες μας, κάθε μέρα έχουμε αυτή την ελπίδα και πίστη ότι είμαστε στο σωστό δρόμο. Σήμερα έχουμε πέραν των 600 ατόμων που συμμετέχουν στον Κύκλο των Γονιών. Ακόμα και αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, δεν θα αφήσουμε την κατάσταση να μας αλλάξει. Η αποστολή αυτή έγινε η ζωή μας.
Robi: Αν συνεχίσει με αυτό τον τρόπο, νομίζω ότι τελικά δεν θα υπάρχει καθόλου Ισραήλ. Είναι απλά θέμα χρόνου.
Ερ.: Τι συμβουλεύετε οποιοδήποτε δυσκολεύεται με την συγχώρεση – που ακόμα πιστεύει ότι η εκδίκηση ισούται με τη δικαιοσύνη;
Bassam: Αν θέλεις να πάρεις εκδίκηση, εξαρτάται από εσένα και είναι δική σου επιλογή. Αλλά αν θέλεις να πάρεις εκδίκηση πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις. Για αυτούς που δυσκολεύονται με την συγχώρεση, πρέπει πρώτα να κάνουν ειρήνη με τον εαυτό τους και να απελευθερώσουν τον εαυτό τους από την νοοτροπία του θύματος. Είμαστε μεγαλύτεροι από τον πόνο μας και είμαστε πάνω από τη θλίψη μας. Είναι πολύ επικίνδυνο να είσαι κολλημένος στην οδυνηρή φυλακή του παρελθόντος. Η συγχώρεση στην πραγματικότητα είναι η εκδίκηση μου. Όταν συγχωράς τους εχθρούς σου, τους αφήνεις να πάνε στις ρίζες τους – την ανθρωπιά τους. Αν κάνεις τη συγχώρεση ως τρόπο ζωής, θα δεις ότι θα ζεις μια ζωή με ειρήνη τόσο με τον εαυτό σου όσο και με τους άλλους. Για τους θρησκευόμενους, οι προφήτες μας συγχωρούν τους ανθρώπους τους και εκείνους που προσπαθούν να τους βλάψουν σε όλες τις θρησκείες. Οι προφήτες μας θέλουν να διδάξουν αυτούς που τους ακολουθούν ότι μπορούμε να συγχωρέσουμε όπως έπραξαν και αυτοί.
Ερ.: Μπορείτε να μας πείτε για τις πιο πρόσφατες δραστηριότητες σας;
Robi: Δημιουργήσαμε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται Βήματα για την Ειρήνη (Steps for Peace) www.steps4peace.org Ταξιδέψαμε πολύ στη Δυτική Όχθη και βρήκαμε Παλαιστίνιες γυναίκες που έφτιαχναν κεντήματα και δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια για καλά υλικά. Πωλούνταν πολύ φτηνά και τα αγόραζαν κυρίως από οίκτο. Θέλαμε να κάνουμε κάτι για αυτό. Εργαστήκαμε με ένα σχολείο στο Τελ Αβίβ και δημιουργήσαμε ένα κεντημένο πουλί. Μετά πήραμε εκείνο το πουλί και το βάλαμε πάνω σε παπούτσια. Το πήραμε στη Νέα Υόρκη και δώσαμε τα παπούτσια στη Barbara Streisand, τη Meryl Streep και την Cate Blanchett. Θεωρήσαμε ότι αυτός θα ήταν ένας υπέροχος τρόπος για να δοθεί εισόδημα στις Παλαιστίνιες γυναίκες, να υποστηριχθεί το μήνυμα μας και να βοηθηθεί το σχολείο των γυναικών. Το πήραμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο. Ήταν στο Κογκρέσο για την Διεθνή Μέρα Ειρήνης στις 21 Σεπτεμβρίου.
Ερ.: Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες ιδιαίτερα ελπιδοφόρες ιστορίες από τον Κύκλο των Γονιών;
Bassam: Κάθε μέρα έχουμε μια καινούργια ιστορία που μας δίνει ελπίδα και περισσότερη δύναμη να συνεχίσουμε την αποστολή μας. Είχαμε μια Παλαιστίνια μητέρα που είχε χάσει δύο γιους. Ήταν τόσο θυμωμένη που δεν μπορούσε να δει καν τους Ισραηλινούς / την άλλη πλευρά ως ανθρώπους. Συμμετείχε στο Πρόγραμμα Αφήγησης και είπε την ιστορία της και πρόσεξε τις Ισραηλινές μητέρες που άρχισαν να κλαίνε όταν είπε την ιστορία της. Μια από τις μητέρες σηκώθηκε και πήγε για να την αγκαλιάσει. Σοκαρίστηκε. Ποτέ δεν ανέμενε να συμβεί κάτι τέτοιο και τότε ξεκίνησε να καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει διαφορά. Στο τέλος εντάχθηκε στον Κύκλο των Γονιών και έγινε πολύ δραστήρια.»
Το έργο των γονιών που πενθούν από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη δείχνει το δρόμο προς την ειρήνη και τη συμφιλίωση, αν μπορούμε να μάθουμε από τις εμπειρίες τους…
Photo: Έργο τέχνης των οικογενειών "Δεν σας θέλουμε εδώ"…
(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 13th of November 2016, Sunday.
No comments:
Post a Comment