Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Το πρωί της Τρίτης 12 Φεβρουαρίου 2019 πάμε για να συναντήσουμε ένα μάρτυρα που επικοινώνησε μαζί μου… Μαζί μου είναι η Sila Murat από την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων, μια νεαρή ερευνήτρια… Ο μάρτυρας μου θα μας δείξει ένα πιθανό τόπο ταφής…
Το μέρος είναι στη Λευκωσία, στη Νεάπολη, κοντά στην εκκλησία, ακριβώς απέναντι από το δρόμο σε ένα πίσω δρόμο…
Στο μέρος αυτό ο πατέρας του είχε δει θαμμένα στην επιφάνεια 4-5 κρανία (σκελετούς) και είχε σκεπάσει αυτόν τον τόπο ταφής με χώμα… Μας εξηγεί ότι αυτό είχε γίνει μετά το 1976 και ότι «Κανένας δεν έχει έρθει σε αυτή την περιοχή από τότε – είναι μια περιοχή χωρίς καμιά δραστηριότητα…»
Επειδή ζούσαν στην περιοχή αυτή από το 1976, μπορούσαν να παρατηρούν το άδειο χωράφι καθώς το χρησιμοποιούσαν ως πέρασμα – θυμάται ενόσω πήγαινε σχολείο, περνούσε από αυτό το άδειο χωράφι και σε εκείνη τη νεαρή ηλικία εκείνο τον καιρό, απέφευγε να περνά ακριβώς δίπλα από τον τόπο ταφή που του είχε υποδείξει ο πατέρας του και του είχε πει την ιστορία…
«Δεν περνούσα από εδώ τη νύκτα» μας είπε…
Ο κύριος δρόμος που οι Τουρκοκύπριοι αποκαλούν «παρακαμπτήριο (bypass) του Καϊμακλιού» είναι γνωστός και γνωρίζουμε ότι το 1974 έγιναν πολλές μάχες εδώ γύρω… Είχαμε δείξει μαζί με τους αναγνώστες μου και άλλους μάρτυρες κάποιους πιθανούς τόπους ταφής πιο πάνω σε αυτό το δρόμο και είχα σιγουρευτεί ότι οι λειτουργοί της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων τους συνάντησαν για να τους δώσουν πληροφορίες για αυτούς τους πιθανούς τόπους ταφής… Είχα γράψει αρκετές φορές για αυτή την περιοχή… Πιστεύω ότι δεν έχουν γίνει εκσκαφές από τη ΔΕΑ στους πιθανούς τόπους ταφής που είχαμε δείξει σε αυτό το δρόμο, αλλά δεν το γνωρίζω στα σίγουρα αφού δεν έχω τέτοιες πληροφορίες…
Ο μάρτυρας μας τώρα λέει ότι πριν από δύο χρόνια είχε επικοινωνήσει με την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων για αυτόν τον πιθανό τόπο ταφής που είχε δει ο πατέρας του και είχε σκεπάσει με χώμα… Λέει ότι πριν από δύο χρόνια είχαν έρθει εκεί δύο Τουρκοκύπριοι λειτουργοί από την Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και τους είχε δείξει την περιοχή αυτή και είχε εξηγήσει αυτά που ήξερε, αλλά έχουν περάσει δύο χρόνια και είδε ότι δεν υπήρχε κινητικότητα εδώ και άρχισε να νιώθει ανήσυχος… Όταν το ανάφερε σε ένα συγγενή του ότι ήταν λίγο απογοητευμένος αφού δεν υπήρχε κινητικότητα για τον πιθανό τόπο ταφής που είχε δείξει στους Τουρκοκύπριους λειτουργούς της ΔΕΑ, ο συγγενής του τον συμβούλεψε να επικοινωνήσει μαζί μου. Και έτσι που είναι που μου έγραψε και μετά ήρθαμε σήμερα για να τον συναντήσουμε έτσι ώστε να δείξει ακόμα μια φορά τον πιθανό τόπο ταφής σε εμένα και την Sila Murat, ερευνήτρια από τη ΔΕΑ.
Δεν έχουμε πληροφορίες αν οι δύο Τουρκοκύπριοι λειτουργοί από τη ΔΕΑ πριν από δύο χρόνια ενημέρωσαν την ΔΕΑ για αυτή την περιοχή ή όχι και δεν ξέρουμε αν υπέβαλαν αυτόν τον πιθανό τόπο ταφής στη ΔΕΑ ή όχι. Όμως έχω επικοινωνήσει αμέσως με τους Ελληνοκύπριο και τον Τουρκοκύπριο Βοηθούς του Ελληνοκύπριου και Τουρκοκύπριου Μέλους της ΔΕΑ και τους έχω ενημερώσει και ως αποτέλεσμα σήμερα, είμαστε εδώ για να δούμε το μέρος… Ευχαριστώ τον αναγνώστη αυτό για την ανθρωπιά του και για την επιμονή του να μοιραστεί αυτά που ήξερε και ευχαριστώ την ερευνήτρια της ΔΕΑ Sila Murat που ήρθε μαζί μου για να της δείξω το μέρος. Ευχαριστώ τους βοηθούς που οργάνωσαν την επίσκεψη αυτή.
Ένας άλλος αναγνώστης έρχεται να με συναντήσει και θέλει να μου δώσει πληροφορίες για τους δύο «αγνοούμενους» Ελληνοκύπριους από τη Λουρουτζίνα… Λέει ότι αυτό που άκουσε στο χωριό είναι ότι είχαν θαφτεί στο παλιό Ελληνοκυπριακό νεκροταφείο στην Λουρουτζίνα…
Πριν από χρόνια είχα γράψει εκτενώς για αυτούς τους δύο νεαρούς «αγνοούμενους» Ελληνοκύπριους και είχα επίσης μοιραστεί πληροφορίες για τον πιθανό τόπο ταφής τους το 2008. Σε κάποια από εκείνα τα μέρη έγιναν κάποιες εκσκαφές και σε άλλα όχι. Ήταν τον καιρό που οι δικοινοτικές ομάδες εκσκαφών δεν μπορούσαν να μπουν στη Λουρουτζίνα – μέχρι αρκετά πρόσφατα δεν επιτρεπόταν σε κανένα Ελληνοκύπριο να μπει στη Λουρουτζίνα…
Οι δύο νεαροί Ελληνοκύπριοι είχαν απαχθεί και κρατιούνταν σε ένα σπίτι στη Λουρουτζίνα για περισσότερο από έξι μήνες… Ήταν πολίτες, πήγαιναν με τη μοτοσυκλέτα τους από τη Λάρνακα στη Λευκωσία… Τους απήγαγαν γύρω από το χωριό Κόσιη… Εκείνο τον καιρό, ο λόγος για την απαγωγή τους ήταν να τους χρησιμοποιήσουν για ανταλλαγή κάποιων Τουρκοκυπρίων από το Πυρόϊ που είχαν απαχθεί από κάποιους Ελληνοκύπριους, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Τους κράτησαν για έξι μήνες και μετά τους σκότωσαν και τους έθαψαν κάπου στη Λουρουτζίνα.
Σύμφωνα με αυτά που άκουσε και μου έλεγε ο αναγνώστης αυτός, τους είχαν θάψει στο παλιό Ελληνοκυπριακό νεκροταφείο… Λέει ότι «η ΔΕΑ ποτέ δεν ερεύνησε εκεί… Το νεκροταφείο αυτό είναι καθοδόν προς το Τουρκοκυπριακό νεκροταφείο» και μου ζητά να πάω να ελέγξω. Και μου ζητά να ενημερώσω τη ΔΕΑ για τις πληροφορίες αυτές έτσι ώστε να μπορέσουν να ερευνήσουν…
Εκείνο τον καιρό στις αρχές του 1964, o Fehim Mehmet και ο Kamil Huseyin Koushouri είχαν απαχθεί από το Πυρόϊ από κάποιους Ελληνοκύπριους… Κάποιοι Τουρκοκύπριοι, θεωρώντας ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κάποιους Ελληνοκύπριους ως ανταλλαγή για αυτούς τους δύο απαχθέντες Τουρκοκύπριους αποφάσισαν να απαγάγουν κάποιους Ελληνοκύπριους και στις 4 Φεβρουαρίου 1964 γύρω από τη Κόσιη απήγαγαν τον Αντρέα Πέτρου Γεωργίου και το Χρίστο Σωκράτους Ιωάννου… Η ανταλλαγή δεν έγινε ποτέ και τους κρατούσαν για έξι μήνες σε ένα σπίτι στο χωριό… Ένας από εκείνους τους Ελληνοκύπριους είχε προβλήματα υγείας στο στομάχι… Μετά από κάποιο καιρό, ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ανταλλαγή για τους απαχθέντες Τουρκοκύπριους όταν εξανεμίστηκαν όλες οι ελπίδες ότι οι Fehim Mehmet και Kamil Huseyin Koushouri ήταν ακόμα ζωντανοί – έτσι αντί να αφήσουν ελεύθερους αυτούς τους δύο αθώους πολίτες που δεν είχαν καμία σχέση με τη σύγκρουση, τους είχαν σκοτώσει και θάψει και τους έβαλαν στον μακρύ κατάλογο των «αγνοουμένων ατόμων»…
Όταν έγιναν «αγνοούμενοι», ο Αντρέας Πέτρου Γεωργίου ήταν μόλις 24 χρονών και ο Χρίστος Σωκράτους Ιωάννου ήταν μόλις 20 χρονών… Αν τους είχαν αφήσει ελεύθερους, θα ήταν τώρα ζωντανοί… Άφησαν πίσω τους συγγενείς τους σε μεγάλο πόνο – τους είχα συναντήσει και είχα μιλήσει μαζί τους και είχα γράψει την ιστορία αυτών των δύο νεαρών «αγνοούμενων» Ελληνοκυπρίων… Όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουμε αυτές τις πληροφορίες ότι μπορεί να είχαν θαφτεί στο παλιό Ελληνοκυπριακό νεκροταφείο… Θα κάνουμε περισσότερες έρευνες για να δούμε αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι…
Ένας άλλος αναγνώστης έρχεται και μοιράζεται περισσότερες πληροφορίες για το άδειασμα της φάρμας Arif Efendi (Chiftlik) έξω από την Αφάνεια στο Ορνίθι… Λέει ότι δεν έγινε μια φορά αλλά πολλές φορές… Όταν με συναντά, θέλει να μοιραστεί τις ακόλουθες πληροφορίες:
«Το άδειασμα των τόπων ταφής στη φάρμα Arif Efendi (Chiftlik) στο Ορνίθι δεν έγινε μια φορά αλλά ήταν μια επανειλημμένη διαδικασία… Αυτό που είχαμε ακούσει ήταν ότι η πρώτη προσπάθεια να αδειαστούν οι τόποι ταφής εδώ έγινε τον καιρό που ο Galip Mendi ήταν επικεφαλής της οργάνωσης της Πολιτικής Άμυνας… Σύμφωνα με τις φήμες, στην πρώτη προσπάθεια να αδειαστούν οι τόποι ταφής πήραν τα οστά από τη μια πλευρά του ποταμού και τα μετάφεραν στην άλλη πλευρά του ποταμού.
Όμως μετά υπήρξε ακόμα μια προσπάθεια να αδειαστούν τα οστά εκείνων των «αγνοουμένων», και πιστεύω ήταν γύρω στο 2009… Θα γίνονταν κάποιες αλλαγές στον ποταμό και πάλι εκείνο τον καιρό υπήρχαν φήμες στο χωριό ότι τα οστά που είχαν μεταφερθεί από τη μια πλευρά του ποταμού στην άλλη πλευρά του ποταμού θα μεταφέρονταν και πάλι…
Στο χωριό έλεγαν ότι αυτοί που συμμετείχαν στην ταφή εκείνων των Ελληνοκυπρίων την πρώτη φορά, συμμετείχαν και στο άδειασμα εκείνων των τόπων ταφής, δηλαδή ότι ήταν τα ίδια άτομα. Αυτό που εννοώ είναι ότι εκείνοι που έθαψαν τους Ελληνοκύπριους «αγνοούμενους» το 1974 στη φάρμα Arif Efendi Chiftlighi, ήταν τα ίδια άτομα που συμμετείχαν στο άδειασμα του τόπου ταφής. Ένα από εκείνα τα άτομα που συμμετείχε στο άδειασμα του τόπου ταφής εργαζόταν αργότερα στην Πολιτική Άμυνα και υπήρχαν φήμες ότι το όνομα του συνδεόταν με τη δολοφονία του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Kutlu Adali. Ο άντρας αυτός δεν ήταν από την Αφάνεια αλλά ήταν δραστηριοποιημένος στην περιοχή. Δεν είναι πλέον ζωντανός…
Υπάρχουν πολλά άτομα που συμμετείχαν και στις ταφές και στο άδειασμα και μετακίνηση των οστών… Και αυτοί δεν είναι πλέον ζωντανοί – πιστεύω μόνο ένας είναι ζωντανός και είναι κλινήρης, πολύ ηλικιωμένος… Τα άτομα αυτά τον παλιό καιρό ήταν μέλη της ομάδας του Tremesheli, διάσημου Τουρκοκύπριου ηγέτη της ΤΜΤ εκείνης της περιοχής…
Ένας από εκείνους που ήταν μέλος της ομάδας αυτής και που συμμετείχε στους σκοτωμούς, το θάψιμο και το άδειασμα καυχιόταν στο χωριό Αφάνεια ότι είχαν βάλει σε σειρά τους Ελληνοκύπριους έξω από τον τοίχο της παλιάς εκκλησίας της Αφάνειας και ότι τους είχαν σκοτώσει εκεί… Καυχιόταν ότι ένας Ελληνοκύπριος του είχε ζητήσει να τον σκοτώσει πρώτα και μετά το γιο του αλλά έκανε το αντίθετο, ότι σκότωσε πρώτα το γιο και μετά τον πατέρα…»
Ευχαριστώ τον αναγνώστη αυτό που μοιράστηκε μαζί μου τις πληροφορίες αυτές… Και πάλι έχω ενημερώσει για όλα αυτά τους Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους λειτουργούς της ΔΕΑ…
Αν μιλούμε και μοιραζόμαστε αυτά που γνωρίζουμε, θα ανοίξουμε το δρόμο για να καθαρίσουμε το παρελθόν μας μαζί…
Photo: Πίσω μου βρίσκεται ο πιθανός τόπος ταφής…
(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 10th of March 2019, Sunday. Similar articles were published on my pages in YENİDUZEN entitled "Cyprus: The Untold Stories" on the 15th of February 2019 and the link is:
http://www.yeniduzen.com/babam-bu-alanda-yuzeyde-gomulu-dort-bes-kafatasi-bularak-ustunu-toprakla-ortmustu-13629yy.htm
and on the 11th of February 2019 and the link is:
http://www.yeniduzen.com/lurucinadan-kayip-edilen-iki-kibrislirumun-eski-kibrislirum-mezarligina-gomulmus-old-13613yy.htm
and on the 8th of February 2019 and the link is:
http://www.yeniduzen.com/arif-efendi-ciftligindeki-bosaltma-olaylari-bir-degil-birkac-kez-tekrarlandi-13599yy.htm
No comments:
Post a Comment