Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Μετά από αίτημα του Okan Oktay, του Συντονιστή Εκταφών στο Γραφείο του Τουρκοκύπριου Μέλους της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων, πάμε μαζί στην περιοχή Κιομουρτζιού – Αγύρτας…
Πριν από χρόνια, ένας αναγνώστης μου είχε δείξει τον πιθανό τόπο ταφής πέντε «αγνοούμενων» Ελληνοκυπρίων στο Κιομουρτζιού, σε μια περιοχή που ενώνεται με την Αγύρτα… Ήταν στην άκρη ενός ρυακιού και μετά από λίγο καιρό μετά τις πληροφορίες αυτές από τον αναγνώστη μου, η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων ξεκίνησε εκσκαφές… Βρέθηκαν τα οστά πέντε «αγνοουμένων» στο μέρος που είχε δείξει και πιο πάνω ακριβώς όπως είχε περιγράψε …
Τον συναντούμε ξανά για να δούμε τι έχει στο μυαλό του ο Okan Oktay…
Ο αναγνώστης θέλει να ξέρει αν είχαν σκάψει το «καμίνι» που είχε δείξει προηγουμένως και παρκάρουμε τα αυτοκίνητα μας και περπατούμε στα χωράφια για να δούμε το «καμίνι» που είχε σκαφτεί… Αυτός ήταν ένας άλλος πιθανός τόπος ταφής αλλά δεν βρέθηκε τίποτε εκεί…
Κοντά βρίσκεται ένα στρατιωτικό φυλάκιο που δεν είχε σκαφτεί έτσι ο Okan Oktay το σημειώνει…
«Υπήρχαν πολλά πρόχειρα στρατιωτικά φυλάκια, τρύπες που είχαν σκαφτεί στο έδαφος» μας εξηγεί ο αναγνώστης μου… «Όταν ήρθαν οι Τούρκοι στρατιώτες, ήταν εδώ, παντού και είχαν εκείνα τα φυλάκια για κάποιο καιρό… Αλλά όταν είχαν ήδη έτοιμες τρύπες, ήταν εύκολο να θάβουν μέσα ανθρώπους… Έτσι χρειάζεται να δουλέψουμε περισσότερο για να δούμε που αλλού μπορεί να είχαν θάψει ανθρώπους…»
Ακριβώς απέναντι από το σημείο που είχαν βρεθεί τα οστά κάποιων «αγνοουμένων» Ελληνοκυπρίων όπου μας είχε δείξει, θυμάται ως παιδί ότι υπήρχε μια τεράστια τρύπα όπου συλλεγόταν νερό… Δεν είναι πλέον ορατή…
Ο δρόμος έχει επίσης αλλάξει… «Αυτός ο δρόμος που ενώνει το Κιομουρτζιού με την Αγύρτα ήταν ένας πολύ στενός χωματόδρομος» μας εξηγεί… «Η άσφαλτος έγινε μετά τη δεκαετία του '80 έτσι δεν ξέρω αν εκείνη η τρύπα είναι κάτω από την άσφαλτο» λέει…
Ήταν στο καφενείο όταν είχε ακούσει μια συνομιλία μεταξύ δύο ατόμων από την περιοχή…
«Ο ένας έλεγε στον άλλο «Ήρθαν στην άκρη του τόπου ταφής αλλά δεν έσκαψαν στο σωστό σημείο και έφυγαν!», γι αυτό ήθελα να δω το καμίνι που είχατε σκάψει και το άλλο μέρος…» εξηγεί…
«Αν μπορείτε να μου βρείτε ένα εναέριο χάρτη ή μια αεροφωτογραφία από τη δεκαετία του '60, μπορώ να το δουλέψω» λέει ο αναγνώστης μου…
«Θα ζητήσω από τον κύριο Ξενοφώντα Καλλή, το Βοηθό του Ελληνοκύπριου Μέλους της Κυπριακής Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων να δώσει τέτοιες φωτογραφίες στον Okan Oktay έτσι ώστε να το δουλέψετε» λέω στον αναγνώστη μου… Τον αποχαιρετούμε και τον ευχαριστούμε… Έχει μια μεγάλη ανθρώπινη καρδιά και πάντοτε προσπαθεί να βοηθήσει…
Πάμε για να δούμε το μέρος ενός άλλου «καμινιού» μαζί με τον Okan Oktay… Υπήρχαν φήμες ότι το «καμίνι» αυτό ήταν ένας άλλος πιθανός τόπος ταφής… Είχαμε δείξει το μέρος του «καμινιού» αυτού ίσως πριν από πέντε χρόνια… Τότε δεν ήταν ορατό, και τώρα επίσης δεν είναι ορατό – ο χρόνος περνά, τα πράγματα αλλάζουν, οι τρύπες γεμίζονται και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν πιθανοί τόποι ταφής…
Θα αρχίσουν να σκάβουν έτσι ώστε να βρουν την τοποθεσία του «καμινιού» και να δουν αν έχουν θαφτεί άνθρωποι εκεί… Είναι ένα άδειο χωράφι, χωρίς κτίρια ή οτιδήποτε έτσι θα πρέπει να είναι εύκολο να σκαφτεί…
Οι αναγνώστες μου συνεχίζουν να τηλεφωνούν και να δίνουν πληροφορίες…
«Είχαμε ένα φίλο» λέει μια αναγνώστρια… «Ήταν υψηλόβαθμος αξιωματικός από την Τουρκία… Μια μέρα πήγαμε στην περιοχή Κερύνειας – Λαπήθου και μας έβαλε να σταματήσουμε το αυτοκίνητο σε ένα συγκεκριμένο σημείο και άρχισε να μας λέει πόσοι άνθρωποι είχαν σκοτωθεί εκεί και έκλαιγε… Έκλαιγε και έκλαιγε…»
Από αυτά που μου περιγράφει, καταλαβαίνω ότι πρέπει να είναι η περιφραγμένη περιοχή στη Λάπηθο…
«Έσκαψαν εκεί και δεν μπόρεσαν να βρουν τόσα πολλά οστά» της λέω, «μόνο τα οστά τεσσάρων ατόμων» εξηγώ…
«Ίσως μια μέρα μπορούμε να πάμε εκεί;»
Λέει ότι θέλει να βοηθήσει διότι δεν θέλει να μείνει αυτό στη συνείδηση της…. Παρόλο που είναι τρομοκρατημένη έχει πιέσει τον εαυτό της για να μου τηλεφωνήσει και να μου μιλήσει… Και αυτό χρειάζεται πολύ κουράγιο… Την ευχαριστώ και ελπίζω ότι θα έρθει για να μου δείξει το μέρος που της είχε δείξει ο Τούρκος αξιωματικός…
Ένα άλλος αναγνώστης τηλεφωνεί:
«Υπάρχει αυτή η γυναίκα που ζει δίπλα από το χωριό μας» λέει… «Στην αυλή του σπιτιού των γονιών της στο Καζάφανι είχαν θαφτεί κάποιοι άνθρωποι… Δεν θέλουν να αναμειχθούν… Αλλά μπορούμε να επισκεφτούμε αυτήν και τους γονείς της και μπορούν να σου δείξουν και εσύ να δείξεις στην επιτροπή…»
«Σίγουρα, θα έρθω να σε βρω στο χωριό. Ας πάμε πρώτα να τη δούμε και να δούμε τι θα πει και μετά μπορούμε να πάμε μαζί στο Καζάφανι στους γονείς της» του λέω… «Είσαι σίγουρος ότι το μέρος αυτό δεν έχει εκσκαφεί;»
«Ναι…» λέει…. «Γι αυτό θέλουν την Επιτροπή να πάρει τα οστά από εκεί αλλά φοβούνται να βγουν προς τα έξω… Γι αυτό χρειαζόμαστε τη βοήθεια σου…»
«Κανένα πρόβλημα, θα το κανονίσουμε…» του λέω και τον ευχαριστώ…
Ένας Ελληνοκύπριος αναγνώστης μου τηλεφωνεί δύο φορές, τρεις φορές, αλλά δεν μιλά… Στο τέλος λέει κάτι αλλά δεν μπορώ να καταλάβω… Ζητώ από την αγαπητή μου φίλη Χριστίνα Παύλου Σολωμή Πατσιά να του τηλεφωνήσει και να μιλήσει μαζί του… Είχε διαβάσει το άρθρο μου στον ΠΟΛΙΤΗ για τον «αγνοούμενο» νεαρό άντρα Hasan Nural Djevdet και γι αυτό μου τηλεφωνούσε… Ο Hasan Nural Djevdet ήταν ένας νεαρός Τουρκοκύπριος αστυνομικός στην Κοκκινοτριμιθιά όταν τον έπιασαν και έγινε «αγνοούμενος» το 1963. Τα οστά του ήταν στο «λαούμι» ακριβώς έξω από την Κοκκινοτριμιθιά… Ένας από τους αναγνώστες μου μας είχε δείξει την περιοχή και επίσης μας είχε δώσει ένα χάρτη πριν από χρόνια που έδειχνε το «λαούμι»… Η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων είχε κάνει εκσκαφές και βρήκε τα οστά επτά Τουρκοκύπριων «αγνοουμένων» από το 1963, μαζί τους και του Hasan Nural Djevdet… Τα οστά πέντε «αγνοούμενων» Τουρκοκυπρίων επιστράφηκαν στις οικογένειες τους και έχουν θαφτεί όλοι… Οι δύο ακόμα αναμένουν για ταυτοποίηση με τη μέθοδο DNA…
Ανάμεσα σε εκείνους που θάφτηκαν από τις οικογένειες τους ήταν και ο Hasan Nural Djevdet…
Είχα γράψει ότι είχε ένα ολοκαίνουργιο αυτοκίνητο Volkswagen, ανοικτό πράσινο χρώμα και είχα ζητήσει από τους αναγνώστες μου αν μπορούσαμε να μάθουμε τι είχε απογίνει το αυτοκίνητο εκείνο…
Προφανώς αυτός ο Ελληνοκύπριος αναγνώστης γνωρίζει…
Λέει ότι το αυτοκίνητο χρησιμοποιείτο από έναν Ελληνοκύπριο που αργότερα έγινε μέλος της ΕΟΚΑ Β… Χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητο αυτό για πολλά χρόνια στην περιοχή Μόρφου – Λεύκας…
Δεν είναι σίγουρος αν το 1974 πήρε το αυτοκίνητο μαζί του ή αν το άφησε εκεί... Αν είχε αφήσει το αυτοκίνητο στην περιοχή της Μόρφου θα μπορούσαμε να το εντοπίσουμε από τον αριθμό πλαισίου του!
Ευχαριστώ τη Χριστίνα και αυτόν τον αναγνώστη για την ιδιαίτερα πολύτιμη βοήθεια τους…
Κάνω κάποιες έρευνες για αυτό το άτομο της ΕΟΚΑ Β… Στην πραγματικότητα είναι πολύ γνωστός και ποτέ δεν έδειξε οποιαδήποτε «μετάνοια»…
Έχει υπηρετήσει σε δημοτικό συμβούλιο για πολλά χρόνια και οι άνθρωποι μου λένε ότι βγήκε στο ράδιο για να πει «Ακόμα και σήμερα, θα εντασσόμουν στην ΕΟΚΑ Β!»
Ήταν άραγε αναμειγμένος στη δολοφονία των Τουρκοκυπρίων στην Κοκκινοτριμιθιά ή απλά πήρε το αυτοκίνητο; Δεν το γνωρίζουμε αλλά λέγεται ότι είχε μεγάλη «επιρροή» στην περιοχή της Μόρφου…
Οι αναγνώστες μας δίνουν στοιχεία για να εντοπίσουμε την σκοτεινή μας ιστορία..
Τους ευχαριστώ από καρδιάς…
Πρέπει να κρατήσουμε την ανθρωπιά τους για να μπορέσουμε να δούμε τι μας περιμένει στο μέλλον…
Σύντομα η Κυπριακή Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων ξεκινά εκσκαφές στο Κιομουρτζιού στο σημείο που είχαμε δείξει δύο φορές – μια το 2010 και μια αυτή τη φορά… Και είμαι πολύ χαρούμενη διότι αρχίζουν να βρίσκουν οστά στο σημείο που είχε δείξει ο αναγνώστης μου… Καθώς γράφω το άρθρο αυτό οι εκταφές συνεχίζονται, έτσι θα πρέπει να δούμε πόσων «αγνοουμένων» Ελληνοκυπρίων από το 1974 θα βρουν τα οστά…
Ευχαριστώ ξανά τον αναγνώστη μου που ήταν τόσο συνεπής και επίμονος και που ακολούθησε αυτά που υποπτευόταν και μας είπε αυτά που είχε ακούσει… Το 2010 όταν μας έδειξε το ρυάκι, στις εκταφές βρέθηκαν εκεί τα οστά πέντε «αγνοούμενων» Ελληνοκυπρίων από το 1974… Τώρα το σημείο που έχει δείξει δύο φορές, και αυτή τη φορά επίμονα, είναι ακριβώς απέναντι από το ρυάκι, δίπλα από το δρόμο… Και έχουν αρχίσει να βρίσκουν οστά… Δεν ξέρω πως μπορούμε ποτέ να τον ευχαριστήσουμε…
Photo: Το ρυάκι που υποδείξαμε όπου βρέθηκαν τα οστά πέντε "αγνοούμενων" Ελληνοκυπρίων…
(*) Article published in POLITIS newspaper on the 14th of February 2016, Sunday.
No comments:
Post a Comment