Sevgul Uludag
caramel_cy@yahoo.com
Τηλ: 99 966518
Μια μέρα λαμβάνω ένα μήνυμα από ένα φίλο μου στο Facebook… Μου γράφει:
«Sevgul, έχω μια ενδιαφέρουσα ιστορία….
Μια ιδιαίτερη ιστορία, του τύπου που μετατρέπεται σε μύθο, έχει φτάσει σε μένα από ένα διαδικτυακό Τουρκοκύπριο φίλο. Η άμεση σχέση και ενδιαφέρον σε αυτή την ιστορία βρίσκονται στο γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας κατάγεται από το χωριό που γεννήθηκα, το Συγχαρί, που βρίσκεται στους πρόποδες του Πενταδακτύλου, ακριβώς κάτω από τη ζωγραφισμένη σημαία.
Η ιστορία που μου διηγήθηκε ο Τουρκοκύπριος φίλος μου μεταφέρθηκε σε αυτόν από τη γιαγιά του Siddika Osman που γεννήθηκε στις Χαμίτ Μάντρες το 1924.
Ο πατέρας της Siddika ήταν ο Osman Haci Mustafa. Ο πατέρας του ήταν ο Mustafa και ο πατέρας του Mustafa ήταν ο Halim Musi. Υπολογίζω ότι ο Halim Musi πρέπει να γεννήθηκε γύρω στο 1840-1850.
Ο Halim Musi που ζούσε στις Χαμίτ Μάντρες ερωτεύτηκε με την Ελληνοκύπρια κόρη του ιερέα του χωριού μου Συγχαρί. Τα χωριά ήταν κοντά το ένα στο άλλο και υπήρχε δρόμος που περνούσε μέσα από τις Χαμίτ Μάντρες και σύνδεε και τα δύο χωριά με τη Λευκωσία. Έτσι ήταν φυσικό και κοινό οι κάτοικοι του χωριού Συγχαρί να συναντιούνται με τους κάτοικους του χωριού Χαμίτ Μάντρες. Η αγάπη του Halim πρέπει να ήταν μεγάλη αφού μια νύκτα πήγε κρυφά στο Συγχαρί και έκλεψε την αγαπημένη του από τον πατέρα της, τον ιερέα του χωριού, και την έφερε πίσω στο χωριό του τις Χαμίτ Μάντρες.
Από το δεσμό του Halim Musi και της κόρης του ιερέα γεννήθηκε εξώγαμα ένας γιος: ο Mustafa. Το ζευγάρι δεν παντρεύτηκε ποτέ διότι η κόρη του ιερέα δεν ήθελε να αλλάξει την πίστη της. Σε κάποια φάση πήρε τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στο χωριό της και έφυγε μυστικά από τις Χαμίτ Μάντρες μεταφέροντας το μικρό της γιο Mustafa και βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του πατέρα της στο Συγχαρί. Ο Halim προσπάθησε να την αποτρέψει αλλά ήταν αμετάπειστη. Ένα βράδυ ο Halim πήγε στο Συγχαρί και μυστικά μετάφερε το μικρό του γιο Mustafa πίσω στις Χαμίτ Μάντρες. Η κόρη του ιερέα, η μητέρα του Mustafa, δεν άντεξε τον αποχωρισμό από το γιο της και πέθανε σύντομα μετά.
Η παράδοση λέει ότι τα βράδια όταν φυσούσε ο βόρειος αέρας ακουγόταν ο θρήνος της μητέρας του Mustafa να κατεβαίνει από το Συγχαρί στις Χαμίτ Μάντρες…
Αν υπάρχει κάποιος που άκουσε την ιστορία αυτή ή κάποια παρόμοια ιστορία και έχει περισσότερες πληροφορίες να μοιραστεί ας επικοινωνήσει μαζί μου. Θα χαιρόμουν να μάθω ποια ήταν αυτή η όμορφη κόρη του ιερέα, ποιος ήταν ο ιερέας και να συμπληρώσω το πάζλ μιας αληθινής ιστορίας που αγγίζει το μύθο.»
Ευχαριστώ το φίλο αυτό που μοιράστηκε την ιστορία αυτή και αρχίζω να ερευνώ… Μιλώ με διάφορους φίλους από την περιοχή Καϊμακλιού – Χαμίτ Μάντρες και μαθαίνω ότι η ιστορία είναι αληθινή… Κατ' ακρίβεια, ένας φίλος μου λέει ότι όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα το 2003, κάποια μέλη της οικογένειας του ιερέα από το Συγχαρί πήγαν στις Χαμίτ Μάντρες προσπαθώντας να βρουν τους συγγενείς τους… Δεν ξέρει αν κατάφεραν να βρουν κάποιο αφού αυτή είναι μια τόσο παλιά ιστορία και οι άνθρωποι διασκορπίστηκαν παντού, υποθέτω θα ήταν πολύ δύσκολο ή μεγάλη σύμπτωση να βρουν την οικογένεια σε μια σύντομη επίσκεψη…
Μιλώ με τον εγγονό της κυρίας Siddika Osman και μου λέει ότι η ιστορία είναι αληθινή, έτσι όπως την είχε ακούσει από την γιαγιά του… Λέει ότι είπε στο φίλο του από το Facebook από το Συγχαρί ότι η προγιαγιά της γιαγιάς του ήταν από το Συγχαρί… Λέει ότι η γιαγιά του Siddika ήταν η κόρη του Osman, γιου του Mustafa… Ο Osman είχε παντρευτεί την Ayshe από το Καϊμακλί και όταν η Siddika ήταν δύο χρονών, είχε πεθάνει και ότι και η Siddika είχε μια τραγική ζωή…
Ο Osman Hacı Mustafa μετανάστευσε στην Antalya το 1937 μαζί με τέσσερα από τα παιδιά του – είχε επτά παιδιά… Και τελικά εγκαταστάθηκε στα Adana…
Η Siddika όταν έφυγε από την Κύπρο με τον πατέρα της, ήταν μόλις 12 χρονών αλλά θυμάται κάθε λεπτομέρεια για την οικογένεια της και διηγούταν ιστορίες για αυτούς στον εγγονό της…
Μίλησα και με άλλους για να μάθω την ιστορία του Mustafa…
Ο Mustafa παντρεύτηκε τη Nimeti και έμειναν στις Χαμίτ Μάντρες… Είχαν έξι παιδιά…
Η οικογένεια Musi ήταν μια πολύ μεγάλη οικογένεια και βρίσκω άλλους αναγνώστες που μου λένε για αυτούς… Όμως δεν μπορώ να βρω τη «σχέση» μεταξύ αυτών που ζουν ή πέθαναν και του Mustafa… Παρόλο που η οικογένεια Musi ήταν από τις Χαμίτ Μάντρες, παραδοσιακά, οι άντρες από τις Χαμίτ Μάντρες έπαιρναν νύμφες από το Καϊμακλί… Και κάποιοι παντρεύονταν σε άλλα χωριά…
Ένας από αυτούς ο Ibrahim Musi ήταν ο παππούς του Mehmedali Tremesheli… Ο Tremesheli ήταν ένα από τα ισχυρά μέλη της υπόγειας οργάνωσης ΤΜΤ. Πέθανε αλλά τηλεφωνώ στην αδελφή του και μου λέει ότι ο Ibrahim Musi είχε ένα αδελφό, και ότι ο Musa έχει κάποια συγγένεια μαζί με τη Shefika και τον Alpay Durduran… Μιλώ με τη Shefika και τον Alpay Durduran αλλά δεν θυμούνται πολλά πράγματα αφού αυτή είναι μια πολύ παλιά ιστορία…
Δεν ξέρουμε αν ο Mustafa είχε οποιαδήποτε σχέση με τον Ibrahim και τον Musa Musi…
Αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι τέτοιες ιστορίες είναι ακόμα «ταμπού» στην Κύπρο – όταν μιλάς με ανθρώπους, σου λένε παρόμοιες ιστορίες αλλά δεν θέλουν να αναφερθεί το όνομα τους ή να έχουν οποιαδήποτε σχέση με τέτοιες ιστορίες… Ο εθνικισμός έχει σταματήσει τους ανθρώπους από το να έχουν την ελευθερία της έκφρασης και δεν μπορούν να πουν ανοικτά αυτά που ξέρουν… Ο εθνικισμός έχει αναγκάσει τους Κύπριους να «διαλέξουν τη δική τους πλευρά», αυτή είναι μια μεγάλη πίεση που θα γινόσουν απόκληρος ακόμα και μέσα στη δική σου οικογένεια αν τολμούσες να σταθείς αντίθετος με αυτή τη στάση… Ο εθνικισμός και στις δύο πλευρές, θρέφει ο ένας τον άλλο και γίνεται όλο και πιο παχύς μέρα με τη μέρα, έχει θρέψει κάποιους τύπους «εθνικών ταυτοτήτων» και οποιοσδήποτε δεν «ανήκει» σε αυτά τα «κουτάκια» θα πρέπει να πληρώσει ακριβό τίμημα με το να στιγματιστεί από την κοινωνία και να μην είναι «αποδεκτός» ως άτομο από εκείνη την κοινότητα… Ακόμα και η σκέψη μιας τέτοιας προοπτικής δημιουργεί φόβο και ανησυχίες, και άρα σταματά τους ανθρώπους από το να διηγηθούν τέτοιες ιστορίες…
Όμως οι ιστορίες λέγονται προφορικά και κάποιοι, όπως ο εγγονός της κυρίας Siddika μου είπε ότι ναι, μπορώ να δημοσιεύσω την ιστορία της οικογένειας του… Είμαι ευγνώμων για αυτό. Ίσως το να ζεις στο εξωτερικό να σου δίνει ένα είδος ελευθερίας για να μπορείς να μιλάς για αυτά…
Και η νεολαία σήμερα αλλάζει και δεν τους νοιάζει για τέτοια πράγματα…
Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι ο φίλος μας Ορέστης Αγησιλάου που αρραβωνιάστηκε με τη Latife Sakiner - ένας Ελληνοκύπριος και μια Τουρκοκύπρια αρραβωνιάστηκαν και το μοιράστηκαν παντού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… Τα μεικτά ζευγάρια Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων πολλαπλασιάζονται, πράγμα που δείχνει ότι η νεολαία έχει πιο ανοικτό μυαλό, δεν τους νοιάζουν οι «εθνικισμοί» και τα «ταμπού» που δημιούργησαν οι εθνικισμοί σε αυτή τη γη…
Πρόσφατα ένας από τους ηγέτες νεολαίας των Τουρκοκυπρίων, ο Burak Berk Doluay, παντρεύτηκε με την Ελληνοκύπρια Χρυσή και παρευρεθήκαμε στη δεξίωση του γάμου τους… Ήταν μια μοναδική εμπειρία, ένα δικοινοτικό παραδοσιακό γκρουπ τραγουδούσε στα τουρκικά και τα ελληνικά, οι άνθρωποι χόρευαν στον ίδιο σκοπό και ο Burak και η Χρυσή χαμογελούσαν και έλαμπαν ανάμεσα στο πολυπολιτισμικό πλήθος που ήρθε για να μοιραστεί την ευτυχία τους…
Μακάρι το νησί μας να μπορέσει να καταρρίψει τα «ταμπού» που δημιουργήθηκαν από τους εθνικισμούς των δύο πλευρών και μακάρι οι άνθρωποι να κάνουν ότι θέλουν, χωρίς να φοβούνται το στιγματισμό και την παρενόχληση…
Μακάρι να μπορούμε να ζούμε φυσιολογικές ζωές χωρίς να μας πιέζουν να «έρθουμε αντιμέτωποι» ο ένας με τον άλλο πάνω από τα οδοφράγματα στα μυαλά μας, μακάρι να μπορούμε να χαλαρώσουμε και να μπορούμε να μιλήσουμε, χωρίς ανησυχίες για αυτό ή εκείνο…
Και αν οποιοσδήποτε από εσάς, αγαπητοί μου αναγνώστες, γνωρίζει οτιδήποτε για την τραγική ιστορία αγάπης από το Συγχαρί και τις Χαμίτ Μάντρες, σας παρακαλώ γράψτε μου ή τηλεφωνήστε μου στον αριθμό μου στη CYTA 99 966518. Σας ευχαριστώ…
(*) Article published in the POLITIS newspaper on the 8th of December 2019, Sunday. Similar article in Turkish was published in the YENİDÜZEN newspaper on my pages entitled "Cyprus: The Untold Stories" on the 12th and 13th of November 2019 and here are the links:
http://www.yeniduzen.com/hamit-mandrez-sihari-arasinda-gecen-huzunlu-bir-ask-hikayesi-1-14763yy.htm
http://www.yeniduzen.com/hamit-mandrez-sihari-arasinda-gecen-huzunlu-bir-ask-hikayesi-2-14769yy.htm
No comments:
Post a Comment